Το επιχειρείν με ατομική επιχείρηση στην Ελλάδα, δεν είναι δουλειά είναι μαζοχισμός.

Του Βαγγέλη Τσερεμέγκλη*

Όταν κάποιος σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη αποφασίσει να δημιουργήσει μια ατομική επιχείρηση ώστε να βγάλει το ψωμάκι του τίμια , θα πρέπει να έχει κατά νου δύο πράγματα .

Πρώτον ότι ξεκινάει ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι στο σκοτεινό δάσος της ελληνικής επιχειρηματικότητας .

Δεύτερο , ότι τοποθετεί μια βόμβα....

 υψηλής ισχύος στα θεμέλια της όποιας προσωπικής περιουσίας έχει αποκτήσει ως εκείνη τη στιγμή.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή .

Ατομική επιχείρηση είναι το δεύτερο σκαλοπάτι άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, αν υπάρχει ιεράρχηση, μετά το  «μπλοκάκι», την άλλη ελληνική πατέντα εκμετάλλευσης κανονικών εργαζόμενων.

Εκτός από τα λογικά (εύρεση χώρου, κεφαλαίων, προμηθευτών ) και  απαραίτητα, για να ξεκινήσει την επαγγελματική του δραστηριότητα ο υποψήφιος επιχειρηματίας, θα έρθει αντιμέτωπος με την τεράστια γραφειοκρατική μηχανή η οποία από την πρώτη στιγμή θα αρχίσει να του «τρώει » χρόνο και χρήμα. Οι μισές κρατικές υπηρεσίες τον περιμένουν στη γωνία ζητώντας η κάθε μία ένα χαρτί που υποτίθεται ότι θα αποδεικνύει κάτι «εξαιρετικά απαραίτητο». Αν δε, είχε την φαεινή ιδέα να θέλει να ανοίξει επιχείρηση υγειονομικού ενδιαφέροντος! ε τότε ,έπαθε  ότι και η «Μαριώ στο αλώνι».

Επειδή ο «χρόνος είναι χρήμα» όμως, ταυτόχρονα ο άνθρωπος αρχίζει να προετοιμάζει και το μαγαζί του πάντα με προσωπική εργασία, η οποία όμως είναι παράνομη γιατί δεν κολλάει ένσημα στο ΙΚΑ.!!! Η προετοιμασία δε αυτή έχει ένα όριο, διότι το μαγαζί πρέπει να είναι άδειο κατά την αυτοψία της Εφορίας πριν του χορηγήσει «έναρξη». Άρα κάτσε και περίμενε.!! Έτσι και αλλιώς θα περιμένει γιατί πρέπει να έρθει η Δ.Ε.Η να συνδέσει, πάντα σε εργάσιμες ώρες, άρα μη εργάσιμες για εκείνον!!!

Στο στάδιο αυτό διαπιστώνει ότι έχει περάσει ένα σημαντικό διάστημα από τη μέρα που ξεκίνησε το ταξίδι, ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός (πενιχρός στην αρχή) μειώνεται και ότι εκείνο που κέρδισε μέχρι στιγμής είναι πολλές γνωριμίες με διάφορους κρατικούς λειτουργούς σε ποικιλία θέσεων και αρμοδιοτήτων αλλά τα ευρώ μείον.

Τότε αρχίζουν και οι περικοπές στο «όνειρο» και η αύξηση, της έτσι και αλλιώς  προσωπικής εργασίας σε όλα τα επίπεδα (τεχνικά, οργανωτικά , λογιστικά ). Ξενύχτια δηλαδή . Πολλά όμως, πάρα πολλά !!! Να μην τοποθετήσω δέκα λάμπες, να βάλω πέντε ή να μην βάλω τώρα φαξ,ας πάρω την δεύτερη συσκευή τηλεφώνου από το σπίτι ή σφράγισε μωρέ τώρα 10 πενηντάρια μπλοκ και όχι 20 και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Μετά έρχεται η ώρα των προμηθευτών . Να τα παζάρια για πίστωση και έκπτωση, να οι μικρές ποσότητες γιατί κανείς δεν τον εμπιστεύεται, να και το μπλοκ επιταγών που είναι απαραίτητο. Μπαίνει πια στο πετσί του ρόλου του .

Το μπλοκ επιταγών, του το χορηγεί η τράπεζα, η οποία όμως τον περνάει γενεές δεκατέσσερις μέχρι ο υπάλληλος της να καταλάβει με τι θα ασχοληθεί, τι προοπτικές έχει η δουλειά που πάει να ξεκινήσει και αν έχει κάποιο ακίνητο για «εξασφάλιση». Να και η βόμβα στα θεμέλια της προσωπικής περιουσίας. Δεν έπρεπε να ονομάζεται «εξασφάλιση», «απασφάλιση» έπρεπε να την λένε.

Καθώς πήρε το «διαβατήριο» στα χέρια (μπλοκ) αρχίζει να καλύπτει ανάγκες με τη «θεά» των συναλλαγών. Την μεταχρονολογημένη επιταγή. Παγκόσμια πατέντα που την συναντάς μόνο εντός ελληνικών συνόρων .

