Από «φιλέλληνας» ως «νίκη με υποχώρηση»
Όταν η πολιτική σοβαρότητα διαλύεται στις λέξεις
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης έχει επανειλημμένα απασχολήσει την κοινή γνώμη — όχι για διπλωματικές επιτυχίες, αλλά για τις παράδοξες, αμήχανες, και ενίοτε προσβλητικές δηλώσεις του.
Πιο πρόσφατη, η φράση του σε τηλεοπτική συνέντευξη:
> «Δεν είμαι ούτε φιλοϊσραηλινός ούτε φιλοπαλαιστίνιος. Είμαι φιλέλληνας.»
Το αποτέλεσμα, είναι γελοιογραφικό. Πώς γίνεται Έλληνας υπουργός να αυτοχαρακτηρίζεται φιλέλληνας — δηλαδή ό,τι λέμε για τους ξένους που αγαπούν την Ελλάδα; Η δήλωση κατέληξε να δημιουργεί αμηχανία και ερωτήματα για το επίπεδο της σκέψης πίσω από την πολιτική.
Ο ίδιος υπουργός, στο παρελθόν, έχει δηλώσει:
«Ας με πουν μειοδότη».
«Και νικήσαμε υποχωρώντας» στην κάσο, αλλοιώνοντας μια από τις πιο σκληρές στιγμές της Επανάστασης — όπου δεν υπήρξε υποχώρηση, αλλά θυσία και ολοκαύτωμα.
Το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό και θεσμικό. Δεν μπορεί να παίζει με την ιστορική μνήμη, ούτε να υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών με φράσεις επικοινωνιακής εντυπωσιοθηρίας.
Η εξωτερική πολιτική χρειάζεται αξιοπρέπεια, σαφήνεια και συνέπεια — όχι σλόγκαν.
Η Ελλάδα εχει ανάγκη από Έλληνες που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων — και το δείχνουν όχι με λέξεις, αλλά με έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου