Όπως όλοι ξέρουμε από αυτά που διαβάζουμε και βλέπουμε,
η ιστορία είναι γεμάτη από αναφορές σε μεγάλους άνδρες (ό,τι κι αν σημαίνει το "μεγάλος").
Ένας από αυτούς λοιπόν όσον αφορά την ελληνική ιστορία, είναι αναμφίβολα ο Αλέξανδρος ο Μέγας.
Με ένα όνομα που εκπέμπει -και ετυμολογικά- μεγαλείο και δύναμη, θεωρείται ήρωας και σπουδαίος στρατηγός από κάποιους, γενοκτόνος από κάποιους άλλους.
Είναι εξάλλου επίσης γνωστό πως η ιστορία τις περισσότερες φορές γράφεται με αίμα -κυρίως αθώων.
Όπως και να 'χει όμως, εφόσον το θέμα μας εδώ είναι η μπύρα, εγώ σήμερα θα σας πω δυο σκοτεινά λόγια για τη μπύρα που παράγεται από την ελληνική ζυθοποιία Ζέος κι έχει το όνομα Alexander, the Great beer!
Μιλάμε λοιπόν για μια ελληνική scotch ale με 6% περιεκτικότητα σε αλκοόλ, σε κλασικό μπουκαλάκι χωρητικότητας 330 cl.
Στο ποτήρι ο αφρός της είναι μέτριος θα έλεγα, χωρίς να διατηρείται πολλή ώρα. Το χρώμα της σκούρο μελί και μου θυμίζει περισσότερο το ξενόφερτο maple syrup (σιρόπι σφένδαμου/σιρόπι από σφεντάμι).
Άρωμα: Αρχικά, δε μπορώ να ξεχωρίσω τίποτα άλλο εκτός από την καραμέλα. Σαν να μυρίζεις κομμάτι από τούρτα γενεθλίων ή παστάκι που κατά κάποιο τρόπο υγροποιήθηκε και βρίσκεται τώρα στο ποτήρι σου!
Αργότερα διακρίνω τη βύνη και και μια αίσθηση maple syrup ξανά.
Ό,τι πιο καραμελένιο έχω μυρίσει (μέχρι τώρα) σε μπύρα!
Σώμα ελαφρύ, ανθρακικό μέτριο, γεύση σαφέστατα γλυκιά και γεμάτη με τη βύνη και την καραμέλα να γίνονται κι εδώ αντιληπτές φυσικά, και κάπου στο background θυμίζει επίσης μπισκότο βουτύρου με καραμέλα και αλάτι (κάπως σαν πλούσιο, καλό σκωτσέζικο shortbread -scotch ale με τα όλα της δηλαδή! :)
Η επίγευση είναι η μόνη φάση όπου ο λυκίσκος βγαίνει από την κρυψώνα του, αν και πολύ σύντομα τον βρίσκει η βύνη και τον βάζει να κρυφτεί ξανά. :)
Γενικά, έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από τη συγκεκριμένη ετικέτα, ίσως επειδή δεν περίμενα να δοκιμάσω κάτι τέτοιο σε ελληνική μπύρα, αλλά και επειδή δεν έχω πρόβλημα με τις γλυκές γεύσεις (ο συγκεκριμένος Αλέξανδρος, ήταν γλύκας από κάθε άποψη! :).
Αν κι εγώ επειδή δεν κρατιόμουν από περιέργεια για να δω πως είναι τη δοκίμασα μόνη της, πιστεύω πως μερικά ωραία και περίεργα γλυκοαλμυρά μπισκότα όπως αυτά τα cookies με πατατάκια και κομματάκια καραμέλας
θα πήγαιναν άψογα μαζί της,
αλλά σας θυμίζω επίσης και τις αλατισμένες μαλακές μπυροκαραμέλες !
Στις επόμενες μπυροπαρουσιάσεις, μια και έκανα από εδώ την αρχή, τα μεγαλεία συνεχίζονται, μείνετε συντονισμένες (-οι;)
Αυτά για σήμερα, σας τα 'πα και ησύχασα! Φεύγω τώρα (θα ξανάρθω βέβαια πιο μετά :)
Τώρα πια όμως, αν τύχει και εμφανιστεί μπροστά σας καμιάχλωμή γοργόνα με μακρύ, μαύρο κορακίσιο μαλλί (μα ναι, είναι μελαχρινή αφού είναι από τη Θεσσαλονίκη :) και μαύρη ασφαλώς ουρά και σας ρωτήσει: "Ζει ο Μέγας Αλέξανδρος;", ξέρετε τι να της απαντήσετε. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου