ΑρχειοθήEις μνήμην του Ορφέως Μεγάλο κακό η ημιμάθεια…!!! ΛΕΙΒΗΘΡΑ : Μέχρι και έωςκη ιστολογίου

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2025

Η ελληνική ψυχή ελεύθερη

 



Του Κωνσταντίνου Σ Γιάντσιου 

Το ελληνικό ασυνείδητο και το οικοσύστημα των Ελλήνων στα βάθη των αιώνων


Υπάρχει κάτι που διατρέχει τους αιώνες και ενώνει τους Έλληνες, ακόμη κι όταν δεν το ομολογούν. Κάτι υπόγειο, που μεταφέρεται όχι μόνο με λόγια αλλά με σιωπές, κινήσεις, τραγούδια, βλέμματα και μνήμες. Το λέμε, ίσως διστακτικά, ελληνικό ασυνείδητο.


Δεν είναι απλώς η συλλογική μνήμη ενός λαού. Είναι μια αρχαία ψυχή που επιβιώνει σε θρύλους, τραγωδίες, ρυθμούς, λέξεις, επιβιώνει ακόμη και στη νοσταλγία των απογόνων. Είναι εκεί όπου συναντιούνται ο Ορφέας και ο Μακρυγιάννης, ο Αισχύλος και ο Ρήγας, ο καημός της ξενιτιάς και η φωνή του ρεμπέτικου. Είναι αυτό που φέρουμε μέσα μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αλλά που μας καταλαβαίνει εκείνο.


Αυτή η υπόγεια ροή χρειάζεται ένα έδαφος για να τραφεί. Και το ελληνικό οικοσύστημα, με την ευρύτερη έννοια, είναι το πεδίο όπου ανασαίνει.


Όχι μόνο το οικοσύστημα του Ολύμπου και των νησιών, των ελαιώνων ,- αμπελώνων, και των ακτών. Αλλά και το οικοσύστημα των ελληνικών κοινοτήτων:

Από τον Καύκασο και τη Μαύρη Θάλασσα ως το Γιβραλτάρ, από την Αλεξάνδρεια ως την Οδησσό, από τη Μασσαλία ως τη Βοστώνη και τη Μελβούρνη. Παντού όπου Έλληνες κουβάλησαν την ψυχή τους σαν σπίθα, άναψε μια νέα φωλιά του ελληνικού κόσμου. Κοινότητες, σωματεία, ναοί, σχολεία, βιβλία, τραγούδια – μικρά οικοσυστήματα που άνθισαν μέσα στην ξενιτιά και διατήρησαν τον πυρήνα του "είναι Έλληνας".


Είναι μια συνέχεια που δεν μετριέται σε χάρτες αλλά σε σχέσεις, μύθους και βιώματα. Είναι η πολυκεντρική Ελλάδα, που δεν ζει μόνο στο γεωγραφικό της σώμα, αλλά στην καρδιά κάθε ανθρώπου που πιστεύει στον λόγο, στο μέτρο, στην αρμονία και στην ελευθερία.


Το ελληνικό οικοσύστημα στα βάθη των αιώνων είναι ένας κόσμος από φωνές, φύλλα και στίχους. Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται τον Ορφέα, τον Αριστοτέλη, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τη γιαγιά τους στο πέτρινο χωριό, τον ήχο του βιολιού και τον αέρα του Αιγαίου, αυτό το οικοσύστημα δεν θα πάψει να αναπνέει.



    Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που κουβαλούν την Ελλάδα, όχι μόνο σαν έθνος, αλλά σαν μοίρα και μουσική.





Δεν υπάρχουν σχόλια: