Πότε θα αλλάξει η Ελλάδα;?

 Κώστας Γιάντσιος 

Από τους Κοτσαμπάσηδες στους Κληρονόμους της Εξουσίας ....!

Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα δείχνει να κουβαλά ακόμη βαριές αλυσίδες – όχι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά της εσωτερικής της στασιμότητας.

Η εξουσία εναλλάσσεται ανάμεσα στις ίδιες οικογένειες που διαχειρίζονται το κράτος σαν κληρονομικό κεφάλαιο. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα που απειλείται άμεσα στα σύνορά της (π.χ. με τα 12 ναυτικά μίλια) και να μην έχει εκπονήσει στρατηγικό εθνικό σχέδιο.

Η σημερινή πολιτική ελίτ δεν μπορεί να συγκριθεί με τους καπετάνιους του '21. Δυστυχώς, μοιάζει περισσότερο με τις τότε κυβερνήσεις που πολέμησαν και εξόντωσαν τους ήρωες της Επανάστασης.

Οι κοτσαμπάσηδες, οι φόρο-εισπράκτορες του Σουλτάνου, συνέχισαν να έχουν ρόλο και μετά την Επανάσταση, κρατώντας την εξουσία και την κοινωνία στα χέρια τους. Αυτή η λογική φαίνεται πως μας κατατρέχει μέχρι σήμερα.

Υπήρξαν όμως εποχές που η Ελλάδα μεγάλωσε: με τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά, τα Δωδεκάνησα. Η Μεγάλη Ιδέα όμως δεν ολοκληρώθηκε. Πόλη, Κύπρος, Ιωνία, Πόντος – όλα έμειναν πίσω.

Οι Φιλικοί της Επανάστασης δεν ήταν όλοι εντός των σημερινών συνόρων. Πολλοί ήταν της διασποράς, όπως και οι μεγάλοι ευεργέτες που στήριξαν με πράξεις το νέο κράτος.

Η Ελλάδα μπορεί – το απέδειξε ο Καποδίστριας.

Σε μόλις 3,5 χρόνια, χωρίς δομές, χωρίς ταμείο, και με εχθρούς παντού, έστησε κράτος. Οργάνωσε διοίκηση, εκπαίδευση, άμυνα, γεωργία. Ήταν Έλληνας της διασποράς, αλλά βαθιά αφοσιωμένος στην πατρίδα. Και τον πολέμησαν. Τον δολοφόνησαν.

Η άλλη Ελλάδα είναι η Ελλάδα του εξωτερικού. Εκεί που κρατιέται ακόμη ζωντανό το εθνικό φρόνημα και η διάθεση για προσφορά. Εκεί ίσως βρίσκεται και η τελευταία ελπίδα για restart.

Η Ελλάδα δεν θα αλλάξει με "εξαγγελίες" και κομματικά φέουδα. Θα αλλάξει όταν ξαναθυμηθούμε την αξία της συλλογικής ευθύνης, του οράματος και της θυσίας.

Όχι με διαχειριστές. Με ηγέτες. αυτό είναι το ζητούμενο...!!!

19 Μαΐου 1919 – Ημέρα Μνήμης και Σιωπηλής Προδοσίας

Η 19η Μαΐου 1919 σηματοδοτεί μια από τις πιο τραγικές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: την απαρχή της γενοκτονίας των Ποντίων. Την ημέρα αυτή, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα με την ανοχή —αν όχι την έγκριση— των Άγγλων, που είχαν τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης.

Την ίδια εποχή, η Ελλάδα ελπίζει στη Μεγάλη Ιδέα, αποβιβάζοντας στρατεύματα στη Σμύρνη. Όμως, η διεθνής πολιτική αλλάζει ύπουλα: οι "σύμμαχοι" επιλέγουν να στηρίξουν τον Κεμάλ, για τα δικά τους συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.

Το αποτέλεσμα;

Πάνω από 353.000 Έλληνες του Πόντου εξοντώνονται με οργανωμένο τρόπο: εκτελέσεις, πορείες θανάτου, λιμοί, εξισλαμισμοί.

Χιλιάδες γυναίκες και παιδιά κακοποιούνται και χάνουν την ταυτότητά τους.

Η διεθνής κοινότητα σιωπά.

Οι Άγγλοι, ενώ ήξεραν, επέτρεψαν τη σφαγή. Ίσως γιατί έτσι εξυπηρετούνταν καλύτερα τα γεωπολιτικά τους σχέδια.

