Αφιερωμένο σε όλους…
Εμείς, απλά, σας μιλάμε για την σημαντικότερη,
προσωπικότητα, της αρχαιότητας τον Ορφέα στον
Όλυμπο στα Λείβηθρα , με τον δημοφιλέστερο μύθο των
συναισθημάτων και των ιδεών ο «Ορφέας στον Άδη» ο
«Ορφέας και η Ευρυδίκη» είναι το μαγικό σύνθημα, που
ανοίγει τις πόρτες του μυαλού και της καρδιάς. Ανοίγει τις
σιδερένιες αόρατες πόρτες του σκότους, διαλύει, τα
στατιστικά δεδομένα, της μεγιστοποίησης του τίποτα, και
προωθώντας την αφύπνιση, μέσα από την Ελληνική
γραμματεία με στόχο την κατανόηση και περαιτέρω ανάπτυξη
της Μουσικής σύλληψης με την οποία ο ΟΡΦΕΑΣ καλλιέργησε
τους επιμέρους κλάδους που κίνησαν το ενδιαφέρον του
ανθρωπιστικού ιδεώδους σε κάθε κλάδο…!ιστορία,
λογοτεχνία, λαογραφία, θέατρο, θεολογία, μουσική,
φιλοσοφία, αστρολογία Ελπίζουμε τούτος ο ηλεκτρονικός
τόπος να μας βοηθήσει να το πετύχουμε...!
Τα λόγια και τα χρόνια"
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Β' φωνή: Ασπασία Στρατηγού
Από την εκπομπή "Στην υγειά μας", με τον Σπύρο Παπαδόπουλο
Αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, Σάββατο 5/4/2008
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στις εννιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το φονικό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και τρόμο
θερίζει την αυγή θανατικό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει κρυφή πληγή κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό απ' το κακό
πως ξέφυγε απ' ανθρώπους κι απ' τον νόμο
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στις εννιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου