Χρυσή Αυγή: Το απόστημα ενός καθολικού καρκινώματος, της κομματοκρατίας, που κατατρώει τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας και κρατά βυθισμένη τη χώρα στην άβυσσο

Συνέντευξη στις 19.9.13 στον ραδιοφωνικό σταθμό Ράδιο Κρήτη 101,5 και στον Νίκο Ψιλάκη.
Απομαγνητοφώνηση ραδιοφωνικής συνέντευξης του καθηγητή κ. Γιώργου Κοντογιώργη

Χρυσή Αυγή: Το απόστημα ενός καθολικού καρκινώματος, της κομματοκρατίας, που κατατρώει τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας και κρατά βυθισμένη τη χώρα στην άβυσσο.

Κύριε καθηγητά, κάντε μου ένα σχόλιο για αυτά που γίνονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

Το κέντρο των συζητήσεων που γίνονται αυτές τις μέρες είναι η Χρυσή Αυγή και συγκεκριμένα η αποτρόπαια πράξη, ενός φόνου, μιας αφαίρεσης δηλαδή ανθρώπινης ζωής, την οποία ουδείς δικαιούται να την αφαιρεί. Αυτό καθε αυτό δηλαδή το γεγονός, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται και μάλιστα με επιχείρημα πολιτικές διαφορές, τη διαφοροποίηση τους στο πολιτικό πεδίο, είναι αποκρουστικό. Η φύση της ανθρώπινης ζωής δεν προσφέρεται σε τέτοιου είδους επιδιώξεις. Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο που πρέπει να αναδείξει κανείς, είναι ο ρόλος και ο χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής και το τρίτο είναι το βάθος, η αιτία του προβλήματος.

Γιατί η Χρυσή Αυγή; Τι την παράγει και τι ρόλο έρχεται να παίξει στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας. Η Χρυσή Αυγή λοιπόν δεν είναι ένα απλό κόμμα, είναι ένα κίνημα, με ναζιστική σαφώς αναφορά στην ηγεσία και στα βασικά του στελέχη. Επιχειρεί μία διείσδυση σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.

Τι διακηρύσσει; Διακηρύσσει ότι θα φροντίσει τους αναξιοπαθούντες, δηλαδή ζητήματα πρόνοιας, προτάσσει την ασφάλεια, την οποία ο πολίτης δεν αισθάνεται, καταγγέλλει την κατοχή της χώρας, την απεμπόλιση της ανεξαρτησία της, την απουσία δημοσίων πολιτικών, μεταξύ των οποίων θέτει ως μείζον θέμα την απουσία μεταναστευτικής πολιτικής και βεβαίως, ορθώνεται καταγγελτικά, εναντίον της εκδοχής εκείνης της πολιτικής τάξης, που είναι η συμμοριακή, η λεηλατική. Και όλα αυτά βεβαίως σε ένα καλάθι όπου τοποθετείται επίσης, το ζήτημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Το επόμενο ερώτημα είναι, τα κάνει αυτά η Χρυσή Αυγή; Ειναι συνεπής με τις διακηρύξεις της; Προφανώς δεν τα κάνει, τα χρησιμοποιεί όμως ως επιχείρημα για την πολιτική της διείσδυση. Αλλά ακόμη και αν τα έκανε, είναι ένας φορέας ο οποίος δεν νομιμοποιείται να τα κάνει. Υπό αυτήν την έννοια, χρησιμοποιεί τη διακήρυξη τους για να καρπωθεί τον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Πρέπει να κάνουμε μια μείζονος σημασίας διαφοροποίηση: Δεν είναι ναζιστικής ιδεολογίας ο κόσμος που ψηφίζει την Χρυσή Αυγή, τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία. Είναι ο κόσμος που αισθάνεται ταπεινωμένος, σε ανασφάλεια, στοχοποιημένος και που έχει να ζήσει όλα τα αποτελέσματα τηςκρίσης. Αντικειμενικά, η Χρυσή Αυγή αποδυναμώνει τη χώρα, διότι απαξιώνει αυτό που αντιπροσωπεύει η ελληνική κοινωνία ως ιδεολογία και ως τρόπο του ζην. Από την άλλη μεριά όμως, οδηγεί σε μια αποσταθεροποίηση η οποία σε βάθος χρόνου θα χρησιμοποιηθεί και θα αποτελέσει και η ίδια, το επιχείρημα για να οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις, ενδεχομένως και σε εμφύλιο. Αυτό αναδεικνύει το βάθος του προβλήματος «Χρυσή Αυγή».

Είναι η Χρυσή Αυγή που ξαφνικά τα κάνει όλα αυτά;

Τι είναι αυτό, που μια παρωνυχίδα της πολιτικής ζωής, ένα μικρό «γκρουπούσκουλο» όπως θα το λέγαμε στην καθομιλουμένη της πολιτικής, από 0 και κατι τοις % , οδηγείται σε αυτήν την εκλογική αποδοχή από την κοινωνία; Δεν πρέπει να ξεχνάμε, θα ελεγα οτι έχει τεράστια σημασία να γνωρίζουμε πως η Χρυσή Αυγή είναι δημιούργημα της κομματοκρατίας. Ειναι αποτέλεσμα της ασύμετρης κρίσης που βιώνει η χώρα δια χειρός της κομματοκρατίας. Είναι η καταστροφή, η ταπείνωση την οποία η κοινωνία επιστρέφει ως ευθύνη στην πολιτική τάξη, που δημιουργεί το κενό νομιμοποίησης που έρχεται να καλύψει η Χρυσή Αυγή. Με άλλα λόγια, η ευθύνη υπάρχει όχι σ’ αυτόν που ψηφίζει την Χρυσή Αυγή, δηλαδή στην κοινωνία -ορισμένοι επιχειρούν να την ενοχοποιοήσουν ως έχουσα αυταρχική νοοτροπία-, αλλά σ´αυτούς που δημιούργησαν και κυρίως που συντηρούν, με την πολιτική τους την κρίση.

Να συγκρατήσουμε το γεγονός οτι η Χρυσή Αυγή ανέρχεται εκλογικά και δημοσκοπικά κάθοδον προς την εδραιίωση ενός αισθήματος αδιεξόδου και μάλιστα σε σχέση με αυτούς οι οποίοι δημιούργησαν το πρόβλημα, αλλά κυρίως σε σχέση με το αμετανόητό τους και την αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίζουν μια κοινωνία των πολιτών σε καθολική ταπείνωση. Εάν παρακολουθήσετε τον πολιτικό λόγο της καθεστωτικής κομματοκρατίας, αυτής που ισχυρίζεται ότι είναι εντός του συνταγματικού τόξου, θα διαπιστώσετε ο,τι δεν άλλαξε στο παραμικρό, έναντι εκείνου που εξέφραζε πριν απο την κρίση. Το κομματικό αυτό κατεστημένο προκαλεί, λεηλατεί και διακηρύσει οτι είναι εγγυητής της συνταγματικής νομιμότητας, τη στιγμή που κατά σύστημα παραβιάζει με κραυγαλέο τρόπο το σύνταγμα το οποίο η ίδια δημιούργησε. Εχει μάλιστα το θράσος να το χαρακτηρίζει δημοκρατικό, με το επιχείρημα οτι εγκαθιδρύει με προκλητικό τρόπο την κομματοκρατία.

Η δημοκρατία των προεδρικών διαταγμάτων θέλετε να πείτε προφανώς..

Όλα τα άρθρα του συντάγματος, ένα προς ένα, που αφορούν τουλάχιστον το πολιτικό σύστημα, παραβιάζονται από τους ίδιους τους πολιτικούς.

Και το φαινόμενο αυτό δεν ειναι τωρινό. Πάντοτε έτσι γινόταν. Ανεξαρτήτως αυτού όμως το αμετανόητο της κομματοκρατίας σήμερα εστιάζεται θεμελιωδώς στην κρίση.

Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Η πολιτική για το πρωτογενές πλεόνασμα. Η πολιτική για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Πανηγυρίζουν οτι το πέτυχαν, δεν αναφέρονται ομως στο ουσιώδες: Ποιος πληρώνει το λογαριασμό της κρίσης και γιατί το πληρώνει. Μονομερώς, ο ελληνικός λαός, με προτεραιότητα τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Την κραιπάλη και την αγυρτεία της πολιτικής, που δημιούργησε στο παρελθόν, την πληρώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, αλλά και το εγχείρημα της εξόδου από την κρίση, πάλι η κοινωνία την πληρώνει. Όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, αλλά επειδή επιμένουν να μην εκχωρούν το παραμικρό, έστω και συμβολικά.

Αρνούνται να συλλάβουν την φοροδιαφυγή μολονότι είναι εφικτό, δεν έπραξαν το παραμικρό για την ανάδειξη των σκανδάλων, αντιθέτως τα στέλνουν στις καλένδες. Δεν άλλαξαν καν τους νόμους που τους θέτουν σε καθεστώς ασυλίας, υπεράνω του νόμου. Έχοντας παραδώσει κυριολεκτικά την χώρα στη διεθνή των αγορών, και μεταβληθεί σε απλούς εντολοδόχους της τρόικας, με αντάλλαγμα την άντληση απο αυτήν νομιμοποίηση, προκειμένου να διατηρήσουν το δυναστικό κράτος και το κεκτημένο τους. Δεν κάνω εξαίρεση κανενός. Διότι ολόκληρη η πολιτική τάξη φέρεται με αλαζονεία και χωρίς κοινωνική ευαισθησία απέναντι σε αυτήν την κοινωνία. Η αντπολίτευση ρητορεύει με τον γνωστό προ κρίσεως τρόπο για τα κακώς γινόμενα της κυβέρνησης, η ίδια ομως όχι μόνο δεν έχει εναλλακτικό πρόταγμα αλλά και πολιτεύεται πανομοιότυπα. Οι καθεστωτικές πολιτικές δυναμεις εκχώρησαν στη Χρυσή Αυγή την αρμοδιότητα της κοινωνικής ευαισθησίας, της ασφάλειας, των δημοσίων πολιτικών, της υπεράσπισης της εθνικής υπερηφάνειας, του μεταναστευτικού προβλήματος.

Η επικέντρωση στη διαλκιστίνδα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, βρίσκει σύμφωνες όλες τις πολιτικές δυνάμεις οτι το ελληνικό πρόβλημα θα λυθεί εκτός της χώρας, δηλαδή απο την Ευρώπη. Στέλνουν το λαγαριασμό μονοσήμαντα στην τρόικα διοτι δεν θέλουν να αγγίξουν τους πυλώνες της καταστροφής που οι ίδιοι προκάλεσαν. Η κοινωνία έχει πια αντιληφθεί οτι για να υπάρξει αλλαγή πολιτικής πρέπει να υπάρξει αλλαγή πολιτικού συστήματος. Δεν μπορεί να συζητάει κανείς για αλλαγή πολιτικής, με εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία.

Πρώτον διότι το πολιτικό προσωπικό που έχει παραχθεί βιώνει ένα καθεστώς αμετάκλητης, μη θεραπεύσιμης αλλοτρίωσης.

Δεύτερον, επειδή οι δεσμεύσεις στις οποίες ειναι βυθισμένα ολα τα κόμματα τα υποχρεώνουν όταν ανέβουν στην εξουσία, ακόμη και αν έχουν την καλή θέληση, να πολιτευθούν κατα τις προδαγραφές τους. Τούτο εξηγεί γιατί δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό στις πολιτικές τους. Η νομοθεσία, η δημόσια διοίκηση, το πολιτικό σύυστημα, υπάρχουν ή λειτουγούν όπως ακριβώς είχαν χτιστεί στο παρελθόν. Είναι μια αμετανόητη πολιτική, που θεωρεί ότι μπορεί να χρεώσει όλο τον λογαριασμό στην κοινωνία, χωρίς η ίδια να απεμπολήσει το παραμικρό.

Επομένως κύριε καθηγητά, φαντάζομαι ότι είναι γνωστό ότι «στην κοπριά φυτρώνουν και τα λουλούδια και τα αγκάθια»…

Κύριε Ψιλάκη, στο ελληνικό πολιτικό σύστημα φυτρώνουν μόνο αγκάθια. Η σήψη είναι τόσο βαθιά ώστε να είναι ανίατο.

Οι καθεστωτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν την Χρυσή Αυγή ως επιχείρημα στην πολιτική τους αντιπαράθεση. Τους εξυπηρετεί. Γι αυτό μέχρι τώρα την άφησαν να ανδρωθεί. Η αριστερά την θέλει για να αποδυναμώνει την δεξιά, η δεξιά την θέλει για να δημιουργεί πόλωση, θα προσέθετα εν αναμονή της κατάληλης στιγμής που θα της επιτρέψει να την καρπωθεί. Την περίμεναν ως εκ τούτου στη γωνία, να διαπράξει το μοιραίο λάθος για να την χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για να ανακτήσουν νομιμοποίηση. Να στρέψουν την προσοχή της κοινωνίας στο φόβητρο της Χρυσής Αυγής, και να εμφανισθούν ως σωτήρες της κοινωνίας απο τον ναζιστικό κίνδυνο. Το προχθεσινό συμβάν τους έδωσε ακριβώς αυτή την ευκαιρία.

Οι δυνάμεις της κομματοκρατίας τέθηκαν επικεφαλής της χειμαζόμενης κοινωνίας για να την σώσουν. Απο τη στιγμή που η Χρυσή Αυγή απέκτησε αυτονομία παρουσίας και αποτέλεσε απειλή για το καθεστώς, μια ομοβροντία παρεμβάσεων ανέδειξαν το πρόβλημα. Το ζήτημα είναι οτι η Χρυσή Αυγή αποτελεί άλλου τύπου απειλί, η οποία όμως τίθεται σε παράλληλα με το κεφαλαιώδες έγκλημα της κομματοκρατίας εναντίον της χώρας και της κοινωνίας. Η διαλεκτική της αντιπαράθεσης μεταξύ των λεγομένων δυνάμεων του λεγόμενου συνταγματικού τόξου και της Χρυσής Αυγής εγγράφεται στο ίδιο καθεστωτικό πλαίσιο. Είναι και οι δυο πλευρές παράγωγα του σαθρού, τριτοκοσμικού πολιτικού συστήματος, του δυναστικού κρατους. Εκεί εκκωλάφθηκαν, εκεί ανδρώθηκαν χάρη σ’ αυτό και με σκοπό την οικειοποίησή του.

Όμως ήδη από χθες, δήλωσε ο κ. Δένδιας, προχωρούν σε μια νομοθετική πρωτοβουλία, προκειμένου να τη θέσουν εκτός νόμου. Εγώ θυμάμαι όμως από την ιστορική αναφορά και την ιστορική γνώση, ότι καθετί το οποίο είναι εκτός νόμου, γίνεται κατευθείαν συμπαθές σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας λόγω του διωγμού που υφίσταται. Δεν ξέρω αν είναι τόσο ακραίο να το λέμε σήμερα, αλλά πιστεύετε εσείς ότι μπορεί με νομοθετικά μέτρα να λυθεί το πρόβλημα;

Αν δεν αρθούν τα αίτια που δημιούργησαν και συντηρούν τη Χρυσή Αυγή, δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Οι ίδιοι οι πολιτικοί, νομίζουν ότι θα εξουδετερώσουν την Χρυσή Αυγή-συμβολικά το λέω αλλά έχει την ουσία του- με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίσθηκαν με την υπόθεση του «Τριανταφυλλόπουλου», του δημοσιογράφου ο οποίος χρησιμοποιούσε κρυφές κάμερες για να αναδείξει υπαρκτά ή μη σκάνδαλα πολιτικών και άλλων.

