Κώστας Γιάντσιος
Από τους Κοτσαμπάσηδες στους Κληρονόμους της Εξουσίας ....!
Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα δείχνει να κουβαλά ακόμη βαριές αλυσίδες – όχι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά της εσωτερικής της στασιμότητας.
Η εξουσία εναλλάσσεται ανάμεσα στις ίδιες οικογένειες που διαχειρίζονται το κράτος σαν κληρονομικό κεφάλαιο. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα που απειλείται άμεσα στα σύνορά της (π.χ. με τα 12 ναυτικά μίλια) και να μην έχει εκπονήσει στρατηγικό εθνικό σχέδιο.
Η σημερινή πολιτική ελίτ δεν μπορεί να συγκριθεί με τους καπετάνιους του '21. Δυστυχώς, μοιάζει περισσότερο με τις τότε κυβερνήσεις που πολέμησαν και εξόντωσαν τους ήρωες της Επανάστασης.
Οι κοτσαμπάσηδες, οι φόρο-εισπράκτορες του Σουλτάνου, συνέχισαν να έχουν ρόλο και μετά την Επανάσταση, κρατώντας την εξουσία και την κοινωνία στα χέρια τους. Αυτή η λογική φαίνεται πως μας κατατρέχει μέχρι σήμερα.
Υπήρξαν όμως εποχές που η Ελλάδα μεγάλωσε: με τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά, τα Δωδεκάνησα. Η Μεγάλη Ιδέα όμως δεν ολοκληρώθηκε. Πόλη, Κύπρος, Ιωνία, Πόντος – όλα έμειναν πίσω.
Οι Φιλικοί της Επανάστασης δεν ήταν όλοι εντός των σημερινών συνόρων. Πολλοί ήταν της διασποράς, όπως και οι μεγάλοι ευεργέτες που στήριξαν με πράξεις το νέο κράτος.
Η Ελλάδα μπορεί – το απέδειξε ο Καποδίστριας.
Σε μόλις 3,5 χρόνια, χωρίς δομές, χωρίς ταμείο, και με εχθρούς παντού, έστησε κράτος. Οργάνωσε διοίκηση, εκπαίδευση, άμυνα, γεωργία. Ήταν Έλληνας της διασποράς, αλλά βαθιά αφοσιωμένος στην πατρίδα. Και τον πολέμησαν. Τον δολοφόνησαν.
Η άλλη Ελλάδα είναι η Ελλάδα του εξωτερικού. Εκεί που κρατιέται ακόμη ζωντανό το εθνικό φρόνημα και η διάθεση για προσφορά. Εκεί ίσως βρίσκεται και η τελευταία ελπίδα για restart.
Η Ελλάδα δεν θα αλλάξει με "εξαγγελίες" και κομματικά φέουδα. Θα αλλάξει όταν ξαναθυμηθούμε την αξία της συλλογικής ευθύνης, του οράματος και της θυσίας.
Όχι με διαχειριστές. Με ηγέτες. αυτό είναι το ζητούμενο...!!!
