Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ εναντιώνεται στην κοινωνία! Με κάθε κλάδο εναντίον των υπολοίπων και έκαστον έλληνα εναντίον όλων. Και με την αίσθηση πως αγωνίζονται.
Λες και αγώνας είναι να κλείνεις τους δρόμους ή να καταλαμβάνεις δημόσια περιουσία.
ΗΡΘΕ η σειρά των αγροτών και των μπλόκων(;). Με αιτήματα που προβάλλονται, αλλά στο βάθος…φορολόγηση. Τ’ άκουσαν και πετάχτηκαν απ’ το τρακτέρ. Η λογική τούς εντάσσει στους κανονικούς φορολογούμενους, δεν το άντεξαν και ζεσταίνουν τις μηχανές. Με τη ισχύ του τρακτέρ, που χρειάζεται γκρέιντερ για να την ανακόψει (και με κάποιον εκπρόσωπό τους εκτός εαυτού). Έξαλλος ο κ. αγρότης, «αγωνιστής» κι αυτός και αφορολόγητος, οσμίστηκε τον «κίνδυνο» και αράδιασε επιχειρήματα. «Πληρώνουμε ΦΠΑ αγοράζοντας φυτοφάρμακα κ.λπ.». Λες και δεν πληρώνει για τα υλικά της δουλειάς του ο (κάθε) επαγγελματίας και άρα…καθάρισε από εφορία.
ΔΕΝ είναι ώρα να τους θυμίσουμε και να θυμηθούμε «αγροτικά» κόλπα και κολπάκια, κουτοπονηριές δηλωμένης ζημιάς που μοσχοπληρώθηκε, ούτε για επιδοτήσεις σε άεργους του καφενείου που ανέθεσαν τη δουλειά σε έμπιστο…αλβανό για να επιδίδονται με πάθος στην «ξερή» του καφενείου.
ΣΗΜΕΡΑ, δεν παλεύει στο βάλτο ο γεωργός κουβαλώντας σιδερένιους σωλήνες στον ώμο. Το «καρούλι» τον ξαλάφρωσε, και το τρακτέρ (ισοδύναμο με χιλιάδες τσάπες) του εξαφάνισε τον ιδρώτα απ’ το κορμί και τους ρόζους απ’ τα χέρια. Κι αν η αγρότισσα ξεκίναγε χαράματα για τα καπνά, σήμερα τη βλέπεις ακόμα και στα «Μποντιλάιν» (και το δικαιούται), ωστόσο, συνταξιοδοτήθηκαν και «αγρότισσες» που δεν πάτησαν ποτέ τους σε χωράφι και τις πληρώνει ο φορολογούμενος.
ΚΙ από συνεταιριστική ιδέα; Τη ρήμαξαν επιτήδειοι δηλώνοντας αγρότες για να πεθάνουν πλούσιοι. Κι εκεί κλίκες για συμβούλια και επιτροπές, με την ίδια πρακτική και νοοτροπία, που δεν είχαν κάτι να ζηλέψουν από εκείνες των δημοσίων οργανισμών και του Κοινοβουλίου μας.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι όλα τα άδικα με τους αγρότες μας. Έχουν τα δίκια τους, αλλά δεν είναι ώρα για ξεσηκωμούς με τρακτέρ και μπλόκα. Με επιδοτήσεις και με καταργημένες ολότελα καλλιέργειες λόγω κοινοτικών υποχρεώσεων, δεν επιβιώνει η αγροτιά και η εύφορη ελληνική γη που έθρεψε γενιές δεν είναι για μόνιμη αγρανάπαυση.
ΩΣΤΟΣΟ, με φορολογικό νομοσχέδιο-νόμο που δεν αφήνει αφορολόγητο ακόμα και τον άνεργο, δεν είναι και μεγάλη αδικία να ζητάς το αυτονόητο (και) απ’ τον αγρότη. Να υποβάλει κι αυτός την φορολογική του δήλωση κι ό,τι…βρέξει. Κι αν βρέξει κι έχει καλή σοδειά, να πληρώσει όπως όλοι(;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου