ΟΡΦΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ Foibos 100Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ
Για να καταλάβουμε καλύτερα τα Ορφικά Μυστήρια, θα πρέπει ναγνωρίζουμε την μυθική ιστορία του ιδρυτή τους και ιδρυτή επίσης τηςμονοθεϊστικής θρησκείας στην οποία αυτά υπάγονται (Ορφισμό), πουδεν είναι άλλος από τον θρυλικό ήρωα, ημίθεο ή ακόμα και θεό,λυράρη, κιθαρωδό, εξημερωτή και εκπολιτιστή Ορφέα..Γιος του Απόλλωνα ή κατ’ άλλους του βασιλιά της Θράκης Οιάγρουκαι την Μούσας Καλλιόπης (Αντιόπης), ο μουσοτραφής Ορφέαςγεννήθηκε σε ένα σπήλαιο της Πιμπλείας, μιας πόλης της Πιερίας στηΘράκη (όλη τότε η περιοχή, από τον Όλυμπο μέχρι τον Ελλήσποντο,ονομαζόταν Θράκη) κατά τους χρόνους των Αργοναυτών ή κατά τονΕυσέβιο 85 χρόνια μετά την άλωση της Τροίας.Ο Ηρόδοτος τον παρουσιάζει να ταξιδεύει σαν νεαρός στην Αίγυπτο καινα μυείται εκεί στα Αιγυπτιακά μυστήρια. Επ’ αυτού υποστηρίζουνμερικοί ότι οι διδάσκαλοί του εκεί του έδωσαν το νέο όνομα Άρφα. πουσημαίνει "εκείνος που γιατρεύει με το φως", το οποίο εξελληνίστηκεστη συνέχεια σε Ορφέας, όπως π.χ. το Αιγυπτιακό Ασάρ έγινε σταΕλληνικά Όσιρις.Σε αυτήν την άποψη εναντιώνεται ο γνωστόςΕλληνιστής Ι. Πασσάς, υποστηρίζοντας ότι στα «Αργοναυτικά» τουΜουσαίου αναφέρεται ρητά ότι ο Ορφέας δεν διδάχθηκε,αλλά αντίθετα,«αυτός εξελόχευσε (δίδαξε) τον Ιερό Λόγο». Στη συνέχεια λέγεται ότιπήγε Κρήτη, όπου διδάχθηκε από τους Ιδαίους Δακτύλους. Μετάεπέστρεψε στη Θράκη, όπου εισήγαγε τα μυστήρια του Βάκχου(Διονύσου).Ο πατέρας του, θεός τουφωτός και της μουσικήςΑπόλλωνας, τουχάρισε την επτάχορδη χρυσή λύρα του, που συμβολίζει επίσης τις ΕπτάΑκτίνες του και συνδέεται με όλες τις επταδικές μυστηριακέςαντιστοιχίες., καθιστώντας τον έτσι και αυτόν έναν Ηλιακό Λόγο.Λέγεται ότι με τη βοήθεια των Μουσών, αδελφών της μητέρας τουΚαλλιόπης = Καλόν + Έπος (λόγος), απ’ όπου και η λέξη καλλιέπεια,(η Μούσα της Έμπνευσης, αποκρυφιστικά η Μνήμη και αστρολογικά ησφαίρα της Σελήνης) έμαθε να χρησιμοποιεί τη λύρα του με τέτοιατέχνη και επιδεξιότητα που μάγευε με τους αρμονικούς ήχους τουςανθρώπους, ζώα φυτά, ακόμα και βράχους που κινιόντουσαν ρυθμικά,χόρευαν ή ακόμα τον ακολουθούσαν καθώς έπαιζε.Αξιολογώντας τη δύναμη της μουσικής του οι Αργοναύτες τον κάλεσαννα τους ακολουθήσει στην εκστρατεία του στη μυθική χώρα τηςμύησης, την Κολχίδα για την αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος,ένα εσωτερικό ισοδύναμο της αναζήτησης της Φιλοσοφικής Λίθου ήτου Μεγάλου Έργου (MagnumOpus)των Αλχημιστών. Πράγματι τους βοήθησε πολλές φορές με τους μαγευτικούς ήχους της λύρας τους,όπως π.χ. όταν έφτασαν στη Λήμνο και δεν δελεάστηκαν από τιςοργιαστικές τελετές των κατοίκων της και κράτησαν επίσης ακίνητεςτις επικίνδυνες συμπληγάδες πέτρες, ώστε να περάσει με ασφάλεια η«Αργώ» ανάμεσά τους. Οι ίδιοι επίσης θελκτικοί ήχοι αποκοίμισαν τονδράκοντα που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας, δίνοντας την ευκαιρίαστον Ιάσονα να το κλέψει με ασφάλεια.. Τα «Αργοναυτικά» τουΜουσαίου αναφέρουν ένα πλήθος ιστοριών γύρω από το πρόσωπότου.Μετά την επιστροφή του από την αργοναυτική εκστρατεία,εγκαταστάθηκε σε ένα σπήλαιο της Θράκης και άρχισε να εξημερώνεικαι να εκπολιτίζει τους άγριους κατοίκους της περιοχής. Εκείσυνάντησε μια μέρα την όμορφη δρυάδα νύμφη Ευρυδίκη, την οποίααμέσως αγάπησε και πήρε για γυναίκα του. Δεν την χάρηκε όμωςπολύ, γιατί αυτή πέθανε πρόωρα από το δάγκωμα ενός δηλητηριώδουςφιδιού που πάτησε στην προσπάθειά της να αποφύγει τον ερωτευμένομε αυτήν μελισσουργό Αρισταίο που την πλησίαζε. Γεμάτος απέραντηθλίψη ο Ορφέας τραγουδούσε παντού τον πόνο του, κάνοντας ακόμακαι τις πέτρες να ραγίζουν Τέλος απαρηγόρητος αποφάσισε να κατέβειστον Άδη για να την ξαναβρεί και να την ξαναφέρει στη ζωή ή ναμείνει εκεί για πάντα μαζί της.Ο θεός Ερμής τον βοήθησε να κατέβει στον Άδη από το ακρωτήριΤαίναρο της Πελοποννήσου. Φτάνοντας στην πύλη του