Η Μνήμη είναι Αντίσταση

Δεν ξεχνάμε.

Δεν συγχωρούμε τη σιωπή εκείνων που μπορούσαν να αποτρέψουν τη γενοκτονία και δεν το έκαναν.

Η 19η Μαΐου είναι:

Ημέρα Πένθους και Μνήμης

Ημέρα Δικαιοσύνης για τους προγόνους μας

Ημέρα Υπερηφάνειας για έναν πολιτισμό που, παρά τη γενοκτονία, δεν έσβησε

Αφιερώνεται σε όλους τους Ποντίους, και σε κάθε λαό που αρνείται να ξεχάσει.

Κωνσταντίνος Σ. Γιαντσίος

Εκπρόσωπος ΑΜΚΕ

Πράσσειν άλογα

.

Κωνσταντίνος Σ Γιαντσιος 

 «Έλα της θάλασσας θεριό και του πελάγου μπόρα,

το φοβερό σκουπιδαριό να διώξεις απ' τη χώρα»

— Νίκος Γκάτσος

Ο Γκάτσος δεν γνώριζε ούτε για ανεμογεννήτριες στις κορυφές των βουνών, ούτε για φωτοβολταϊκά που σκεπάζουν καλλιέργειες, ούτε για τα δισεκατομμύρια που σπαταλώνται για μια «πράσινη ανάπτυξη» χωρίς σχέδιο. Κι όμως, λες και τα είχε προβλέψει όλα.

Το «φοβερό σκουπιδαριό» δεν είναι μόνο το πλαστικό στις παραλίες ή τα μπάζα στους ποταμούς. Είναι κι εκείνο που αφήνει πίσω της η πολιτική βούληση όταν υποκρίνεται ότι υπηρετεί το περιβάλλον ενώ στην ουσία το εκμεταλλεύεται.

Η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Όμως πώς γίνεται να μιλάμε για βιωσιμότητα όταν γεμίζουμε τις κορυφές των βουνών με ανεμογεννήτριες, διαλύοντας τοπίο και οικοσυστήματα; Πώς είναι «πράσινη» μια πολιτική που αφαιρεί καλλιεργήσιμη γη για να την καλύψει με ηλιακά πάνελ;

Και ακόμα χειρότερα: πώς περιμένουμε να αποδώσει αυτή η μετάβαση, όταν δεν έχει προηγηθεί ούτε βασικός σχεδιασμός για τα δίκτυα μεταφοράς της παραγόμενης ενέργειας; Ποια "πράσινη ενέργεια" υπάρχει χωρίς σύγχρονα και ασφαλή δίκτυα που να φτάνουν στα σπίτια, στις πόλεις, στις βιοτεχνίες;

Η πραγματικότητα είναι ότι το ενεργειακό τοπίο της χώρας μας μετασχηματίζεται βεβιασμένα, με όρους εργολαβιών και όχι όρους οικολογικής ισορροπίας. Οι κομματικές εξουσίες αντιμετωπίζουν το περιβάλλον όπως πάντα: όχι ως κοινό αγαθό, αλλά ως πεδίο επιδοτήσεων, πρόχειρων επενδύσεων και εξυπηρετήσεων.

Μα η φύση δεν συγχωρεί. Ούτε ξεχνά. Το θεριό του Γκάτσου μπορεί να είναι η ίδια η φωνή της — μια φωνή που μας καλεί να δούμε καθαρά. Ότι χωρίς συνολικό σχέδιο, χωρίς παιδεία, χωρίς σεβασμό στον τόπο, καμία μετάβαση δεν είναι πράσινη. Είναι απλώς άλλη μια μορφή βίας — αυτή τη φορά καλυμμένη με οικολογικά συνθήματα.

Ο χρόνος τελειώνει. Και το θεριό που θα διώξει το «σκουπιδαριό» μπορεί να μην είναι ούτε της θάλασσας ούτε του πελάγους. Μπορεί να είναι η οργή των ίδιων των ανθρώπων όταν δουν ότι το ψέμα ντύθηκε πράσινο.

 

Σας ευχαριστώ όλους ολόψυχα για τίς πλείστες ευχες

1. Σε μουσείο της Σουηδίας φωτ. Γιώργος Γραβανης 

 

Στην ονομαστική μου γιορτή, είχα τη χαρά να δεχτώ δεκάδες μηνύματα, τηλεφωνήματα, ευχές και συναντήσεις με αγαπημένους φίλους. Μέσα στις ζεστές αυτές στιγμές, αναδύθηκαν και βαθύτεροι προβληματισμοί – Ορφικοί θα έλεγα.

