Η Ικεσία ήταν θεσμός στην Αρχαία Ελλάδα και οι ικέτες
προστατεύονταν από έναν άγραφο νόμο. Προστάτης των
ικετών θεωρούνταν ο Ικέσιος Δίας.
Ο ικέτης είχε διαπράξει συνήθως έγκλημα ή σοβαρό αδίκημα,
είχε παραβιάσει πολιτικό ή ηθικό νόμο. Για ασυλία προσέτρεχε στον βωμό ενός
ναού ή στην εστία της οικίας ενός ισχυρού άνδρα. Στο χέρι του κρατούσε
σύμβολο της δυστυχής του θέσης, ένα κλαδί ελιάς περιτυλιγμένο με άσπρο
μαλλί προβάτου, την Ικετηρία.
Ο ικέτης τοποθετούσε την ικετηρία πάνω στον βωμό του ναού και παρέμενε εκεί
όσο εκκρεμούσε η αίτηση για ικεσία. Όταν ο άρχων της πόλης αποδεχόταν την
