Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Μπορεί στην Ελλάδα να πηγαίνουμε ολοταχώς για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αλλά στ’ αυτιά μας δεν ηχούν μόνο οι κλαγγές των επικοινωνιακών όπλων που οι δύο μονομάχοι (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) διασταυρώνουν πολλάκις ημερησίως. Την ίδια ώρα, χωρίς κανείς σχεδόν να δίνει σημασία, εξελίσσεται μια ακόμη κορύφωση της κρίσης στην ευρωζώνη, με την Ισπανία να βρίσκεται για τα καλά στο χείλος του γκρεμού. Ενώ Ιταλία και Κύπρος αγωνιούν.
Στην περίπτωση της Ισπανίας «μνημόνιο» «διάσωσης» δεν αναμένεται να υπάρξει. Το λέει και ο πρωθυπουργός της Μαριάνο Ραχόι. Όχι επειδή ο πιστός εταίρος της Μέρκελ αντιστέκεται στην καγκελάριό του – ποιος έχει τολμήσει για να το κάνει αυτός – αλλά διότι ούτε η Μέρκελ το επιθυμεί.
Τα λεφτά μιας δανειακής σύμβασης μεταξύ Ισπανίας και ευρωμηχανισμών «στήριξης» είναι πάρα πολλάγια να τα αντέξουν οι εν λόγω μηχανισμοί, οι οποίοι παραμένουν εν πολλοίς αδύναμοι, σχεδόν διακοσμητικοί. Από την άλλη η ΕΚΤ θεσμικά δεν μπορεί να δανείσει κράτη, ενώ ούτε η ευρωζώνη – και κυρίως η Γερμανία – είναι έτοιμη να το... διανοηθεί.