ΑρχειοθήEις μνήμην του Ορφέως Μεγάλο κακό η ημιμάθεια…!!! ΛΕΙΒΗΘΡΑ : Μέχρι και έωςκη ιστολογίου

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2025

Γιορτή Ελιάς

 


Του Κωνσταντίνου Σ Γιάντσιου 


Η ελιά δεν είναι απλώς ένα δέντρο. Είναι σύμβολο.

Στην αρχαία Ελλάδα ήταν το ιερό δέντρο της θεάς Αθηνάς, το δώρο που χάρισε στους Αθηναίους και έγινε σύμβολο σοφίας, ειρήνης και πολιτισμού.

Στον χριστιανισμό, ο κλάδος της ελιάς έγινε σημείο ευλογίας και συμφιλίωσης — από την Κιβωτό του Νώε μέχρι την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.


Δύο κόσμοι, αρχαίος και χριστιανικός, συναντιούνται σε έναν καρπό που μεγάλωσε γενιές και σημάδεψε την ιστορία του τόπου μας.


Γι’ αυτό η “Γιορτή Ελιάς” δεν είναι μια απλή εκδήλωση.

Είναι μνήμη, παράδοση, συνέχεια.

Είναι τιμή στην ελληνική γη, στην πίστη, στη σοφία και στην ειρήνη που συμβολίζει η ελιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.


Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου, η Λεπτοκαρυά γιορτάζει αυτόν τον διαχρονικό συμβολισμό με μουσική, τραγούδι και ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο.

Αυτές οι στιγμές κρατούν την κοινότητα ενωμένη και τον πολιτισμό ζωντανό.






Το κράτος κατά όνομα!

 Δεν έχουμε κράτος στην ουσία∙ έχουμε κράτος μόνο κατ’ όνομα. Το ίδιο και η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η υγεία. Όλα στα χαρτιά, όχι στην πράξη.



Του Κωνσταντίνου Σ Γιάντσιου 

Το μόνο πραγματικό “πυρηνικό όπλο” της Ελλάδας ήταν, είναι και θα είναι ο ελληνικός πολιτισμός. Το παράδοξο; Στο εξωτερικό τον αξιοποιούν πολύ πιο συστηματικά από εμάς. Μουσεία σε όλο τον κόσμο χτίζουν οικονομίες πάνω στα ελληνικά εκθέματα. Στην Ελλάδα, συχνά ούτε καν γνωρίζουμε τι έχουμε.


Αν ρωτήσεις σήμερα το πολιτικό σύστημα ποια είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, θα πουν “ο τουρισμός”. Ξεχνούν όμως ότι πριν το 1980 είχαμε πραγματική παραγωγή: βιομηχανίες, εργοστάσια, εξαγωγές σε Αφρική και Ανατολή. Όλα αυτά έκλεισαν συστηματικά, χωρίς στρατηγική, χωρίς όραμα.


Κι ενώ εμείς απαξιώνουμε τον δικό μας πολιτισμό, η Τουρκία – που στερείται δημοκρατίας – αξιοποιεί ελληνικά μνημεία μέσα στα σύνορά της καλύτερα από εμάς. Μουσεία, προβολή, επενδύσεις. Εδώ ακόμη συζητάμε “αν έχει αξία”.


Αν θέλουμε η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, πρέπει να καταλάβουμε ότι ο πολιτισμός δεν είναι παρελθόν – είναι μέλλον. Είναι η δύναμή μας, η ταυτότητά μας, το πλεονέκτημά μας. Κι αν δεν το αξιοποιήσουμε εμείς, θα το κάνουν άλλοι. Ήδη το κάνουν.