Επειδή όμως έχει άποψη και γνώση από αυτές του είδους τις συναλλαγές (οι τράπεζες μέσω πιστωτικών τον έχουν εκπαιδεύσει ) αλλά και επειδή ακόμη είναι «ψάρακας» στο επιχειρείν κάνει συνετή χρήση του «διαβατηρίου» και δεν σκορπάει παρά μόνο για τα απαραίτητα. Αργότερα θα αποδειχθεί ότι πολύ σωστά λένε «ο φόβος φυλάει τα έρμα» και ότι αυτή του η σύνεση μπορεί και να τον σώσει.

Και κάπου εδώ το όνειρο, παίρνει σάρκα και οστά . Οι πελάτες αυξάνονται μέρα με τη μέρα, οι εισπράξεις το ίδιο και εκείνος ευτυχής σκέφτεται χαλάλι η κούραση, χαλάλι το άγχος και το στρες, θα δούμε θεού πρόσωπο.

Όλα αυτά τα ωραία και αισιόδοξα μέχρι τις 20 του μήνα βέβαια . Μετά αρχίζει η «διαβολοβδομάδα». Ενοίκιο, Φ.Π.Α, δόση τράπεζας, Ο.Α.Ε.Ε, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ασφάλεια αυτοκινήτου, μία –δύο επιταγές που λήγουν σε προμηθευτές, και κάτι τρέχοντα στο σπίτι . Ταμείο στο τέλος του μήνα . Όλοι πληρωμένοι και στο χέρι ελάχιστα . Τώρα; Κάτι πήγε στραβά. Με καλύτερη οργάνωση και ένα μικρό δάνειο από την τράπεζα που, δε βαριέσαι, θα δουλέψουμε λίγο παραπάνω θα τα φέρουμε βόλτα.

Στο σημείο αυτό θα διαπιστώσει τι ακριβώς σημαίνει «ατομική επιχείρηση» για το κράτος και τις Τράπεζες. Θα διαπιστώσει δηλαδή ότι για μεν το κράτος είναι επιχείρηση όταν πρόκειται να πληρώσει αλλά δεν του παρέχεται καμία διευκόλυνση γιατί απλούστατα εκπροσωπεί τον εαυτό του και μόνο. Και ο εαυτός του είναι ένας ανάμεσα στους πολλούς. Τίποτε άλλο. Για δε τις Τράπεζες ότι δεν είναι καν επιχείρηση καθώς, δεν έχει νομική μορφή, δεν έχει συναλλαγές με το κράτος (άρα σίγουρα λεφτά), δεν έχει τους τζίρους των κρατικοδίαιτων. Δεν έχει δηλαδή τίποτα, παρά το σπιτάκι του πατέρα του, που το έχουν βάλει στο μάτι από τότε του χορήγησαν το «διαβατήριο» - μπλοκ επιταγών.

Προκειμένου να συνεχίσει να ζει το όνειρο, θα δεχθεί το επιτόκιο σε διψήφιο νούμερο για το μικρό του δάνειο, θα βάλει και το σπίτι υποθήκη, θα δεχθεί να σπάσει στις τράπεζες, επιταγές πελατείας μεταχρονολογημένες, με ληστρικούς όρους.

Τίμιος ων (ηλίθιος για πολλούς), πληρώνει τα πάντα και υπομένει τα χαστούκια ένα προς ένα. Και φυσικά όσο πληρώνει χρεώνεται .  Κάθε Υ.ΠΟΙ.Κ και δύο τρείς περαιώσεις, κάθε κυβέρνηση και άλλο καθεστώς Φ.Π.Α, κάθε υπουργός Εργασίας και νέες εισφορές, κάθε ΥΠ.ΑΝ και νέα χαράτσια.

Γυρισμός δεν υπάρχει .Να κλείσει; Τι θα φάνε τα παιδιά του; Να χρεοκοπήσει; δεν τον καλύπτει ο νόμος γιατί είναι ατομική επιχείρηση. Να μπει στο νόμο Κατσέλη; Φρόντισε να εξαιρέσει τις ατομικές επιχειρήσεις με εμπορική δραστηριότητα  η κα Υπουργός.

Μέχρι που, το υποζύγιο τα «φτύνει». Νιώθει ότι κάνει trafficking, ότι αυτός και η ατομική του επιχείρηση δεν είναι παρά η «πουτάνα» που τα ακουμπάει χονδρά στο νταβατζή ΥΠΟΙΚ και στις προστατευόμενες Τράπεζες και στα καταρρέοντα ασφαλιστικά ταμεία. Και αφού είναι έτσι  βγαίνει στο κλαρί. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος!!! Και το χατίρι να φουντάρω δεν θα στο κάνω κι ας με χαρακώσεις.

Θα ζήσω θες δεν θες!!!

Ως πουτάνα όμως, είναι πια και παράνομος  καθώς δεν έχει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος υγειονομικού ενδιαφέροντος  άρα κινδυνεύει να βλέπει και τον κόσμο ριγέ και από μέσα έξω.

Το ξέρει και συνεχίζει ακάθεκτος. Και αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς παρά μόνο ως «μαζοχιστικό βίτσιο»!!!!

*Μέλος της Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή.