Ελληνικά τοπωνύμια με... μυθικές καταβολές

Μη μου πείτε ότι ταξιδεύοντας σε κάποιο μέρος δεν έχετε κάποτε αναρωτηθεί γιατί έχει ονομαστεί έτσι.
Και δεν αναφέρομαι στην Ουάσινγκτον ή… την Ισλανδία (Iceland), που η ίδια η ετυμολογία της λέξης προδίδει την ιστορία του ονόματός τους, αλλά σε περιοχές της Ελλάδας, των οποίων το «βαφτιστικό» όνομα, λόγω......

ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ-Τ.ΜΠΙΝΗΣ-Χ.ΑΛΕΞΙΟΥ-Γ.ΣΑΡΡΗΣ(ΞΑΡΧΑΚΟΥ -ΦΕΡΗ).wmv

38 βουλευτές υπογράφουν για την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων (Κι ο Αμοιρίδης από Πιερία)

ΓΙΑΤΙ μετα απο τοσα χρονια ΑΥΤΟ

 ΣΥΖΗΤΕΊΤΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ...;;;

  Ο ανεξάρτητος βουλευτής κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής με τη συνυπογραφή 37 βουλευτών και σε συνέχεια σειράς σχετικών πρωτοβουλιών, κατέθεσε σήμερα επιστολή προς τους κ.κ. Πρόεδρους των Επιτροπών Οικονομικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής.

«Αξιότιμοι κ.κ Πρόεδροι,

Ανεξαρτήτως της όποιας πρωτοβουλίας λάβει η Κυβέρνηση αναφορικά με το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, η Βουλή των Ελλήνων οφείλει να αναδείξει και προβάλλει δια της κοινοβουλευτικής διπλωματίας, την ως άνω εθνική υπόθεση.

Πρόκειται για αίτημα που σχετίζεται τόσο με τη διεκδίκηση δικαιωμάτων που παράγονται από το διεθνές δίκαιο, όσο και με την ίδια την αξιοπρέπεια του λαού μας. Για τους παραπάνω λόγους οι υπογράφοντες βουλευτές ζητούμε να τεθούν σε ψηφοφορία οι παρακάτω προτάσεις:

162 δις μας χρωστάει η Γερμανία για αποζημιώσεις πολέμου!

ΠΟΙΑ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ

ΖΗΤΗΣΕ ΤΑ ΧΡΕΗ 

ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

ΔΕΝ ΤΑ ΕΔΩΣΑΝ...;;.ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΖΗΤΕΊΤΑΙ...;..ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΚΟΛΠΑ...;;;

Σήμερα συζητείται στη Βουλή το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Τουλάχιστον 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους μας χρωστά η Γερμανία.

Στις 5.30 το απόγευμα στην αίθουσα Γερουσίας της Βουλής συνεδριάζει από κοινού η διαρκής επιτροπή οικονομικών υποθέσεων και η διαρκής επιτροπή εθνικής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων σχετικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και το καταναγκαστικό δάνειο.

Πόσα όμως είναι τα χρήματα που μας χρωστάει η Γερμανία; 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους! 

25η Μαρ 2012 - Ο κόσμος χορεύει στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Φ

Ο αριθμός  φ (1,618033...) είναι ο αριθμός της ομορφιάς.Της μαθηματικής ομορφιάς. Ο αριθμός της αμονίας , της αρμονιας που διέπει ολο το σύμπαν !!!!

Αν μετρήσεις τις μέλισσες σε μια κυψέλη οπουδήποτε στον κόσμο θα παρατηρήσεις ότι η αναλογία των θηλυκών προς των αρσενικών μελισσών καταλήγει πάντα σε έναν αριθμό...

Αν μετρήσεις την απόσταση από την κορυφή του κεφαλιού μέχρι το πάτωμα και τη διαιρέσεις με την απόσταση από τον αφαλό μέχρι το πάτωμα προκύπτει πάντα ο ίδιος αριθμός...

Αν μετρήσεις την απόσταση από τον ώμο μέχρι τις άκρες των δακτύλων και τη διαιρέσεις με την απόσταση από τον αγκώνα μέχρι τις άκρες των δακτύλων προκύπτει πάντα ο ίδιος αριθμός...

...ο αριθμός αυτός είναι ο 1,618 ή ο γνωστός αριθμός φ !!!

   Εντοπίζεται σε ένα απίστευτα ευρύ φάσμα πραγμάτων, από την αναλογία του μήκους των πλευρών και των διαγωνίων των πενταγώνων μέχρι τη σπειροειδή μορφή που παρατηρείται σε δομές κάποιων ζωντανών οργανισμών. 

Έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι τα κτίρια που στην κατασκευή τους λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός φ για να καθοριστούν οι αναλογίες τους είναι πιο καλαίσθητα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Παρθενώνας: λέγεται ότι η αναλογία πλάτους-ύψους της αρχικής πρόσοψής του ισοδυναμούσε με τον φ. Επίσης, το 1995, ο δρ Τζον Πουτζ, μαθηματικός, υποστήριξε ότι η αναλογία του μεγέθους των διαφόρων μερών στις σονάτες για πιάνο του Μότσαρτ συχνά ισοδυναμεί με τον φ. 

Την ίδια αυτή αναλογία ξαναβρήκαν οι επιστήμονες του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο όταν μέτρησαν τις Πυραμίδες.

Επίσης ανακαλύφθηκε ότι και το DNA ακολουθεί την αναλογία αλλά και ολόκληρο το σύμπαν. Μέχρι και η κίνηση των πλανητών γίνεται βάσει της χρυσής αναλογίας.

TΑ «ΟΡΓΙΑ» ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΩΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!

 

Εδώ και δύο περίπου αιώνες, η ιουδαιοχριστιανική προπαγάνδα αναπαράγει 

ανεμπόδιστα τα αυθαίρετα στερεότυπά της για την ερωτική ζωή των «ειδωλολατρών» 

Ελλήνων και Ρωμαίων, τους οποίους παρουσιάζει ως χυδαίους ηδονοθήρες, ακόλαστους

 και οργιαστές, συνεχίζοντας με πιο έντεχνες μεθόδους την δυσφημιστική εκστρατεία

 που πρώτοι είχαν αρκετά πιο πρωτόγονα και ωμά εγκαινιάσει, για προφανείς λόγους, 

οι λεγόμενοι «Πατέρες» από τον 2ο έως τον 4ο μεταχριστιανικό αιώνα. Αυτή η

 επιστημονική πια προπαγάνδα, μέσα από κινηματογραφικές και τηλεοπτικές

 εικόνες και κείμενα μυθιστορημάτων ή στρατευμένων δοκιμίων, βάζει μέσα στα 

ανυπεράσπιστα μυαλά των ανθρώπων εικόνες που ελάχιστα έχουν να κάνουν με 

την ιστορική πραγματικότητα, ωστόσο είναι επαρκώς έντονες και πολλές, ικανές δηλαδή

 να «πείσουν» αισθαντικά τα θύματά της ότι ο Χριστιανισμός «εξημέρωσε» τρόπον τινά τα ήθη της 

ανθρωπότητας, τραβώντας την έξω από μια «ζωώδη» υποτιθέμενη ακολασία της.

Όλη αυτή η ογκώδης επιχείρηση εμφύτευσης αρνητικών για την αρχαιότητα στερεοτύπων μέσα στα μυαλά 

των ανθρώπων του χριστιανικού κόσμου, επιχείρηση που ενισχύεται παραδόξως και από την ολιγομελή βεβαίως

 ακριβώς αντίθετη πλευρά, εκείνων δηλαδή που μέσα σε αυτόν τον χριστιανικό κόσμο έχουν διαφοροποιηθεί

 προς την ελευθεριότητα (με αρχή τους κάθε είδους ερωτικώς «αποκλίνοντες» της βικτωριανής Αγγλίας), δέχθηκε

 προσφάτως, τον Μάϊο που μας πέρασε, ένα ισχυρότατο πλήγμα, όταν ο Δρ Άλαστερ Μπλάνσαρντ (Dr Alastair J.

 L. Blanchard) του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ, εξέδωσε το τελευταίο βιβλίο του «Sex, Vice, and Love from 

Antiquity to Modernity», στο οποίο αναζητάει την πραγματική εικόνα της σεξουαλικότητας των εθνικών, πέρα 

από όλες τις σύγχρονες φαντασιώσεις, ονειροπολήσεις ή απλές προβολές των συγχρόνων μας.

Για αυτό που έχει κάνει έως τώρα τους τελευταίους δύο αιώνες το χριστιανοτραφές τμήμα

 της ανθρωπότητας 

αναφορικά με την απεικόνιση της σεξουαλικότητας των αρχαίων εθνικών, Ελλήνων και

 Ρωμαίων, ο Μπλάνσαρντ

 χρησιμοποιεί στην αρχή ακριβώς του προλόγου του βιβλίου του την λεξικογραφική ερμη

νεία του όρου «factoid»

 («γεγονοειδές»), ενός νεολογισμού του γνωστού αμερικανού συγγραφέα Νόρμαν Μαίηλερ σε ένα δοκίμιό του

 τού 1973 για την Μαίριλυν Μονρόε: «κάτι που γίνεται αποδεκτό σαν γεγονός παρά το ότι δεν είναι ή μπορεί να

 μην είναι, μία υπόθεση ή αυθαίρετος ισχυρισμός που αναφέρεται και επαναλαμβάνεται τόσο συχνά ώστε από

 τον πολύ λαό να εκλαμβάνεται ως αλήθεια».