Σε μια παρέα, ένας φίλος και μέλος της ΑΜΚΕ ο Γιωργος μας μίλησε για το μεγάλο συγκρότημα μουσείων στη Σουηδία, όπου στην είσοδο δεσπόζει άγαλμα του Ορφέα. Και ο Κωστας μας μίλησε ότι στην Βουλγαρία, υπάρχουν σε πολλές πόλεις αγάλματα, μνημεία και αφιερώματα στον Ορφέα – τον ποιητή, τον μουσικό, τον μύστη.

Και τότε η ερώτηση ήρθε αβίαστα:

Εμείς; Εδώ, στον τόπο του, στη σκιά του Ολύμπου και στα Λείβηθρα, γιατί σιωπούμε;

Ίσως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε ξανά αυτό το παγκόσμιο σύμβολο έμπνευσης και αρμονίας. Να αναδείξουμε τον Ορφέα όχι μόνο με λέξεις, αλλά και με παρουσία – με ένα άγαλμα, έναν μουσειακό χώρο, έναν ζωντανό πολιτιστικό πυρήνα που θα φωτίζει το μήνυμά του: ενότητα, γνώση, μουσική και αγάπη για τη φύση και τον άνθρωπο.

Ο Ορφέας ζει… αλλά όχι (ακόμη) στον τόπο του.

2. Σε πόλεις της Βουλγαρίας 

 

Μέχρι τον 28ο μεσημβρινό το Oruc Reis - Αρπάζουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα από την κεντρική Ρόδο μέχρι την Στρογγύλη

 

 

    

 

 

   Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος 

  Βλέποντας προσεκτικά τον χάρτη της τουρκικής NAVTEX με βάση την οποία το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis θα επιχειρήσει...  

 

 

στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, η Άγκυρα δείχνει να αποδέχεται σε πρώτη φάση την συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ. 

 

Καθίσταται σαφές ότι η Άγκυρα θέλει να αμφισβητήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα και όχι την ανακηρυχθείσα ΑΟΖ. Με έντεχνο τρόπο αποφεύγει να αμφισβητήσει περιοχή η οποία έχει οριοθετηθεί από κοινού μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου καθώς υπάρχουν έννομα συμφέροντα των Αιγυπτίων οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει το κομμάτι του κοιτάσματος Ζορ με την μείωση κατά 10% της επήρειας της Κρήτης.

Αμφισβήτηση της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας θα προκαλούσε την αντίδραση και του αιγυπτιακού Ναυτικού.

Ορφέας. Η Ιστορία που έγινε μύθος – Γιώργος Λαθύρης - Ιαλυσσός

Ορφέας. Η Ιστορία που έγινε μύθος – Γιώργος Λαθύρη

ς - Ιαλυσσός

Μέγας Αλέξανδρος, Αμφίπολη και Όαση Σίουα

Μέγας Αλέξανδρος, Αμφίπολη και Όαση Σίουα

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ THE COLOR OF ANCIENT GREECE

Ταμπού το πελατειακό κράτος

Christos Yiannaras | 14 Jan 2019

Το πρόβλημα σήμερα του κάθε Ελληνα (είτε έχει τις δυνατότητες να το συνειδητοποιήσει είτε δεν τις έχει) είναι ένα: Πώς θα μπορέσει να καταλυθεί η ντροπή του «πελατειακού κράτους» των κομμάτων, με δημοκρατικές διαδικασίες και όχι με δικτατορία.

Αν θέλουμε να μιλάμε ρεαλιστικά (να έχουν αντίκρισμα πραγματικότητας αυτά που λέμε), το ερώτημα πρέπει να είναι: Πώς με κοινοβουλευτισμό συνεπή στις αρχές του, μπορούμε να ανατρέψουμε μια κατεστημένη έκφανση δικτατορίας, όπως το «πελατειακό κράτος» στην Ελλάδα;

Αν δεν είναι σωστό, μην το κάνεις­ αν δεν είναι αλήθεια, μην το πεις

Ει μη καθήκει, μη πράξης· ει μη αληθές εστι, μη είπης.

Μάρκος Αυρήλιος, 121-180 μ.Χ., Ρωμαίος Αυτοκράτωρ – 'Τα εις εαυτόν' ιβ’17

μτφρ: αν δεν είναι σωστό, μην το κάνεις­ αν δεν είναι αλήθεια, μην το πεις

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Μούνοι θεοφιλέες, όσοις εχθρόν το αδικέειν.

