Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Kαι του χρόνου νάμαστε όλοι καλά και να ξαναδιαβάσετε το άρθρο μου όσοι δεν προλάβατε. Οι Άγιες Ημέρες ολοκληρώθηκαν και άφησαν σε όλους μας μιά γλυκιά νοσταλγία αλλά και προσμονή για την επόμενη χρονιά. 

Λόγω του Αγίου Πάσχα, αναδημοσιεύω απόσπασμα από το βιβλίο μου ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΣΤΡΟ  ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ για την ημερομηνία σταύρωσης του Κυρίου. 

Είχα και βίντεο από την εκπομπή ΑΠΛΑ & ΞΕΚΑΘΑΡΑ και την συνέντευξη που είχα δώσει στο φίλο Γιάννη Κουτσούκο το Πάσχα του 2011, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει συγχρονισμός εικόνας και ήχου. Αν καταφέρω να το διορθώσω έγκαιρα, θα το ανεβάσω.(σ.σ. τελικά δεν μπόρεσα να λύσω το τεχνικό θέμα).

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Έχοντας λοιπόν οριστικοποιήσει σαν ημερομηνία γέννησης του Χριστού την 12η  Νοεμβρίου του 7 π.Χ.  σκέφτηκα να ασχοληθώ και με την ημερομηνία θανάτου Του. Ο Χριστός όταν σταυρώθηκε ήταν περίπου τριαντατριών ετών, όπως λένε τα Ιερά Ευαγγέλια. Συνεπώς το χρονικό εύρος που είχα να ψάξω ήταν σαφώς πιο περιορισμένο  και άρα πιο εύκολο να προσδιοριστεί και η ακριβής ημερομηνία θανάτου του Χριστού.  

Οι ιστορικές μαρτυρίες για τη χρονιά που σταυρώθηκε ο Χριστός είναι δύο.

1. Ο Χριστός σταυρώθηκε όταν Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος (Λουκάς Γ’ 1) .

2. Οι Εβραίοι τη χρονιά της σταύρωσης γιόρτασαν το Πάσχα ημέρα Σάββατο.

Από τα ιστορικά αρχεία στα οποία ανέτρεξα, βρήκα ότι ο Πόντιος Πιλάτος κυβέρνησε από το 26 μ.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ.Απομένει να προσδιοριστεί ποια χρονιά από αυτές οι Εβραίοι γιόρτασαν το Πάσχα ημέρα Σάββατο.

Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τον τρόπο που υπολόγιζαν οι Εβραίοι το Πάσχα την εποχή του Χριστού. Το Εβραϊκό ημερολόγιο ήταν το σεληνιακό ημερολόγιο. Όμως επειδή το σεληνιακό έτος έχει 354 ημέρες, οι Εβραίοι αστρονόμοι πρόσθεταν εμβόλιμο μήνα (σ.σ.τον Βε Αντάρ, τον 13^ομήνα, στο τέλος κάθε θρησκευτικού τους έτους, δηλαδή λίγο πριν τον πρώτο τους μήνα τον Νισάν, υποθέτω κάθε 3 χρόνια), έτσι ώστε να υπάρχει ταύτιση και με το ηλιακό έτος του Ρωμαϊκού ημερολογίου (Ιουλιανό).Η ημέρα στο εβραϊκό ημερολόγιο ξεκινούσε από τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της προηγουμένης μέχρι τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της επομένης(σ.σ. το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση). Συνεπώς η ημέρα π.χ. Τρίτη στο Ιουλιανό ημερολόγιο, στους Εβραίους άρχιζε από το απόγευμα της Δευτέρας και διαρκούσε μέχρι το απόγευμα της Τρίτης κ.ο.κ. Το Πάσχα εορτάζονταν πάντοτε την πρώτη πανσέληνο αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, δηλαδή στο τέλος της 14^ηςημέρας και στην αρχή της  15^ης ημέρας του μήνα Νισάν. Η εαρινή ισημερία την εποχή του Χριστού ήταν η 23η  Μαρτίου.

Ο μήνας Νισάν ξεκινούσε πάντοτε με την εμφάνιση στον ουρανό της νέας Σελήνης κοντά την εαρινή ισημερία. Αν η νέα σελήνη εμφανιζόταν π.χ. στις 10 Μαρτίου, η πανσέληνος έπεφτε στις 23 Μαρτίου δηλαδή συνέπιπτε με την εαρινή ισημερία, συνεπώς ο μήνας Νισάν άρχιζε με την επόμενη νέα σελήνη στις 21 Απριλίου. Αν η νέα σελήνη έπεφτε από τις 11 Μαρτίου και μετά, τότε η πρώτη εαρινή πανσέληνος, δηλαδή το Πάσχα, γιορτάζονταν κανονικά στις 24 Μαρτίου κ.ο.κ.

Συνεπώς η πρόταση ορισμένων (μεταξύ αυτών και ο Δ.Σιμόπουλος)ότι το Πάσχα τις 3 ημερομηνίες 26 μ.Χ., 30 μ.Χ. και 33 μ.Χ. ήταν ημέρα Σάββατο, επειδή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δίνουν αυτές τις ημερομηνίες να έχουμε πανσέληνο ημέρα Σάββατο, είναι σαν λογική απολύτως λανθασμένη γιατί το Πάσχα δεν υπολογιζόταν με υπολογιστή όπως σήμερα αλλά με την απλή παρατήρηση. Εξ’ άλλου όταν έχουμε πανσέληνο αυτή κρατάει περίπου δύο ημέρες. Συνεπώς κάποιος που παρακολουθεί τη σελήνη δε μπορεί να διακρίνει τη μικρή διαφορά στη λαμπρότητα και να αποφανθεί με βεβαιότητα πότε ακριβώς έχουμε πανσέληνο. Γι αυτό οι Εβραίοι παρατηρητές του ουρανού -που καθόριζαν μαζί με τους ιερείς την ημερομηνία του Πάσχα- έκαναν κάτι πολύ πιο πρακτικό. Ανέβαιναν στα αστρονομικά παρατηρητήρια και παρακολουθούσαν τη δύση του ήλιου αμέσως μετά τη «χάση» του φεγγαριού. Μετά τη δύση, εμφανίζεται πάντοτε χαμηλά στο δυτικό ορίζοντα η νέα σελήνη. Έχοντας η σελήνη ξεφύγει από το φως του ήλιου, παρουσιάζει μια πολύ μικρή επιφάνεια φωτισμένη. Αυτός είναι ο περίφημος μηνίσκος, η νέα σελήνη, η νουμηνία, η αρχή όλων των μηνών των αρχαίων σεληνιακών ημερολογίων. Μόλις λοιπόν οι Εβραίοι αστρονόμοι διέκριναν στον ουρανό τη νέα σελήνη, ανήγγελαν την έναρξη του μήνα Νισάν.

Ανέτρεξα στα εκπληκτικά πλανηταριακά προγράμματα που προσομοιώνουν τις κινήσεις των πλανητών, του ήλιου και της σελήνης, όχι για να βρω ποια ημέρα είχαμε την απόλυτη πανσέληνο στη βάση δεδομένων τους, αλλά για να δω σε προσομοίωση στην οθόνη του υπολογιστή ποια ημέρα εμφανίστηκε στον ουρανό των Ιεροσολύμων η νέα σελήνη, την περίοδο 26 μ.Χ. μέχρι 36 μ.Χ., την εποχή του χρόνου περί την εαρινή ισημερία. Αυτός είναι ο σωστός υπολογισμός της έναρξης του μήνα Νισάν: Η οπτική παρατήρηση.Συνεπώς μετά το τέλος της 14^ης ημέρας του Νισάν, που προσδιορίζεται με αυτό τον τρόπο, έχουμε Πανσέληνο και Πάσχα και όχι την ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου που δίνουν οι βάσεις δεδομένων των σημερινών υπολογιστών.

Ανατρέχοντας λοιπόν στα καταπληκτικά προγράμματα Celestron The Sky & Redshift 5 και βάζοντας τις σωστές παραμέτρους είδα τον ουρανό των Ιεροσολύμων σε προσομοίωση και εντόπισα αμέσως τη μοναδική ημερομηνία από το 26 μ.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ. που το τέλος της 14^ης ημέρας  και η αρχή της 15^ης ημέρας του μηνός Νισάν, ήταν Σάββατο σύμφωνα με το ισχύον Εβραϊκό  ημερολόγιο της εποχής και φυσικά Παρασκευή απόγευμα για το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Στις 6/04/26 μ.Χ. και ώρα 18.00 μ.μ.  ημέρα Σάββατο στα Ιεροσόλυμα έχουμε νέα σελήνη και συνεπώς την 1^η ημέρα του μήνα Νισάν. (προσομοίωση από το πλανηταριακό πρόγραμμαCelestron Τhe Sky που έχω επεξεργαστεί κρατώντας τις ακριβείς θέσεις των ουρανίων σωμάτων αλλά αλλάζοντάς τους μέγεθος και γράφοντας τα ονόματα στα ελληνικά για να είναι πιό κατανοητό το σχήμα). Στη παρέα του ήλιου και της Σελήνης, και ο πλανήτης των Εβραίων, ο Κρόνος, αλλά αόρατος, χαμένος στο φως του απογευματινού ήλιου.


Μετά από 14 ημέρες, δηλαδή στις 19/04/26 μ.Χ.  ημέρα Παρασκευή και ώρα 18.00 μ.μ.  ξεκινάει η πρώτη εαρινή πανσέληνος, δηλαδή το Πάσχα των Εβραίων (προσομοίωση από το πλανηταριακό πρόγραμμα Celestron the Sky που απλά έχω επεξεργαστεί όπως και προηγουμένως για να είναι πιό κατανοητό). Η Αφροδίτη, Αποσπερίτης  την εποχή αυτή, θα παραμείνει ορατή στο δυτικό ορίζοντα για μερικές ώρες, ενώ ο Θεός του πολέμου, ο Άρης, θα παραμείνει ορατός μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, την ημέρα δηλαδή που σταυρώθηκε ο Κύριος. Το άστρο του Ιησού, δηλαδή ο πλανήτης Δίας, ανέτειλε στις 8.00 μ.μ. ακολουθώντας την πανσέληνο. Να συμβολίζει κάτι όλη αυτή η πλανητική συγκέντρωση; Δεν πιστεύω βέβαια στην αστρολογία, όμως οι Μάγοι πίστευαν.  Αυτοί - σε αντίθεση με τους σημερινούς τσαρλατάνους- ήξεραν πράγματι να ερμηνεύουν οιωνούς. 

Συνεπώς η μοναδική χρονιά μεταξύ των ετών 26 μ.Χ έως 36 μ.Χ.που ξεκινάει η πανσέληνος Παρασκευή απόγευμα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή Σάββατο των Εβραίων, είναι το έτος 26 μ.Χ.

Το 26 μ.Χ. είναι η μοναδική ημερομηνία που ταυτίζεται απόλυτα με την ημερομηνία γέννησης του Χριστού το 7 π.Χ. Ημερολογιακά ο Χριστός ήταν 33 ετών (7 π.Χ. έως 26 μ.Χ.). Στην πραγματικότητα ο επίγειος χρόνος ζωής Του ήταν 11481 ημέρες ή 31 χρόνια 5 μήνες και 7 ημέρες, γιατί γεννήθηκε στο τέλος του 7 π.Χ. και ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή Του στις αρχές του 26 μ.Χ.

Ο Χριστός, σύμφωνα με το Εβραϊκό ημερολόγιο, σταυρώθηκε την 14^η ημέρα του μήνα Νισάν ή κάνοντας αναγωγή στο Ιουλιανό/Γρηγοριανό ημερολόγιο, την Παρασκευή 19 Απριλίου του 26 μ.Χ.στις 12.00 μ.μ. και παρέδωσε το πνεύμα Του στις 15.00  μ.μ. τοπική ώρα Ιερουσαλήμ. Οι ώρες 12.00 μ.μ και 15.00 μ.μ. αναφέρονται σε όλα τα Ευαγγέλια σαν έκτη και ενάτη ώρα. Η έκτη και ή ενάτη ώρα -από την στιγμή που ξημερώνει στις 6.00 π.μ.- προκύπτει ότι ήταν η 12.00 μ.μ. και η 15.00 μ.μ. αντίστοιχα.

Τα Ιερά Ευαγγέλια αναφέρουν ότι τη στιγμή που ξεκίνησε η σταύρωση του Κυρίου στις 12 το μεσημέρι, μέχρι τις 3 το απόγευμα που παρέδωσε το πνεύμα Του, σκοτάδι πυκνό απλώθηκε σε ολόκληρη τη γη. Φυσικά το σκοτάδι δεν οφειλόταν σε κάποια έκλειψη ηλίου, γιατί την ημέρα του σταυρικού θανάτου του Χριστού είχαμε αρχή πανσελήνου και συνεπώς αδύνατον να ήταν έκλειψη ηλίου, αφού προυπόθεση για έκλειψη ηλίου είναι η νέα σελήνη και όχι η πανσέληνος. Επίσης μεγάλος σεισμός συντάραξε την περιοχή, ο ναός του Σολωμόντα σχίστηκε στα δύο και τα μνήματα ανοίχτηκαν.

Ο Χριστός, σύμφωνα με τα Ιερά Ευαγγέλια και την μαρτυρία της Μαρίας Μαγδαληνής (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Κεφ. ΚΗ’ 1, κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, Κεφ. ΙΣ’ 1, κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. ΚΔ’ 1, κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφ. Κ’ 1), αναστήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της μίας των σαββάτων ή πρώτης μέρας της εβραϊκής εβδομάδας, ήτοιστις 16 του μηνός Νισάν (με το Εβραϊκό) ή Κυριακή στις 21 Απριλίου του 26 μ.Χ. (με το Ιουλιανό) εκπληρώνοντας έτσι την αλληγορική προφητεία του ίδιου του Χριστού ότι θα καταλύσει το ναό του Σολομώντα και θα τον ξαναχτίσει σε τρεις ημέρες (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ορθόδοξη παράδοση, ακολουθεί πιστά την αρίθμηση των ημερών του εβραϊκού ημερολογίου, μεταφρασμένη στα ελληνικά. Βασική ημέρα των Εβραίων ήταν και είναι το σάββατο. Η επόμενη ημέρα του: η μία ή πρώτη (των σαββάτων). Αυτήν εμείς και οι Καθολικοί την έχουμε μετονομάσει σε Κυριακή. Οι επόμενες εβραϊκές ημέρες υπάρχουν αυτούσιες στο ημερολόγιό μας σαν Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη (των Σαββάτων), Παρασκευή (προετοιμασία για το Σάββατο). Αυτά γι όσους θέλουν να μάθουν την προέλευση των ημερών της εβδομάδας μας. Μάλιστα επειδή στην ουσία οι ημέρες είναι αριθμητικά επίθετα του σαββάτου, γράφονταν αρχικά-όπως και το σάββατο στα Ευαγγέλια- με μικρό γράμμα. Στην εξέλιξη έγιναν κύρια ονόματα και σήμερα γράφουμε τις ημέρες της εβδομάδας με κεφαλαία(ουσιαστικοποιημένα επίθετα).