Το ελληνικό ζήτημα

Τα δύο τελευταία χρόνια παρακολουθού­με με αυξανόμενη ανησυχία το θρίλερ της ελληνικής οικονομίας που βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Είμαστε πλέον σε ένα σημείο πραγματικά κρίσιμο και ένα συμπέρασμα μοιάζει να είναι ασφαλές από όλη αυτή την πρω­τόγνωρη για τη μεταπολιτευτική μας πραγματικό­τητα κατάρρευση: το κομματικό πελατειακό σύ­στημα σε όλο του το φάσμα – μηδενός εξαιρουμέ­νου –, όπως εκφράζεται εκλογικά εντός και εκτός Βουλής, όχι μόνο δεν βάζει μυαλό, αλλά και αντι­στέκεται

λυσσαλέα προκειμένου να υπερασπιστεί τα εξωφρενικά του προνόμια και τη συνέχειά του, αδιαφορώντας για την ύπαρξη και το μέλλον της χώρας. Πρόκειται για μια βαθύτατη παρακμή που διαπερνά ολόκληρη την κοινωνία μας και ουδείς τολμά να αναφερθεί στο ζήτημα λέγοντας την ωμή αλήθεια. Προφανώς και οι ευθύνες είναι αναλογι­κές, ωστόσο είναι βαριές και σημαντικές, τόσο οι μεγάλες όσο και οι μικρές, και διαχέονται παντού στην ελληνική κοινωνία, πράγμα που αρνούμαστε κατηγορηματικά και ολοκληρωτικά όλοι μας, σή­μερα που καλούμαστε να βρεθούμε προ των ευ­θυνών μας. Έτσι, κανείς δεν στέκει στο ύψος του, από την κυβέρνηση που καλείται να λάβει μέτρα… και αντιστέκεται η ίδια στα μέτρα που τελικά δεν λαμβάνει έως την απίθανη οπερέτα της αντιπολί­τευσης με τα ίδια ξεσαμάρωτα πρόσωπα που κατακρήμνισαν τη χώρα και έχουν πάθει αμνησία πα­ριστάνοντας τους αλχημιστές φωστήρες του μαγι­κού μείγματος που γελά και ο τελευταίος ηλίθιος αυτής της χώρας ακούγοντας την περίφημη συντα­γή τους. Από δίπλα ο αστείας σύνθεσης θίασος του ΛΑ­ΟΣ, που ασκεί πολιτική με ευτελούς εμπνεύσεως επιθεωρησιακές ατάκες, στρέφει το βλέμμα του και την πολιτική του προς πάσα δυνατή κατεύθυν­ση αρκεί να του εξασφαλίζει ψήφους και δύναμη για να συγκυβερνήσει και να σώσει… τη χώρα. Εξ άλλου μιλάμε για υπερπατριώτες… Τέλος η «φω­τισμένη» και «προοδευτική» Αριστερά, τόσο της ορθοδοξίας όσο και της «ανανέωσης», βρίσκε­ται αντιμέτωπη με μεγαλύτερα αδιέξοδα από ό,τι η χώρα μένοντας απελπιστικά ξεπερασμένη και ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προ­κλήσεις, αιχμάλωτη των αγκυλώσεών της και της παραδοσιακής αντίληψης άσκησης της πολιτικής μέσα από παιδαριώδη στερεότυπα και μουσεια­κές τακτικές επενδύοντας στον κίνδυνο που δια­τρέχει η χώρα με αξιοθαύμαστη μαχητικότητα. Τέ­λος το συνδικαλιστικό - συντεχνιακό κατεστημένο στρέφεται με εγκληματική προκλητικότητα κατά της κοινωνίας, μη κατανοώντας ότι αν βουλιάξει η χώρα θα πλημμυρίσει νερά και το προνομιούχο δωμάτιό τους.

Ωστόσο, στη συγκεκριμένη συγκυρία το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του αποδείχτηκαν κατώ­τεροι των περιστάσεων και του ιστορικού ρόλου που τους έτυχε, έτσι που φέρουν τεράστιες ευ­θύνες αυτή τη φορά, όχι γι’ αυτά που έκαναν, αλ­λά γι’ αυτά που ΔΕΝ έκαναν. Του εθνικού συμφέ­ροντος, που τόσο πολύ επικαλούνται τελευταία, υπερίσχυσε η πελατειακή σχέση κόμματος - κοι­νωνίας, η συνδικαλιστική λογική, το συντεχνιακό πνεύμα και ο χυδαίος λαϊκισμός των στελεχών του που κοιτούσαν τα τοπικά συμφέροντα των εκλογικών τους περιφερειών, αδιαφορώντας επι­δεκτικά για την τύχη της υπόλοιπης χώρας, πιστοί πάντα στο πνεύμα τουρκοκρατίας που καλά κρα­τεί ως τις μέρες μας.

Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, απέ­ναντι από τη χώρα βρέθηκε μια Ευρώπη ελάχιστη, ιλιγγιωδώς κατώτερη των περιστάσεων, η οποία υποκύπτει στον πειρασμό να τιναχτεί ολόκληρο το οικοδόμημά της στον αέρα υπέρ των εκλογικών αποτελεσμάτων της Βεστφαλίας - Ρηνανίας και την πολιτική επιβίωση της προσφάτως ανακύψασας γερμανοϊαπωνικής μετάλλαξης που εκτελεί υπουργικά χρέη στην κυβέρνηση Μέρκελ. Επίσης το επιτιμητικό - ιταμό γερμανικό ύφος, όπως αυ­τό καθρεφτίζεται προφίλ και ανφάς στην πρόσο­ψη της καγκελαρίου, ουδόλως αποδεκτό σε καμία περίπτωση, θα έπρεπε να απευθύνεται τουλάχι­στον και προς τους Άριους συμπατριώτες της τής Ζίμενς, οι οποίοι εξαχρείωναν τους «διεφθαρμέ­νους» Έλληνες δωροδοκώντας τους. Πρόκειται για μια γερμανική «επιχειρηματική - αναπτυξιακή» τα­κτική όχι πρόσφατη, αλλά διαχρονική και σε πα­γκόσμια κλίμακα. Μη μας παραδίδει μαθήματα δι­αφθοράς λοιπόν η… καθόλου αξιότιμη καγκελάρι­ος. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί άλλοθι για τις δικές μας παραβλέψεις και ατέλειες, ούτε παρατίθεται συμψηφιστικά…

Μέσα σε αυτές τις δυσοίωνες συγκυρίες και με τα «αγωνιστικά σκουπίδια» να πνίγουν την πρω­τεύουσα, τους πολίτες και τις ζωές τους είμαστε στο έλεος των εξελίξεων και των εξαγγελιών τρί­των, που τους παραχωρήσαμε απλόχερα το δικαί­ωμα να διαφεντεύουν το μέλλον μας.

xenofonb@gmail.com