«ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ!»

ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΤΕΝΙΣΗ, αρχαιολόγος-ιστορικός

Ένα μείζον ζήτημα που σχετίζεται άμεσα με το γεωπολιτικό μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής μας, είναι το ζήτημα της ύπαρξης φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών στα όρια της ελλαδικής επικράτειας.

Και κυρίως η ύπαρξη πετρελαίου σε ποσότητες τέτοιες που, σε περίπτωση εκμετάλλευσής του, να μπορούν να καταστήσουν την Ελλάδα μία παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη! Μάλιστα δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που συνδέουν τη σημερινή ελληνική κρίση με διάφορα σκοτεινά «παιχνίδια» που παίζονται αυτή την ώρα γύρω ακριβώς από την εκμετάλλευση των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών και την πιθανή εκχώρησή τους σε ξένα συμφέροντα...

Η κυρία Δήμητρα Ντενίση, αρχαιολόγος και ιστορικός, άνθρωπος με βαθύτατες ιστορικές γνώσεις και με καθαρές πατριωτικές θέσεις, έχει πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για το παραπάνω νευραλγικής σημασίας για τον ελληνισμό ζήτημα. Κόρη του αειμνήστου στρατηγού Γεωργίου Ντενίση, αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο την περίοδο των δραματικών γεγονότων του 1974, έχει άμεση αντίληψη για πολλά!

Γι’ αυτόν τον λόγο μία συζήτηση μαζί της είναι εξαιρετικά χρήσιμη, πόσο μάλλον που, σε ό,τι αφορά το θέμα της κουβέντας που κάναμε, όλα δείχνουν να συνδέονται σε ένα πολύ ενδιαφέρον πλέγμα καταστάσεων που έχουν διαχρονική σημασία για την πατρίδα μας και επηρεάζουν άμεσα τη μελλοντική της πορεία...

Να τι μας είπε η κ. Ντενίση, πράγματα που αποτελούν για εμάς πολύτιμο ιστορικό ντοκουμέντο: «Το 1997 επισκέφτηκα τον τότε φυλακισμένο Δημήτρη Ιωαννίδη, τον οποίο είχα πολλά χρόνια να δω και είναι άλλωστε γνωστή η αντιδικία μεταξύ του πατρός μου και εκείνου, σχετικά με το αν έπρεπε να γίνει ή όχι το πραξικόπημα στην Κύπρο.
Πραξικόπημα που ο πατέρας μου έβλεπε ότι δεν έπρεπε επ’ ουδενί λόγω να γίνει, διότι θα έφερνε πολλά δεινά για τον ελληνισμό... Πήγα λοιπόν και συνάντησα τον Ιωαννίδη, ο οποίος ήταν ελαφρά συγκινημένος και με υποδέχτηκε καλά. Του είπα ότι γράφω μια μελέτη για την ιστορία της Ελλάδας από το 1938, μέσα από τα βιώματα της οικογένειάς μου, με ιδιαίτερο βάρος στο θέμα της Κύπρου.

Του έθεσα λοιπόν το ζήτημα των πετρελαίων, επειδή ο ίδιος ήταν αρμόδιος γι’ αυτό. Τότε λοιπόν με κοίταξε και μου είπε ότι είχε ορκιστεί να μην μιλήσει όσο θα ζούσε. Τον παρακάλεσα να μου αναφέρει έστω κάποια δείγματα και τελικά μου έδωσε κάποια στοιχεία.

Έβγαλε λοιπόν έναν χάρτη των Βαλκανίων και μου είπε: Το Αιγαίο από ένα σημείο και κάτω είναι γεμάτο πετρέλαια! Και μάλιστα ότι αυτό ήταν 100% εξακριβωμένο από ξένους... Εξάλλου και ο ίδιος το 1974 είχε ήδη έρθει σε επαφές με αμερικανική εταιρεία, προκειμένου να βγούνε αυτά τα πετρέλαια!... Και μου συμπλήρωσε ότι γενικά τα Βαλκάνια (όπως π.χ. η Ρουμανία) έχουνε πολλά πετρέλαια»...

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, και αξίζει να παρατεθεί, παρουσιάζει το πώς κατά την εκλεκτή μας συνομιλήτρια δημιουργήθηκε ήδη στους προϊστορικούς καιρούς το πετρέλαιο στον αιγαιακό χώρο:

«Επειδή κάποτε η Κεντρική Ελλάδα ήταν ενωμένη με τη Μικρά Ασία, όλη αυτή η περιοχή – που τώρα είναι το Αιγαίο πέλαγος – ήταν μια ωραιότατη κοιλάδα, η οποία με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα (ή του Νώε) καταποντίστηκε.

Έτσι, όλα τα δάση που ήταν στην κοιλάδα αυτή επειδή έμειναν για πολύ-πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα κάτω από τη θάλασσα μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα υγρό παχύρρευστο και αυτό είναι το πετρέλαιο!

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ερμήνευσα πάρα πολλά πράγματα. Διαβάζοντας λοιπόν την ιστορία των τελευταίων χρόνων, είδα ότι τα θέματα των πετρελαίων άρχισαν απ’ την Περσία κι απ’ την Αγγλία. Δηλαδή κάποιοι Άγγλοι έφτασαν στην Περσία και δημιουργήθηκε η Αγγλοπερσική εταιρεία πετρελαίου.

Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι το παγκόσμιο κατεστημένο θέλει οπωσδήποτε την ενέργεια (είτε πετρέλαιο είτε φυσικό αέριο) να την πάρει στα χέρια του... Η περιοχή μας, επειδή ακριβώς είναι γεμάτη από ενέργεια, είναι ευάλωτη στο παγκόσμιο κατεστημένο!...
Έτσι λοιπόν και η Ελλάδα – και γενικότερα τα Βαλκάνια – είναι στη «μπούκα» των κανονιών»!

Πώς όμως συνδέεται το τόσο σπουδαίο σίγουρα θέμα του πετρελαίου με την Κύπρο, τη γεωγραφική της θέση, αλλά και τα όσα τραγικά συνέβησαν στο νησί με την τουρκική εισβολή του 1974; Ιδιαίτερη ιστορική αξία έχουν τα όσα μας είπε η Δήμητρα Ντενίση, άνθρωπος που έζησε από κοντά τα γεγονότα και έχει άμεση άποψη:

«Η Τουρκία είχε ως γνωστό ήδη από το 1878 αποχωρήσει από κάθε δικαίωμα επί της Κύπρου. Η Αγγλία όμως ήξερε πάρα πολλά για όλη την περιοχή και δεν θα άφηνε ποτέ την Κύπρο τελείως ελεύθερη!

Τώρα, το γεγονός ότι οι στρατιωτικοί είχανε ανακαλύψει τα πετρέλαια και είχανε βάλει μπροστά την εξόρυξή τους, έφερε τον Ιωαννίδη σε θέση ισχύος απέναντι στον Μακάριο και ζητούσε οπωσδήποτε να τον ρίξει, διότι ο Μακάριος ανήκε στους Αδέσμευτους και επομένως δεν θα βοηθούσε στο θέμα των πετρελαίων τον υπόλοιπο ελληνισμό όσον αφορά τις περιοχές που είναι κοντά στην Κύπρο...

Εκεί λοιπόν άρχισαν οι μεγάλες προστριβές μεταξύ Ιωαννίδη και Μακαρίου!
Αντίθετα από τον Ιωαννίδη, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε πει στον πατέρα μου να κρατάει τις ισορροπίες όσο το δυνατόν γίνεται καλύτερα. Ήταν άραγε πιο έξυπνος;

Έβλεπε πιο μπροστά; Εν πάση περιπτώσει, ο Ιωαννίδης, παρορμητικός, αποφάσισε με δικούς του αξιωματικούς που έστελνε συνέχεια στην Κύπρο, αντικαθιστώντας άλλους που ήτανε κοντά στον πατέρα μου, να κάνει το πραξικόπημα...

Η Τουρκία λοιπόν όταν, σε συνεννόηση με τους Αγγλοαμερικανούς, αποφάσισε να κάνει την απόβαση, είχε την αποδοχή της Αγγλίας, διότι θα είχε κι αυτή κάποιο όφελος! Μάλιστα θυμάμαι ότι τον Μάιο του 1974 είχαν πάει στην Κύπρο οι υπουργοί εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ και της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο! Οι συνομιλίες που έγιναν τότε σίγουρα κάτι έβγαλαν, το οποίο όμως ακόμα δεν έχει ειπωθεί»...

Πράγματι, συγκλονιστικά όλα τα παραπάνω, που συνιστούν μεγάλης αξίας ιστορική αναφορά! Και συνέχισε η κ. Ντενίση την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας, λέγοντας και τα εξής σημαντικά:

«Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι τότε η Κύπρος ήταν γεμάτη πράκτορες... Και ιδίως στα παραλιακά μέρη, όπως η Κερύνεια. Θύμιζε, όπως έλεγε ο πατέρας μου, Καζαμπλάνκα πλέον! Τότε, Ιούλιο του 1974, κάλεσε ο Μπονάνος τον πατέρα μου πίσω στην Αθήνα, για να δουν τι θα κάνουν με τον Μακάριο.

Ως γνωστόν ο Μακάριος είχε στείλει επιστολή στον Γκιζίκη να φύγει από την Κύπρο το σύνολο των Ελλήνων αξιωματικών, διότι ήθελε φαίνεται να τα βρει μόνος του με κάποιους... Έγινε λοιπόν το συμβούλιο, Σάββατο 13 Ιουλίου, στο οποίο ήταν κι ο Γκιζίκης όχι όμως και ο Ιωαννίδης, και τελικά είπε ο Μπονάνος ότι δεν βρίσκουμε άκρη, διότι ο στρατηγός Ντενίσης αρνείται κάθε συζήτηση για πραξικόπημα, δίνοντάς τους άλλες λύσεις.

Τελικά το συμβούλιο συνεχίστηκε μετά από δυο μέρες, Δευτέρα 15 Ιουλίου. Ανέβηκε λοιπόν ξανά στο επιτελείο ο πατέρας μου και μετά από μισή ώρα χτύπησε το τηλέφωνο – ανήξερος τάχα ο Μπονάνος – και του είπε ότι στην Κύπρο εκδηλώθηκε πραξικόπημα!

Νευρίασε ο πατέρας μου και ήρθανε σε έντονο διαξιφισμό. Τότε είπε ο πατέρας μου ότι αν πήγαινε στην Κύπρο θα έπρεπε να τους περάσει όλους από στρατοδικείο, εφόσον ήταν ο φυσικός αρχηγός τους! Εκεί ο Μπονάνος τα χρειάστηκε και δεν ήξερε τι να κάνει... Και πραγματικά θα περνούσαν όλοι από στρατοδικείο, διότι φεύγοντας ο πατέρας μου από την Κύπρο είχε δώσει την εντολή στη διάρκεια της απουσίας του να μην κινηθεί τίποτα, ούτε στρατιώτης ούτε αυτοκίνητο, τίποτα!...
Είπε τότε ο πατέρας μου στον Μπονάνο ΄΄είσαι υπεύθυνος για ό,τι συμβεί, εγώ για την πατρίδα έδωσα ό,τι μπορούσα και δεν με ακούσατε΄΄! Και αμέσως έβαλαν τον πατέρα μου σε κατ’ οίκον περιορισμό!...

Εμείς τότε ήμασταν στην Κύπρο (η μητέρα μου ήταν κυπριακής καταγωγής). Μας φέρθηκαν λοιπόν περίεργα, δηλ. πήραν αμέσως το αυτοκίνητο που δικαιωματικά ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς είχε για τον ίδιο και την οικογένειά του, και τελικά πήραμε ειδοποίηση πλέον να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε με το πρώτο αεροπλάνο που θα ερχόταν.

Έτσι γυρίσαμε στην Αθήνα, Παρασκευή πρωί 19 Ιουλίου. Την άλλη μέρα το πρωί, Σάββατο 20 Ιουλίου 1974, έπεσαν οι πρώτοι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές στη Λευκωσία! Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε, είναι πια ιστορία»...

Ησαΐας Κωνσταντινίδης