Αργοναυτική εκστρατεία o Mύθος και τα Ευρήματα

AΠO TOYΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ Ο ΟΡΦΕΑΣ: 

Ο Ορφέας, ο μεγάλος μουσικός θα έδινε το ρυθμό

 στους κωπηλάτες. Τον όρισαν οι θεοί, γιατί μόνο

 αυτός μπορούσε να πει ομορφότερα τραγούδια 

από τις Σειρήνες και να τους γλιτώσει από τη 

μαγεία τους!!!!!!!!!!

 μεγάλος μουσικός

ΤΑ   ΛΕΙΒΗΘΡΑ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ Η ΠΟΛΙ ΕΚΕΙ ΚΟΝΤΑ

ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΟΝ!!!!!

Η Αργοναυτική εκστρατεία αποτελεί μυθικό κατασκεύασμα του οποίου ο ιστορικός πυρήνας ανάγεται σε περιπέτειες εμπορικών Ελλαδικών πλοίων στον Εύξεινο Πόντο κατά τους αιώνες της 2ης χιλιετηρίδας π.Χ.Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι το εμπόριο μεταξύ πόλεων του Εύξεινου Πόντου και πόλεων του Αιγαίου Πελάγους γινόταν, συνεχώς, ακόμη και την 3η (ίσως και την 4η) χιλιετηρίδα π.Χ. Αυτό όμως που άλλαξε κατά την 2η χιλιετηρίδα π.Χ. ήταν η δημιουργία ορυχείων μετάλλων (κυρίως χαλκού και σιδήρου) αλλά και η κατεργασία τους που γινόταν στην βόρεια Μικρασιατική ακτή (κυρίως στα Ποντιακά όρη) Ενδεικτικό της υπερ-παραγωγής αυτής ήταν η ονομασία Χάλυβες που είχε αποκτήσει λαός της περιοχής κατά την Κλασσική Περίοδο).Ο πολύτιμος, αυτήν την εποχή, σίδηρος ήταν ισχυρό κίνητρο για τους Αχαιούς αλλά και Αιγαιώτες ναυτικούς της περιόδου εκείνης που αψηφούσαν κάθε κίνδυνο και διέσχιζαν τα Στενά του Ελλησπόντου και του Βοσπόρου για να προμηθευτούν τα πολύτιμα αυτά υλικά από τις βόρειες Μικρασιατικές ακτές.Η κατάσταση έγινε περισσότερο τεταμένη όταν Χετταίοι αυτοκράτορες σύμφωνα με τις διασωθείσες πηγές, επέβαλλαν αυστηρούς περιορισμούς στην εμπορική διάθεση του χαλκού και του σιδήρου, καθώς και στην τεχνογνωσία της κατεργασίας του, καθόσον η χρήση του στην οπλοκατασκευή είχε αποκτήσει καίρια σημασία. (Πρέπει να ήταν μία απαγόρευση ανάλογη με την απαγόρευση των Πυρηνικών όπλων της Σύγχρονης Εποχής).Αυτόν τον εμπορικό αποκλεισμό προσπαθούσαν να διασπάσουν τα Αχαϊκά πλοία καθώς το κέρδος, σε σχέση με το νόμιμο εμπόριο, ήταν τεράστιο. Σε αυτό το κλίμα πρέπει να δημιουργήθηκαν παράνομα εμπορεία-λιμένες μετάλλων σε περιοχές που διέφευγαν της Χετταικής κυριαρχίας.

Μία τέτοια περιοχή πρέπει να ήταν η Κολχίδα όπου οι τοπικοί ηγεμόνες της πλούτιζαν πωλώντας παράνομα φορτία μετάλλων, που διοχετευόταν εκεί από την Βόρεια Μικρασιατική παραλία. (Κάτι ανάλογο γινόταν στην Κλασσική Εποχή με το Κυρηναικό σίλβιο που διοχετευόταν παράνομα σε Καρχηδονιακό λιμένα και πωλούνταν σε φθηνότερες τιμές από εκείνες της παραγωγού Κυρήνης.Οι πόλεις της Θεσσαλίας, και ειδικότερα η Ιωλκός φαίνεται ότι πλούτιζαν από αυτό το εμπόριο μετάλλων (νόμιμο και παράνομο). Πολλοί Θεσσαλοί ευγενείς εξόπλιζαν πλοία και διέπλεαν την Μαύρη Θάλασσα, επι σειρά αιώνων.Προφανώς οι Χετταίοι άρχισαν να λαμβάνουν μέτρα ελέγχοντας τον Βόσπορο. Επίσης, και οι πλησιόχωροι Θρακικοί λαοί θα προσπαθούσαν να φορολογήσουν τους διαπλέοντες τα Στενά εμπόρους. Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Αυτό, λοιπόν, που αποτέλεσε πρωτοτυπία για την “Αργώ” δεν ήταν το εμπόριο μετάλλων (που ήταν, προφανέστατα, κάτι το απόλυτα συνηθισμένο για την εποχή) αλλά η εκπληκτική επιστροφή του πλοίου που έγινε, όχι μέσω της “κλασσικής οδού”, δηλαδή των Στενών αλλά διαμέσου του Δούναβη και της Αδριατικής θάλασσας. (Αυτήν την δυνατότητα την αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι γινόταν αρκετές φορές στην Κλασσική Εποχή). Προφανώς, η άφιξή της στην Κόρινθο, όχι από το Αιγαίο Πέλαγος όπως ήταν αναμενόμενο, κατέπληξε την Μυκηναική Ελλάδα Αυτό ήταν λοιπόν το εντυπωσιακό γεγονός που μετέτρεψε την “Αργώ” σε κύριο στόχο των Ελλήνων μυθοπλαστών, δίνοντάς της ταυτόχρονα την αθανασία στην ανθρώπινη μνήμη.Το διαρκώς αυξανόμενο γόητρο της επιχείρησης οδήγησε τους μεταγενέστερους Αχαιούς ευγενείς να “τοποθετήσουν” βαθμιαία τους προγόνους τους, ως συμμετέχοντες σε αυτήν, στον διαμορφούμενο μύθο και έτσι άρχισαν σε επόμενες χρονικές περιόδους να συντάσσονται κατάλογοι συμμετεχόντων, που κατέληξαν στην γνωστή λίστα των Αργοναυτών που έφθασε και παγιώθηκε στην Κλασσική Εποχή.


Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ

"Πατέρας" και της πληροφορικής ο Αρχιμήδης

Η ερευνητική ομάδα του Archimedes Palimpsest project αποκρυπτογράφησε το αντίγραφο του «Περί μεθόδου μηχανικών θεωρημάτων». Αποδεικνύεται ότι ο Αρχιμήδης προσέγγισε πρώτος τη θεωρία του απόλυτου απείρου και τη συνδυαστική –κλάδο των μαθηματικών που χρησιμοποιείται στην πληροφορική.Τα νέα επιστημονικά ευρήματα αποκαλύπτονται στην έκθεση «Lost and Found: The Secrets of Archimedes» στο Μουσείο Τέχνης Walters της Βαλτιμόρης, η οποία ολοκληρώνεται την 1η Ιανουαρίου του 2012.

Τα ευρήματα για το έργο του Αρχιμήδη

Στο μοναδικό γνωστό αντίγραφο του έργου «Περί μεθόδου μηχανικών θεωρημάτων» αναπτύσσεται ένας μαθηματικός συλλογισμός, το «ενεργεία άπειρο», ο οποίος δεν συναντάται σε κανένα άλλο μαθηματικό κείμενο της αρχαιότητας. Μεταξύ άλλων, ο Αρχιμήδης (287-212 π.Χ.) στο συγκεκριμένο έργο του υποστηρίζει πως 2 διαφορετικά σύνολα γραμμών είναι ίσα σε πλήθος, αν και είναι σαφές ότι είναι άπειρα. Οι συλλογισμοί για την έννοια του απόλυτου απείρου άρχισαν δειλά-δειλά να υπεισέρχονται στα μαθηματικά τον 16ο και 17ο αιώνα, για να αναπτυχθούν πλήρως κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά. Σημειώνεται ότι με την επεξεργασία του χειρογράφου έγινε δυνατόν να διαβαστούν περίπου οκτώ γραμμές από την πρόταση 14 της πραγματείας αυτής.


Ακόμα, τα χειρόγραφα του Αρχιμήδη θέτουν τις βάσεις για την επινόηση του μαθηματικού (γεωμετρικού) συλλογισμού. Μάλιστα, το παλίμψηστο περιέχει και δεκάδες διαγράμματα του Αρχιμήδη, καθοριστικά στην ανάπτυξη του συλλογισμού, καθώς όπως προκύπτει το κείμενο ήταν απλώς συνοδευτικό του σχήματος.Η μελέτη του αποσπάσματος από το «Στομάχιον» ή «Οστομάχιον» έδειξε πως πρόκειται για την αρχαιότερη πραγματεία περί συνδυαστικής -η οποία αποτελεί μία από τις βάσεις της πληροφορικής. Ο Αρχιμήδης προσπαθούσε να βρει με πόσους τρόπους δεκατέσσερα επίπεδα σχήματα μπορούν να συνενωθούν και να ανασυνδυαστούν ώστε να σχηματιστεί τέλειο ένα τετράγωνο. Η απάντηση είναι: 17.152.

Η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία

 Οι Μακεδόνες είχαν πλέον εδώ και καιρό την επιθυμία να βαδίσουν πρός την Ελλάδα και όχι σε νέα και άγνωστα εδάφη. Ο Μεγάλος Αλέξανδρος όμως δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος απο τις κατακτήσεις του και το 327 π.Χ. ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει στην Ινδία..  Ο στρατός του όμως ήταν φορτωμένος με λάφυρα, και ο σπουδάιος βασιλιάς ήξερε, ότι αν δεν τα άφηναν πίσω, δεν θα ήταν σε θέση να προχωρίσουν.Δεν ήταν εύκολο να κάνει τους στρατιώτες να εγκαταλείψουν τα  λάφυρά τους, αλλά ο Αλέξανδρος γνώριζε καλά πώς να τουςδιαχειριστεί. 
Διέταξε όλο το δικό του μερίδιο, όλα τα περιττά ρούχα του, σχεδόν όλα τα κοσμήματά του, να καούν. Οι αυλικοί του, έκαναν το ίδιο, και όταν οι στρατιώτες διατάχθηκαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του, το έκαναν με ανεση και κάποιοι ακόμη ζητοκραυγόυσαν.Χωρίς να τα λάφυρα βάδισαν εύκολα, και σύντομα έφτασαν στο Πουντζάμπ, όπου εκεί ο βασιλιάς της περιοχής πρόσφερε για βοήθεια πέντε χιλιάδες άνδρες στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Οι Μακεδόνες έφτασαν μέχρι και τον Υδάσπη ποταμό.Εδώ ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να σταματήσει την πορεια γιατί στην απέναντι όχθη ήταν ένας ισχυρός Ινδός βασιλιάς με μεγάλο στρατό, που ονομάζονταν Πώρος.Ο Πώρος είχε μαζί του μια σειρά από ελέφαντες οπου όταν αρχισαν να φωνάζουν, τα άλογα των Ελλήνων τράπονταν σε φυγή.Οι όχθες του ποταμού ήταν απότομες, και ο εχθρός ήταν έτοιμος με βέλη.Ο Αλέξανδρος ήταν αποφασισμένος να διασχίσει τον Υδάσπη, αλλά πρώτα ήθελε να βγάλει τον Πώρο από τη μέση. 

Έτσι, κάθε νύχτα διέταζε το ιππικό του με πολεμικα εμβατήρια να κανει επίθεση.Ο Πώρος κάθε φορά ετοίμαζε το στρατό του και, διέταζε τους ελέφαντες του να μετακινηθουν στην ακρη του ποταμου έτοιμοι για μάχη.Ώρα με την ώρα οι Ινδοι περίμεναν, αλλά οι Μακεδόνες ποτέ δεν προσπαθούσαν να περάσουν, και έτσι εγινε απαθής και κάθε βράδυ λιγότερο προσεκτικος.Ο Πώρος άρχισε να σκέφτεται οτι οι Μακεδόνες πρέπει να είναι δειλοί, άλλα αυτό ήταν ότι ο Αλέξανδρος περιμενε να συμβεί.Μια θυελλώδη νύχτα,όταν οι Ινδοι ήταν κουρασμένοι, ο Μακεδόνας βασιλιάς μαζι με ενα μέρος του στρατού του πέρασε στη μέση του ποταμού πανω σε μια τεχνητή εξεδρα.Οταν έφτασαν στην απενατι οχθη αρκετοί από τους άνδρες του Αλεξάνδρου σκοτώθηκαν καθώς αγωνίστηκαν σκληρα αποκρούοντας χιλιούς ιππείς και εξήντα άρματα. Ο Μεγας Αλέξανδρος κατέλαβε τα άρματα και θανάτωσε τετρακόσιους ιππεις μεχρι οτου όλος ο Μακεδονικός στρατός να ενωθει μαζι του.
 

Ο Πώρος ειδε τους ελέφαντές του να πεφτουν νεκροί μαζι με τους αναβάτες.Ωστόσο,αντι να φύγει καθησε να αγωνιστεί πανω σε έναν ελέφαντα τεράστιου μεγέθους.Μόνο όταν τραυματίστηκε στον ωμο σταμάτησε την μαχη.Οταν το ζώο είδε ότι ο βασιλιάς του ηταν εξασθενημένος από τις πληγές, γονάτισε προσεκτικά και στη συνέχεια, με την προβοσκιδα του, τράβηξε έξω τα βέλη που είχαν απομείνει στο σώμα του Ινδου βασιλια. 

Ο Αλέξανδρος θαυμασε το πόσο γενναία ο εχθρός του είχε πολεμήσει και ζήτησε από τον Πώρο πως ήθελε να τον αντιμετωπίσουν, εκείνος απάντησε, «Ως βασιλιά."Ετσι και Μεγας Αλέξανδρος του έδωσε πίσω το βασίλειό του και με θρύαμβο προσθεσε και αυτη την περιοχη στα νέα του εδάφη.Δύο πόλεις χτιστικαν κοντά στο πεδίο της μάχης.Η μια πόλη ονομάσθηκε Νικαία και η άλλη Βουκεφάλας μετά απο το διάσημο άλογο του, που μερικοί λένε ότι τραυματίστηκε και πέθανε μετά από τη μάχη.Αυτή η φοβερή μάχη όμως εκανε τους Μακεδόνες ακόμα περισσότερο απρόθυμους να προχωρήσουν στα βαθη της Ινδίας.

 Μπροστα τους ειχαν μια έρημο με έντεκα ημέρες πορεία.Οι στρατιώτες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αλλη μια μαχη σε μια ξένη χώρα, χωρίς νερό και έμπιστους οδηγούς.

 Όταν ο Αλέξανδρος διέταξε τον στρατό να προχωρήσει, οι Μακεδόνες, που τον είχαν ακολουθήσει πιστά  σε κάθε δυσκολία, αρνήθηκαν να υπακούσουν.Την επόμενη τους είπε ότι επρόκειτο να προχωρήσει και οτιμπορούσαν να επιλεξουν οσοι ηθελαν να ερθουν.Την τρίτη ημέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσίες στους θεούς, όπως έκανε πάντα πριν ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια. Όμως, τα σημάδια ήταν δυσμενής  και ο βασιλιας αποφασισε να αρχισουν την επιστροφη προς την Ελλαδα και να αρχίση η οργάνωση της νέας Ελληνικής Αυτοκρατορίας.

Posted by Theseus Aegean 
Labels: Βουκεφάλας, ελέφαντες, Ελληνική Αυτοκρατορία, Ινδία, Μακεδόνες, Μεγάλος Αλέξανδρος, Νικαία,Πουντζάμπ, Πώρος

Η Ελληνική Ανθρωποπλασία

Ορφευς προς Μουσαιον 10.
Του Μιχάλη Καλόπουλου

Η ανθρωπογονία της βιβλικής εκδοχής, έφτασε να μονοπωλεί την ιδέα των πρωτόπλαστων. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι τα “ανθρωπογονικά έπη”, δεν μπορεί παρά να είναι καρποί μόνο αστικού πολιτισμού, κάτι που οι βιβλικοί συγγραφείς απέκτησαν με εξαιρετική καθυστέρηση! Αν όμως τα ανθρωπογονικά στοιχεία της Γένεσις, παρουσιάζουν επίσης εκτεταμένες ομοιότητες με τους αντίστοιχους βασικούς μεσογειακούς και μη μύθους, τότε δεν θα ήταν νομίζω άδικο αν σκεφτούμε, ότι και η “ιστορία” των πρωτοπλάστων, Αδάμ[1] και Εύας,[2] αποτελούσε ένα ακόμα διαδεδομένο μυθοπλαστικό εύρημα της εποχής, απ’ το οποίο λιγοστά στοιχεία περιέσωσε ενσωματώνοντάς το στον πρόλογό της η Μωυσιακή πεντάτευχος.

Ο Μωυσής λοιπόν, ο αδιαμφισβήτητος (κατά τους θεολόγους) συγγραφέας της Γένεσις, που κατά την βιβλική ομολογία: «έλαβε πάσαν την σοφία των Αιγυπτίων» (Πράξεις αποστόλων 7,22) φαίνεται πως θυμόταν αρκετά ξεκάθαρα την ανθρωπο-­θεογονία