Πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν ακόμη μαθητής, ρώτησα τον φιλόλογο της τάξης, τι σημαίνει η λέξη «θεαθήναι».
Η απάντηση ήταν, ότι συνήθως χαρακτηρίζουμε έτσι, κάτι που γίνεται για «τα μάτια του κόσμου», αυτό που έχει σχέση με την εικόνα και τη σκοπιμότητα κι όχι με την ουσία.
Αργότερα παρατηρούσα, ότι συχνά αυτό που βλέπουμε μας ξεγελάει.
Στη φύση, στους ανθρώπους και στις καταστάσεις, τα φαινόμενα πολλάκις απατούν.
Ψάχνοντας κάθε φορά την αλήθεια, κατάλαβα, ότι η πραγματικότητα και η εικόνα συνήθως διαφέρουν.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ, ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ!!!!!
Αυτό ακριβώς μπορούμε να πούμε ότι προσδιορίζει το «είναι», χωρίς αυτό, το πράγμα θα ήταν κάτι άλλο.