Δεν διόρθωσαν την πολιτική τους συμπεριφορά καταστέλοντας ή σταματώντας τα σκάνδαλα. Συνέχισαν και γιγάντωσαν την πολιτική των σκανδάλων , δηλαδή της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, με τελική κατάληξη την παρούσα κατάληξη. Πήραν όμως μέτρα, ώστε να ποινικοποιήσουν τη μαρτυρία, το αποδεικτικό στοιχείο δηλαδή των σκανδάλων. Αντιλαμβάνεστε ότι τώρα επιχειρούν να κάνουν το ίδιο πράγμα.

Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένας άνθρωπος, είναι ένα κίνημα με συγκεκριμένα παραστρατιωτικά και ναζιστικά χαρακτηριστικά, το οποίο δεν μπορεί να τεθεί εκτός μάχης με τον ίδιο τρόπο. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, παρατηρουμε οτι δεν θέλουν και πάλι να αλλάξουν μυαλά, δηλαδή πολιτική. Αρνούνται πεισματικά να αντιστοιχίσουν τις πολιτικές τους, την «πολιτεία» τους με το συμφέρον της κοινωνίας.

Ο βαθμός της αλλοτρίωσης τους ειναι τόσο βαθύς που τους οδηγεί στην αντίληψη ότι δεν έχουν τίποτε να αλλάξουν, οτι περίπου πρέπει να τους χρωστάει και υποχρέωση η κοινωνία, που «καταδέχονται» να την κυβερνάνε, τους βλέπετε οταν ειναι αντιμέτωποι με πολίτες να τους μιλάνε με προκλητικό τρόπο και να τους χαρακτηρίζουν όχλο. Συνέβη δύο φορές σε εμένα, όταν επισήμανα οτι την κοινωνική ευαισθησία την αξιοποιεή η Χρυσή Αυγή αλλά την έχασαν τα καθεστωτικά κόμματα. Τα πρόσωπα που μπαίνουν στη συζήτηση σε αυτό το ζήτημα εκφράζουν ένα γενικότερο κλίμα.

Τελικά εκθέτουν και τα κόμματά τους και βεβαίως εκθέτουν το ίδιο το κομματικό σύστημα. Δύο απο τις φορές που αναφέρθηκα στην κοινωνική αναλγησία της πολιτικης ταξης, στην έλλειψη αλληλεγγύης των πολιτικών προς την κοινωνία, ανέλαβαν να υποστηρίξουν το σύστημα δύο κυρίες βουλευτές από το ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Δούρου και η κ. Φωτίου, ενώ δεν μιλούσα με αυτές, έκανα διάλογο με εκπροσώπους άλλων κομμάτων μέσα στην εκπομπή. Ύψωσαν τον τόνο, με πεζοδρομιακή εκφορά λόγου, για να μου πουν ότι αυτά τα λέει η Χρυσή Αυγή. Πίστευαν οτι θα με έφερναν σε δύσκολη θέση ταυτίζοντας με, με τη Χρυσή Αυγή. Δεν έλαβαν υπόψη τους όμως οτι διέπρατταν ένα θεμελιώδες λάθος. Να ομολογήσουν την αυστηρά ολιγαρχική τους ιδιοσυστασία, την έλλειψη αλληλεγγύης, την αναλγησία τους απέναντι σε μια κοινωνία που εξαθλίωσαν και ταπείνωσαν. Το επιχείρημα οτι δεν ανέλαβαν ποτέ κυβερνητικές θέσεις είναι παραπλανητικό. Λόγω του λόγου που εκφέρουν αλλά και του παρελθόντος τους. Δεν μετείχαν άραγε στο μεγάλο γλεντι της λεηλασίας της Ολυμπιακής; Δεν συνέβαλαν όσο ελάχιστοι στην ιδιοποίηση του πανεπιστημίου; Έχει προχωρήσει τόσο πολύ η αλλοτρίωσή τους που δεν αντιλαμβάνονται οτι η Χρυσή Αυγή τους έχει πάρει από τα χέρια την κοινωνική ευαισθησία. Αναφερόμουν στο ζήτημα των προκλητικών απολαβών τους.

Στις φαραωνικές συνθήκες που εξακολουθούν να υπάρχουν στα υπόγεια και στα ανώγεια της βουλής. Τους ζήτησα, πολυ απλά, να μου πουν έναν λόγο που οι ίδιοι απολαμβάνουν τα ίδια και περισσότερα από όσα απολάμβαναν πριν από την κρίση, ενώ η κοινωνία έχει οδηγηθεί διά χειρός τους στην εξαθλίωση.

Δεν θα περίμενε κανείς πάντως, από πρόσωπα σαν την κ.Δούρου, να ακούμε αυτήν την κουβέντα. Εγώ δεν το ξέρω το περιστατικό.

Είναι καταγεγραμμένο και κινείται παντού στο διαδίκτυο, δημιουργώντας αλγηνή εντύπωση.

Δεν θα περίμενε κανείς, από έναν κομματικό πολιτικό χώρο ο οποίος ευαγγελίζεται και άλλα πράγματα, να ακουστούν τέτοιες καταστάσεις. Το θεωρώ προσωπικά τουλάχιστον, πάρα πολύ άσχημο.

Κύριε Ψιλάκη, είναι συμβολικά αξιόλογο, διότι αποκαλύπτει οτι δεν υπάρχουν πια κοινωνικές ιδεολογίες ούτε μπορεί μια κοινωνία να βασίζεται σε υποσχέσεις που δεν μπορούν να ελεγχθούν.

Το επιχείρημα οτι οι μεν είναι ηθικότεροι και πιο αποτελεσματικοί, δεν έχει καμιά αξία. Έχει αποδειχθεί περίτρανα με όλες τις εναλλαγές κομμάτων που έγιναν στην Ελλάδα αλλά και παντού αλλού. Θα ανέμενα όμως έστω για λόγους ρητορικής αντίθεσης με τη δεξιά, σύμφωνα και με τα καθιερωμένα, να αφήσουν τους δεξιούς πολιτευτές να απαντήσουν. Θα μπορούσαν επίσης να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους προς την πάσχουσα κοινωνία. Να ισχυρισθούν, οτι ένα δεξιό ή ακροδεξιό κόμμα είναι υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου και γι αυτό είναι ανάλγητο εξ ορισμού προς την κοινωνία οτι και να λέει.

Μα όταν η υπεράσπιση της αναλγησίας και της αλαζονίας γίνεται δια χειρός της αριστεράς, σημαίνει ότι το φαινόμενο αυτό, η αλλοτρίωση δηλαδή, η ηγεμονική και ιδιοκτησιακή αντίληψη της εξουσίας, που δεν έχει να απολογηθεί, που δεν έχει να επιδείξει καμιά κοινωνική ευαισθησία απέναντι στην κοινωνία η οποία είναι ο εργοδότης τους, είναι ο λόγος της ύπαρξής τους, αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Εδώ αναδεικνύεται πια, αυτό το οποίο αποτελεί την αιτία του προβλήματος Χρυσή Αυγή. Και να χρεώνουν στην κοινωνία μονομερώς, την κραιπάλη και την αγυρτεία τους.

Και το ερώτημά μου παραμένει: Τι είναι αυτό που τους κάνει να θεωρούν ότι είναι μέρος του συνταγματικού, ή οπως πιο προκλητικα αποκαλουν δημοκρατικού τόξου, όταν παραβιάζουν το ίδιο το σύνταγμα που δημιούργησαν και οι πολιτικές τους δεν έχουν καμία αντιστοιχηση με αυτήν την κοινωνία; Καμία απολύτως. Η διαφορά μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, μεταξύ των λεγομένων κομμάτων του συνταγματικού τόξου και της Χρυσής Αυγής έχουν γινει δυσδιάκριτες οχι λόγω της Χρυσής Αυγής αλλά της κομματοκρατίας. Αυτά τα ζητήματα είναι που δημιούργησαν την κατάσταση που ζούμε αυτές τις μέρες με τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου.

Αν εντοπίσουμε το ζήτημα στη δολοφονία και αρχίσουμε να συζητάμε πόσο αποτρόπαιο είναι και πόσο κακό πράγμα ήταν αυτό που έγινε, τότε θα πούμε ότι εδώ, έχουμε κάποιους τιμητές, το πολιτικό σύστημα, το κομματικό σύστημα και κάποιους οι οποίοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι δημιούργησαν το πρόβλημα. Θα χάσουμε όμως τον ορίζοντα. Τα θύματα της κομματοκρατίας ειναι αμέτρητα και θα έλεγα δεν ανάγονται μόνο στην παρούσα κρίση αλλά και στο σύνολο της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους.

Κύριε Κοντογιώργη, είναι ανέξοδη η φραστική καταδίκη. Ήταν ανέξοδη πάντα. Και πολύ εύκολη λύση. Νομίζω το αναλύσατε πολύ καλά, με πολιτικά επιχειρήματα. Επομένως θα ήθελα από εσάς, ένα βήμα παραπάνω. Όλα αυτά που λέτε, να τα δεχτούμε και να πούμε ότι η ανάλυση αυτή στηρίζεται σε μία πραγματικότητα την οποία βιώνει ο Έλληνας. Σωστά λέτε ότι πραγματικά η Χρυσή Αυγή στηρίζεται σε ένα μη κοινωνικό κράτος, σε ένα κράτος και κυρίως σε μια πολιτική η οποία επιδεικνύει αλαζονεία. Υπάρχει λύση κύριε καθηγητά; Τι μπορεί να κάνει η ίδια η κοινωνία; Ποιοί τρόποι αντίδρασης υπάρχουν για να ξεφύγει κανείς από αυτό το ζυγό; Γιατί ουσιαστικά, ζυγός είναι..

Κοιτάξτε.. Όσο υπάρχει το αμετανόητο και η αλαζονεία, η αλλοτρίωση δηλαδή, σύσσωμης της πολιτικής τάξης, δεν μπορεί να περιμένει κανείς, παρά μόνο τα χειρότερα.

Έχουν βρει, συνηθίζω να λέω, όχι μόνο τον τρόπο να μας κρατάνε στο βυθό, αλλά να βυθίζουν και το βυθό για να πηγαίνουμε παρακάτω. Αυτό δεν προοιωνίζεται ελπίδα, παρά μόνο, απαξίωση των πάντων, παρά μόνο ενίσχυση των άκρων. Προχτές όπως ξέρετε ρητορικά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε από το 3% και κάτι, να καλύψει το κενό και τον εκτόξευσε η κοινωνία στο 20% .

Σήμερα επειδή η κοινωνία θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του συστήματος, ο λόγος του δεν μπορεί να την κινητοποιήσει. Λυπάμαι που το λέω, αλλά θα ήταν καλό να βγει μία πολιτική δύναμη μέσα από το πολιτικό κατεστημένο, που θα έπαιρνε πάνω της το πρόβλημα της χώρας και θα έκανε την υπέρβαση, αλλά δεν το βλέπω.

Γι’ αυτό βλέπουμε ότι η κοινωνία στρέφεται στην άλλη εκδοχή της πολιτικής ζωής, που δεν είναι εμφανώς μέσα στο κατεστημένο κομματικό σύστημα, δηλαδή σε ένα κινηματικό, ακραίο πολιτικό μόρφωμα, τη Χρυσή Αυγή. Στο πρόσωπο της η κοινωνία, θελει να τιμωρήσει αυτούς οι οποίοι δημιουργούν το πρόβλημα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ξέρετε.

Να σας πω ένα παράδειγμα, για να δείτε πόσο εύκολα θα μπορούσε το πολιτικό σύστημα, να ανακτήσει με άλλες πολιτικές, νομιμοποίηση και να απαξιωθεί, αν θέλετε, σε μεγάλο βαθμό, η Χρυσή Αυγή. Το παράδειγμα της αστυνόμευσης. Όταν υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα, ακόμη και ένα κουνούπι να κινηθεί απειλητικά μπροστά στη βουλή, συγκεντρώνονται εκατοντάδες αστυνομικοί, σε κλάσμα χρόνου. Εάν έχει μια ολόκληρη πόλη, μια ολόκληρη γειτονιά, ένας πολίτης, πρόβλημα ασφάλειας, πρόβλημα διατάραξης της νομιμότητας και απειλείται, καμία αστυνομία δεν θα εμφανιστεί. Θα σας δικαιολογηθει με διαφορα για να υπεκφύγει, «θα δούμε τι θα κάνουμε, δεν έχουμε δυνάμεις, δεν ξέρουμε.» Αυτό τι μας λέει;

Μας λέει ότι ο καθένας από το πολιτικό σύστημα, έχει καμιά δεκαριά κωλαούζους από πίσω του, τι να πούμε άλλο..

Αναφέρομαι στις πολιτικές κατευθύνσεις . Αναφέρομαι σε έναν υπουργό, που δεν είναι από τους χειρότερους. Γιατί άραγε δεν αλλάζει τις πολιτικές κατευθύνσεις, σε ο,τι αφορά στην αστυνομία, ώστε η ασφάλεια του πολίτη, ή του οποιουδήποτε ανθρώπου που ζει μέσα στη χώρα αυτή, να μπορεί να είναι κατοχυρωμένη, να κάνει δηλαδή η αστυνομία, αυτό που πρέπει;

Κύριε καθηγητά, τελειώνει ο χρόνος. Πείτε μου το τελευταίο σχόλιο.

Είναι κύριε Ψιλάκη, δηλώνω πολύ ανήσυχος. Εάν εστιάσουν το ζήτημα της Χ.Α. στην λήψη μόνο περιοριστικών ή κατασταλτικών μέτρων εναντίων της, ποινικοποιώντας την πολιτική της δράση, ακραία και ναζιστική, σημαίνει ότι θα είναι ήδη σε λάθος δρόμο. Οφείλουν επειγόντως, να πάρουν μέτρα για να άρουν τα αίτια της Χρυσής Αυγής. Να επεκτείνουν χωρίς εξαιρέσεις και περιστροφές το κράτος δικαίου και στους φορείς της πολιτείας, να εισαγάγουν τον λόγο της κοινωνίας των πολιτών στην πολιτική. Τα αίτια της Χρυσής Αυγής, είναι τα αίτια της καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας.

Στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος, οι πολιτικοί να πάψουν να νομοθετούν την ασυλία τους και να κρύβουν τα σκάνδαλα, να τα αμνηστεύουν. Μέχρι πρόσφατα το έπραξαν αυτό κατά σύστημα, άπειρες φορές. Να πάψουν να κοροϊδεύουν την κοινωνία ότι με την απόλυση δύο, τριών, τεσσάρων χιλιάδων θα αλλάξει το σύστημα και να αλλάξουν ριζικά τη δημόσια διοίκηση, για να γίνει υπηρέτης της κοινωνίας, και του πολίτη και συγχρόνως, τη νομοθεσία. Εαν δεν το πράξουν ή θα καταρρεύσουν, ή θα οδηγήσουν τη χώρα στον εμφύλιο, ή στην εξέγερση, ή στην υπέρβασή τους σε κάθε περίπτωση. Διότι θα ήταν τραγικό να σκεφτούμε ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα με τέτοια ιστορία και τέτοιο υπόβαθρο πολιτισμού, σήμερα να συνεχίζει να βιώνει την καταστροφή, να εξαφανίζεται, να απαξιώνεται στα μάτια του κόσμου, επειδή αυτοί οι κατακτητές, οι λεηλάτες, οι ολιγαρχικές συμμορίες επιμένουν να διατηρούν το σύστημα τους και να υψώνουν απειλητικά ή καταφρονητικά προς την κοινωνία

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κ.Κοντογιώργη.

Πηγή: contogeorgis.blogspot.gr