Τελευταία είχαν γίνει μόδα διάφοροι τραμπουκισμοί – από επαναλαμβανόμενα γιαουρτώματα, έντονες αποδοκιμασίες έως και ξυλοδαρμοί – τους οποίους νομιμοποιούσε η «δικαιολογημένη» αγανάκτηση πολιτών. Αυτές οι «αυθόρμητες» διαμαρτυρίες νομιμοποιήθηκαν ως «προοδευτικές» και γενικεύτηκαν έτσι ώστε πιτσιρικάδες στις παρελάσεις να γίνονται πρόσκαιρα λαϊκοί ήρωες επειδή μούντζωσαν τους κακούς επίσημους.
Ταυτόχρονα στην χώρα μας κάθε ακραία εκδήλωση προερχόμενη από την ευρύτερη προοδευτική Αριστερά έμενε στο απυρόβλητο, ενώ κάθε επαναλαμβανόμενο φαινόμενο «προοδευτικής» παραβατικότητας επικαλυπτόταν από μια σειρά ιδεολογικών συνηγοριών. Αυτά τα φαινόμενα βάραιναν ανισομερώς στην ελληνική κοινωνία: αλλεπάλληλες καταλήψεις και καταστροφές πανεπιστημίων έβρισκαν την αριστερή κοινοβουλευτική νομιμοποίησή τους.
Σε αυτή την Ελλάδα πορευτήκαμε με πανίσχυρα προοδευτικά ταμπού για να φτάσουμε στο σημείο η ανανεωτική Αριστερά να θεωρεί ως προοδευτική, αριστερή, καθαρή ιδεολογικά δύναμη το ακραίο δεδηλωμένο σταλινικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Αυτή η ιδεολογική τρομοκρατία για το τι είναι προοδευτικό και τι όχι, δημιούργησε ένα εξίσου ακραίο και επικίνδυνο αντίπαλο δέος, το οποίο δίχως καμιά προβολή, έλαβε το 7% του εκλογικού σώματος. Κατά τ’ άλλα χαιρετίζουμε μαζί με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό την εκλογική επιτυχία της ανανεωτικής Αριστεράς!
Τώρα, οι ίδιες προοδευτικές δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτού του τύπου τις διαμαρτυρίες, καθιστώντας τες ιδιαίτερα δημοφιλείς στο λαϊκό κίνημα, ολοφύρονται για την είσοδο των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο. Αν δεν τους άνοιξαν οι ίδιοι την πόρτα του, σίγουρα την ξεκλείδωσαν. Επίσης εδώ πρέπει να τονίσουμε ευθαρσώς ότι η βία επιβραβεύτηκε ξεκάθαρα από τη λαϊκή ψήφο και όχι μόνο με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής.
Ένα άλλο έντονο φαινόμενο των τελευταίων καιρών υπήρξαν οι εντός και εκτός Κοινοβουλίου χαρακτηρισμοί διαφόρων προσώπων ως δωσίλογων. Οι δωσίλογοι έδιναν κι έπαιρναν στο Κοινοβούλιο και ο όρος υιοθετήθηκε εύκολα από ανόητους κομματικούς δημοσιογράφους, οι οποίοι τον αναπαρήγαγαν ορμώμενοι από τα αριστερά - πατριωτικά αισθήματά τους. Ξαφνικά η χώρα γέμισε δωσίλογους
- και αγανακτισμένους τιμωρούς. Έτσι εμφανίστηκε και η Χρυσή Αυγή, που συγκινείται από παρόμοιες ορολογίες. Άκουσαν οι άνθρωποι για δωσίλογους πρωθυπουργούς, υπουργούς και πολιτικούς, για δίκες και Γουδιά - μια σειρά κολοσσιαίων ηλιθιοτήτων - και βγήκαν από το καβούκι τους για να… καθαρίσουν.
Τέλος, η Χρυσή Αυγή ήρθε να «καλύψει» ως αυτόκλητος τιμωρός την παντελή έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής. Η χώρα δεκαετίες τώρα κατάντησε χωματερή ψυχών, όπως ποιητικά χαρακτηρίζει τους λαθρομετανάστες η υπερβατική Αριστερά. Η χώρα καταγγέλθηκε ως ρατσιστική, ως άκαρδη, ως άντρο καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σύριζες, Ανταρσύες και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν αγωνιστικά στο να καταστεί η χώρα ξέφραγο αμπέλι, στο να κατασκηνώνουν όπου βολεύονται στο κέντρο της πόλης οι λαθρομετανάστες, στο να καταδυναστεύεται ο Έλληνας πολίτης από αυτή την ασφυκτική κατάσταση προκειμένου να κάνει υγιεινή επαναστατική γυμναστική ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές αδελφές συνιστώσες. Μαζί με την εκλογική δικαίωση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε αναπόφευκτα και η δικαίωση των χρυσαυγιτών.
Οι ναζί με το ιλιγγιώδες ποσοστό του 7% νομιμοποιήθηκαν από τη λαϊκή εντολή, αλλά δημιουργήθηκαν από το αριστερό προοδευτικό μονοπώλιο της ιδεολογικής καθαρότητας και την εγκληματική αδυναμία του κράτους να παίξει επιτέλους τον θεσμικό του ρόλο προς όλες τις κατευθύνσεις!
xenofonb@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου