Στην ονομαστική μου γιορτή, είχα τη χαρά να δεχτώ δεκάδες μηνύματα, τηλεφωνήματα, ευχές και συναντήσεις με αγαπημένους φίλους. Μέσα στις ζεστές αυτές στιγμές, αναδύθηκαν και βαθύτεροι προβληματισμοί – Ορφικοί θα έλεγα.
Σε μια παρέα, ένας φίλος και μέλος της ΑΜΚΕ ο Γιωργος μας μίλησε για το μεγάλο συγκρότημα μουσείων στη Σουηδία, όπου στην είσοδο δεσπόζει άγαλμα του Ορφέα. Και ο Κωστας μας μίλησε ότι στην Βουλγαρία, υπάρχουν σε πολλές πόλεις αγάλματα, μνημεία και αφιερώματα στον Ορφέα – τον ποιητή, τον μουσικό, τον μύστη.
Και τότε η ερώτηση ήρθε αβίαστα:
Εμείς; Εδώ, στον τόπο του, στη σκιά του Ολύμπου και στα Λείβηθρα, γιατί σιωπούμε;
Ίσως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε ξανά αυτό το παγκόσμιο σύμβολο έμπνευσης και αρμονίας. Να αναδείξουμε τον Ορφέα όχι μόνο με λέξεις, αλλά και με παρουσία – με ένα άγαλμα, έναν μουσειακό χώρο, έναν ζωντανό πολιτιστικό πυρήνα που θα φωτίζει το μήνυμά του: ενότητα, γνώση, μουσική και αγάπη για τη φύση και τον άνθρωπο.
Ο Ορφέας ζει… αλλά όχι (ακόμη) στον τόπο του.
2. Σε πόλεις της Βουλγαρίας