Κώστας Γιάντσιος
Πολλοί άνθρωποι σήμερα ανησυχούν. Φοβούνται ότι με τις εξελίξεις της τεχνητής νοημοσύνης (AI), ο άνθρωπος θα καταργηθεί. Ότι έρχεται ο "μετά-άνθρωπος", το ρομπότ που θα τα κάνει όλα – και θα μας ξεπεράσει. Άλλοι μιλούν για εργασία χωρίς εργαζόμενους, για στρατιωτικά ρομπότ, για χειραγώγηση μέσω έξυπνων αλγορίθμων.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι κάτι ξένο.
Είναι ήδη εδώ — και υπάρχει για να βοηθήσει τον άνθρωπο.
Η ίδια η ζωή μας είναι γεμάτη "τεχνητή νοημοσύνη": στο κινητό μας, στις προτάσεις που βλέπουμε online, στη μετάφραση, στην ιατρική, στην επικοινωνία μας. Ο άνθρωπος δημιούργησε την AI για τον άνθρωπο.
Όμως υπάρχει και μια εύλογη ανησυχία:
Τι θα γίνει αν ξεφύγει από τον έλεγχο;
Αν χρησιμοποιηθεί όχι για καλό, αλλά για εξουσία, κέρδος ή πόλεμο;
Γι' αυτό πολλοί λένε ότι χρειαζόμαστε μια δεύτερη “τεχνητή νοημοσύνη” — όχι σαν τεχνολογία, αλλά σαν ηθική συνείδηση.
Κάτι ή κάποιος που θα ελέγχει, θα θέτει όρια, θα διασφαλίζει ότι το εργαλείο παραμένει εργαλείο, και δεν γίνεται αφέντης.
Η ανησυχία λοιπόν δεν είναι παράλογη. Προέρχεται από την αβεβαιότητα, από την έλλειψη πληροφόρησης, από το ότι οι εξελίξεις τρέχουν και πολλοί μένουν πίσω.
Άρα τι χρειαζόμαστε;
Παιδεία, για να ξέρουμε τι είναι και τι δεν είναι η τεχνητή νοημοσύνη.
Έλεγχος, για να μη γίνει όπλο στα χέρια λίγων.
Και κυρίως, άνθρωποι με ήθος σε θέσεις ευθύνης — γιατί όποια και να είναι η τεχνολογία, σημασία έχει ποιος τη χρησιμοποιεί και για ποιο σκοπό.
> Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία – ή η μεγαλύτερη παγίδα.
Η διαφορά θα είναι πάντα ο Άνθρωπος.
