Του Κωνσταντίνου Σ Γιάντσιου
Ως πρώην αντιδήμαρχος ενδιαφέρομαι γενικά τί συμβαίνει στον κόσμο μας, θεωρώ ότι η χθεσινή 20/12/25 συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο ανέδειξε τα όρια αλλά και τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά τις πιέσεις ορισμένων κρατών, κυρίως των σκανδιναβικών χωρών (Σουηδία, Φινλανδία, Δανία) και κρατών της Βαλτικής, δεν ελήφθη απόφαση για δάνειο προς την Ουκρανία με βάση τα παγωμένα ρωσικά κεφάλαια.
Χώρες όπως η Ιταλία και η Ουγγαρία κλπ , εξέφρασαν καθαρή αντίθεση, ενώ Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο και Ελλάδα κράτησαν στάση θεσμικής επιφύλαξης, επισημαίνοντας τους σοβαρούς νομικούς και γεωοικονομικούς κινδύνους που θα δημιουργούσε ένα τέτοιο προηγούμενο.
Αντίθετα, λήφθηκε μια απόφαση για χρηματοδότηση ύψους 90 δισ. ευρώ από τα ίδια τα κράτη-μέλη, επιλογή που δείχνει ότι η ΕΕ, όταν θέλει, μπορεί να στηρίξει την Ουκρανία με δικά της μέσα και χωρίς να υπονομεύει τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Ο Θουκυδίδης μας υπενθυμίζει ότι «την ειρήνη την επιβάλλει ο ισχυρός και ο αδύναμος υποχρεώνεται να ακούσει». Το ζητούμενο σήμερα για την Ευρώπη δεν είναι να επιβεβαιώσει αυτή τη σκληρή διαπίστωση της Ιστορίας, αλλά να αποδείξει ότι η ισχύς μπορεί να ασκείται με μέτρο, θεσμική σοβαρότητα και προοπτική ειρήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου