Ο Προμηθέας είναι ακόμα καρφωμένος στον Καύκασο.

Άραγε πόσο σημαντικοί είναι κάποιοι μύθοι για τον άνθρωπο. Και κυρίως εξηγώντας την ανθρώπινη φύση βλέπουμε την διαχρονική τους αξία. Υπήρχε ένας μάγκας τιτάνας που τον έλεγαν Προμηθέα και είναι ο πατέρας μας. Μας έκανε από πηλό και φωτιά. Είναι δεμένος μαζί μας δηλαδή από την εποχή που οι άλλοι θεοί μας θεωρούσαν «κτήνη». Ακόμα και σήμερα η εξουσία έτσι μας βλέπει κάτι παραπάνω από αγελάδες που αντί να δίνουμε το γάλα μας δίνουμε το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μας για να μας πουλάει την «τάξη». Όπως κάθε οικόσιτο η σφαγή μας γι αυτούς είναι δεδομένη. Γι αυτό οι απανταχού ηγέτες ψάχνουν την θεϊκή προέλευση της εξουσία τους (ελέω Θεού βασιλεία π.χ.). ...
Μην φοβάστε εμείς οι «κοινοί θνητοί» έχουμε την σίγουρα τιτάνια από τον πατέρα μας. Κι αυτό γιατί έτσι χαοτικοί και τιτάνιοι που είμαστε έχουμε την θεία μας την Αθηνά (ναι αναγνώστες μας ακόμα και η θεϊκή όψη της Σοφίας σιχαίνεται την «τάξη»), να μας βοηθάει να ζούμε αιώνια με ότι δεινά και τιμωρίες και να μας επιφυλάσσουν οι δυνάστες μας.

   Κι αυτό γιατί η δεμένη με τις σάρκες μας εξουσία για να υπάρχει μας χρειάζεται. Κάθε φορά άλλωστε που πήγαινε να αυτονομηθεί από εμάς ο Προμηθέας τους χαλούσε την συνταγή. Η πιο γνωστή ιστορίας γι αυτό είναι όταν του έδωσαν την αρμοδιότητα για το πιο μέρος της θυσίας ενός ζώου πάει σ’ αυτούς και πιο σ’ εμάς. Ο πανέξυπνος προστάτης μας, άλειψε με λίπος τα κόκαλα για να γυαλίζουν και έκοψε στραβά το κρέας, αφήνοντας τον Δία να διαλέξει. Από τότε τρώμε εμείς κρέας και οι Θεοί κόκαλα αμάσητα. Και οι σημερινοί «θεοί» έχουν αδυναμία σε ότι λάμπει και γι αυτό οι μέρες τους είναι μετρημένες. Βέβαια το υπέρτατο δώρο είναι αυτό της φωτιάς. Δεν θα σου περιγράψω μια ιστορία που σίγουρα ξέρεις γιατί θα ξέφευγα πολύ από τον διαδικτυακό χώρο με την περιορισμένη λόγω οθόνης αναγνωστική ικανότητα.

Τι συμβολίζει αυτός ο καλοσυνάτος, λίγο ύπουλος με την εξουσία, και παθιασμένος με τα δημιουργήματα του τιτάνας; Μα φυσικά την πρόνοια αναγνώστη μου και μάλιστα στην ανθρώπινη της μορφή την αγνή και απαραίτητη για την κοινωνική μας συνοχή που τρομάζει όλους τους «σωτήρες» μας. Και αυτό γιατί όταν προνοούμε για τον συνάνθρωπο μας, το παιδί, τον γέρο οι κυβερνώντες μένουν άνεργοι στον τομέα υπηρεσίες ή στην μεγάλη επιχείρηση που ακούει στο όνομα «φιλανθρωπικά σωματεία» (που στο άκουσμα φαντάζει ίδιο με το «φιλοζωικές οργανώσεις»). Γιατί η εξουσία φίλοι τρέφεται από την εξαθλίωση μας. Πόσες απ’ αυτές τις οργανώσεις ζητάνε τον οβολό σου για κάθε απίθανο πρόβλημα; Γιατί να πρέπει να υιοθετήσεις ένα παιδάκι από την Αφρική επειδή κάποιοι τοκογλύφοι κρατάνε το χωριό του στην φτώχια για να κερδίζουν από ματωμένα διαμάντια; Α διεκδικούσες να αφήσουν οι τοκογλύφοι την Αφρική ήσυχη χωρίς να την αρμέγουν και φρόντιζες για τα παιδιά όλης της γειτονιά σου (όσο μπορείς και όπως μπορείς) πως οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις θα εξασφάλιζαν κονδύλια; Είναι άραγε πιο ικανοί από εσένα; Άραγε πόση ντροπή πρέπει να νιώσουμε για την γενοκτονία στην Ρουάντα ή όπου αλλού έγινε για να εξασφαλίζουν οι τα βιομήχανοι και οι τραπεζίτες πλουτοπαραγωγικούς πόρους; Γιατί η Ελλάδα πρέπει να δίνει τον ορυκτό της πλούτο σαν προικοσύμφωνο στους Βησιγότθους, καταστρέφοντας τους παραδείσους στο όνομα της παράνοιας και πόσο περήφανοι θα είμαστε για τον Αριστοτέλη όταν ο τόπος που τον γέννησε θα έχει μετατραπεί σε ένα ορυχείο για να βγάζουν λεφτά οι νέοι Κονκισταδόρες; Το ξέρεις ότι οι Αζτέκοι όταν έπιαναν έναν Ισπανό αιχμάλωτο για τιμωρία τον «πότιζαν» λιωμένο χρυσό; (γιατί μόνο αυτό αξίζει σαν τιμωρία στους εγκληματίες που στο όνομα του «Χριστού» τίμησαν τον «Μαμμωνά»).

Το γιατί είναι πολύ απλό. Γιατί όπως και στην αρχαιότητα προδώσαμε και το ημίθεο (Ηρακλής)και τον Τιτάνα που μας υποστηρίζουν. Βέβαια ο Ηρακλής έγινε Θεός από τον Φόβο του Δία για την Ήρα, μιας και πάντα η εξουσία φοβάται την θηλυκή πανίσχυρη πλευρά της (μπορείτε να το δείτε και στους οικογενειάρχες που παριστάνουν τους αφέντες μέχρι η φαρμακερή σύζυγος τους με μια κουβέντα να τους μετατρέψει σε σκυλάκια του καναπέ). Η εξουσία από φόβο κάρφωσε και τον Προμηθέα στον Καύκασο αλλά με την δικιά μας συμπεριφορά για οδηγό. Βλέπεις μετά την φωτιά έχουμε και τους πολέμους. Ναι αναγνώστες μου εμείς είμαστε τα καρφιά που τον καρφώσαμε.

Για 30 χρόνια τώρα βλέπω τους Έλληνες να παίζουν στο χρηματιστήριο (στην Αρχαία Ελλάδα ο Χρηματιστής μαζί με τον Ροπαλοφόρο, δηλαδή τον σημερινό ΜΑΤατζή ήταν επαγγέλματα για δούλους και απελεύθερους άκρως υποτιμητικά για ελεύθερους πολίτες), να παρατάνε τα χωράφια (το δώρο της Δήμητρας στους Θνητούς) και τις τέχνες (που δίνουν αξία στον άνθρωπο μιας και το βραβείο είναι το αγαθό που γεννάν τα χέρια μας σαν προέκταση του μυαλού μας). Τους βλέπω να γλύφουν για μια θέση σκουπιδιάρη ή ακόμα δάσκαλου πηγαίνοντας στον ΑΣΕΠ, δηλαδή απαξιώνοντας τον ακαδημαϊκό τους τίτλο και ακόμα χειρότερα γλύφοντας τον κάθε ανάξιο υπόδικο πολιτικάντη. Διαλύσαμε την κοινωνία μας για να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Κουτοί Φράγκοι. Καρφώσαμε τον Προμηθέα, την κοινωνική μας αλληλεγγύη, για μια καρέκλα σε στο Δημόσιο, ένα Αυτοκίνητο και μια plasma τηλεόραση. Την παιδεία μας την κάναμε εκπαίδευση θαρρείς και τα παιδιά μας είναι σκύλοι. Και επειδή κι αυτό το ξεπουλήσαμε το βαφτίσαμε αγωγή σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (που ο βαθμός ορίζεται από το πορτοφόλι), λέγοντας ότι το δημόσιο είναι για πέταμα, ξεχνώντας πως το δημόσιο είμαστε όλοι εμείς και όχι τα γραφεία και η ψήφος μας κάθε τέσσερα χρόνια. Και για να λειτουργεί ο μηχανισμός που βαφτίστηκε κρατικός (το Κράτος και η Βία είναι οι συνεργάτες του Δία καθώς οι κεραυνοί είναι το εφέ) τον κουτσάναμε με ρουσφέτια (μιας και τα ψηφοδέλτια που μου έφερναν οι ανίκανοι συγγενείς και φίλοι μου προκειμένου να διοριστούν έσπασαν το γραμματοκιβώτιο μου) τον λαδώναμε μέχρι που μας σώθηκε το «λάδι». Έτσι τον αετό που έτρωγε το συκώτι του Τιτάνα μας τον αντικατέστησε ο Λαουτζίκος (ή ο «σοφός λαγός» όπως τον παρουσιάζω στις αφίσες μου). Φάγαμε τα συκώτια των παιδιών μας (γιατί για μένα παιδί μου είναι και το παιδί του γείτονα), σε εντυπωσιακέ επιδείξεις νεοπλουτισμού που δεν μπορούσαμε ουσιαστικά, παρά μόνο με δάνεια και πλαστικό χρήμα, να υποστηρίξουμε.

Και όταν έσπασε η μόλυνση και άρχισε να βγαίνει το πύο τρομοκρατημένοι λουφάξαμε στην κακομοιριά μας. Βλέπω ανθρώπους παντού να τρέμουν να πουν την άποψη τους γιατί η υποκρισία είχε αντίκρισμα χρυσού όπως και η σιωπή. Και τώρα εκποιούμε το άχρηστο μέταλλο για να παρατείνουμε την λιμνάζουσα ζωή μας και περιμένοντας κάποιο βιβλικό Θαύμα. Αλλά δεν είναι θαύμα το σκίσιμο της Ερυθράς Θάλασσας. Θαύμα είναι η γυναίκα που χωρίς καμιά υποστήριξη μεγαλώνει ένα παιδί, η ο πατέρας που μετά τους εξευτελισμούς που τρώει στην δουλειά του παίζει με τα παιδιά του για να μεγαλώσουν και να γίνουν περήφανοι και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία μας. Ο Προμηθέας, ο Τιτάνας, ο Πατέρας μας είναι ακόμα δεμένος στον Καύκασο. Η δουλειά μας είναι να γίνουμε ο ημίθεος Ηρακλής που θα τον Ελευθερώσει.

Υστερόγραφο: το ρόπαλο του Ηρακλή στις μέρες μας λέγεται Διάβασμα και η Λεοντή του Παιδεία.