μτφρ: είναι αγαπητοί στους θεούς μόνο όσοι εχθρεύονται την αδικία

Αντισθένης, 445-360 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος

Κρείττον εις κόρακας ή εις κόλακας εμπεσείν. Οι μεν γαρ νεκρούς, οι δε ζώντας εσθίουσιν.

μτφρ: καλύτερα να πέσεις σε κοράκια παρά σε κόλακες. Διότι τα μεν τρώνε νεκρούς, οι δε ζωντανούς.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός – Μελέαγρος

Εκ γάρ πατρός και μητρός όστις εκπονεί σκληράς διαίτας, οι γόνοι βελτίονες.

μτφρ: οι γονείς που σκληραγωγούν κάνουν καλύτερα παιδιά

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ανάσχου πάσχων. Δρων γαρ έχαιρες.

μτφρ: όταν υποφέρεις να έχεις υπομονή, γιατί όταν εσύ δρούσες χαιρόσουν [και άλλοι υπέφεραν]

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ελεύθερον αδύνατον είναι τον πάθεσι δουλεύοντα και υπό παθών κρατούμενον.

μτφρ: είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά

Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

Ο κακώς διανοηθείς περί των οικείων, ουδέποτε καλώς βουλεύεται περί των αλλοτρίων.

μτφρ: αυτός που έχει κανονίσει άσχημα τα δικά του δεν μπορεί ποτέ να σκέφτεται σωστά για τα ξένα

Νεκροφιλίας διαιώνιση

Christos Yiannaras | 24 Sep 2018

«Τ​​​​α παιδιά να πηγαίνουν μία ώρα αργότερα το πρωί στο σχολείο»!

Ποιος να τολμήσει αντίρρηση ή κριτική στον λαϊκισμό της «διευκόλυνσης»; Πρόκειται για «εύρημα» ιδιοφυές, προεκλογικό μπουναμά άκρως εντυπωσιακόν. Δεν στοιχίζει τίποτα στο κράτος, ενώ φαντάζει σαν «προοδευτική ανοιχτομυαλιά».

Οχι στους πιστοποιημένα ανίατους

OCT

9

Του Χρήστου Γιανναρά
Ό​​ποτε κι αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, όποιο από τα σημερινά κόμματα κι αν τις κερδίσει, όποια «συνεργασία» κομμάτων κι αν αναλάβει να κυβερνήσει, το σίγουρο είναι ότι
τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Δογματισμός μια τέτοια απόφανση; Απαισιοδοξία; Αν «δογματίζει» και το θερμόμετρο όταν καταγράφει πυρετό, τότε ναι, είναι δογματικός αφορισμός η ζοφερή πρόβλεψη. Αν «απαισιοδοξεί» όποιος προβλέπει γύψο όταν υπάρχει κάταγμα, ναι, είναι απαισιόδοξη η πρόγνωση μετεκλογικής ακυβερνησίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι την ευτελισμένη παντομίμα της «πολιτικής» δεν τη συντηρούν μόνο οι λίγοι, ψυχοπαθολογικά εξαρτημένοι από τα παραισθησιογόνα της εξουσίας. Πίσω από αυτούς υπάρχουν χιλιάδες, ή και εκατοντάδες χιλιάδων, που βιοπορίζονται ή και πλουτίζουν ανενδοίαστα (κερδοσκοπούν - τζογάρουν - ταμαχιάζουν) από το ανήθικο και δυσώδες κομματικό κουκλοθέατρο. Στρατιές δήθεν «δημοσιογράφων» σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, διαφημιστών, εργολάβων, τυπογράφων, σχεδιαστών, μεσαζόντων, σωματοφυλάκων, νταβατζήδων – χώρια οι στρατιές των χαριστικά διορισμένων στο δημόσιο, προσωρινά ή μόνιμα, για τις ανάγκες της κομματικής ολιγαρχίας και των βίτσιων της.

Πολιτικός σεισμός στη Βαυαρία- πλήγμα για Μέρκελ

ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ: DRUiD

Ένα ξεχωριστό κατάστημα συναντήσαμε στην Λεπτοκαρυά, το DRUiD, με ... 

όμορφα χειροποίητα ποιοτικά ρούχα, ιδιοκτησίας της κόρης του πρώην αντιδημάρχου Ανατολικού Ολύμπου Κώστα Γιάντσιου.