Το κηρύκειο τού Θεού Ερμή

Αριστερά: Έμβλημα Iατρικής Ένωσης. Μέση: Ο Ερμής με το Κηρύκειο. Δεξιά: το DNA.

Το κηρύκειο είναι σύμβολο της ερμητικής επιστήμης που απαντάται σε διαφορετικά εννοιολογικά πλαίσια με διαφορετικές σημασίες.
Ήταν το κύριο έµβληµα του Ερµή, το οποίο σχηµατιζόταν από λεπτή ράβδο δάφνης ή ελιάς. Γύρω-γύρω περιτυλλίσσονταν δύο φίδια, που τα κεφάλια τους συναντιώνταν αντικρυστά. Λίγο πιό πάνω, στην κορυφή της ράβδου, υπήρχαν δυό φτερούγες.

Η οµοιότητά του µε το έµβληµα του Ασκληπιού (βλέπε εικ..2) είχε ως αποτέλεσµα την υιοθέτηση του κηρύκειου ως συµβόλου των γιατρών και της Ιατρικής Επιστήµης γενικότερα. Κι ο Ερµής, δίχως να είναι καθ’ αυτό θεός της Ιατρικής, επιστατούσε στην υγεία των ανθρώπων και στην ανάγκη τούς πρόσφερνε αποτελεσµατική συνδροµή κατά των ασθενειών. ∆ιηγούνταν, πως κάποτε είχε σώσει την Τανάγρα από µιά θανατηφόρα επιδηµία.

εικόνα 2

To DNA είναι ο κώδικας της ζωής, αποτελεί το συστατικό των χρωµοσωµάτων και των γονιδίων και βρίσκεται στον πυρήνα του κυττάρου. Περιέχει κωδικοποιηµένες πληροφορίες για τη µεταβίβαση των γενετικών χαρακτηριστικών από τη µία γενιά στην επόµενη, καθώς επίσης για το σχηµατισµό µορίων, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του οργανισµού. Μοιάζει µε διπλή έλικα, που σχηµατίζεται από δύο µακρά σπειροειδή νήµατα (κλώνους), πλεγµένα το ένα γύρω από το άλλο κι αποτελείται από τέσσερις αζωτούχες βάσεις. Στον πυρήνα των σωµατικών κυττάρων του ανθρώπου υπάρχουν 23 ζεύγη χρωµοσωµάτων.

Ο θεός Ερμής μωρό ακόμα κατασκεύασε τη λύρα από το κέλυφος μιας χελώνας και τα νεύρα των βοδιών που έκλεψε από τον αδελφό του Απόλλωνα. Όταν ο Ερμής αναγκάστηκε να ομολογήσει την κλοπή των βοδιών, προκειμένου να εξευμενίσει τον οργισμένο Απόλλωνα άρχισε να παίζει τη λύρα. Εκείνος μαγεύτηκε τόσο από τον ήχο της που τον συγχώρεσε και την αντάλλαξε με την μαγική του ράβδο. Έτσι ο Ερμής βρέθηκε με το κηρύκειο, το οποίο στην αρχή ήταν απλά ένα ξύλο ελιάς με δυο ταινίες που στριφογύριζαν γύρω του. Αργότερα ο Ερμής συναντά στην Αρκαδία δύο φίδια που αλληλοσπαράσσονται. Ρίχνει ανάμεσα τους το ραβδί και εκείνα τυλίγονται γύρω του. Έκτοτε το μαγικό ραβδί-το κηρύκειο έγινε το σύμβολο της ειρήνης.

Από την άλλη πλευρά τόσο η ελιά όσο και τα φίδια, είναι αρχαιότατα σύμβολα της αθανασίας. Επομένως το κηρύκειο στα χέρια του Θεού Ερμή φέρει το επιπλεόν νόημα ότι δίνει ζωή στους νεκρούς. Αυτή τη σημασία έχει και σήμερα στους Τεκτονικούς ναούς όπου διαμέσου διαφόρων μορφών μύησης ο δόκιμος οδηγείται στην αναγέννηση και τελικά στην αιώνια ζωή.

Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί ότι ο θεός Ερμής είναι στην ελληνική μυθολογία ο αγγελιαφόρος του Δία αλλά μέσα στα καθήκοντα του είναι και η μεταφορά των ψυχών στον Άδη εξ ου και το όνομα Ψυχοπομπός. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι υμνούσαν μέσω των ποιητών τους αυτή την ιδιότητα του Ερμή και τις μαγικές ιδιότητες του κηρυκείου. Άλλες πηγές αναφέρουν πως οι Έλληνες πήραν την ιδέα του Κηρυκείου από τους Αιγυπτίους. Αναφέρουν δε ότι αυτή η ράβδος με τα δυο τυλιγμένα φίδια γύρω της, απεικονίζεται σε αιγυπτιακά μνημεία πριν από την εμφάνιση του θεού Όσιρη. Γεγονός είναι ότι υπήρχαν Έλληνες που είχαν μαθητεύσει στην Αίγυπτο και ήταν γνώστες της διδασκαλίας του Ερμή του Τρισμέγιστου.

Το αντίδοτο του Ερµή

Σύµφωνα µε τη Μυθολογία ο Ασκληπιός διδάχθηκε την επιστήµη της Ιατρικής από το Χείρωνα, έγινε δε τόσο διάσηµος γιατρός, που όχι µόνο βοηθούσε τους ανθρώπους ν’ αποφύγουν το θάνατο, αλλά τόλµησε ν’ αναστήσει µε την επιστήµη του και νεκρούς (Απολλόδωρος, «Βιβλιοθήκη», Γ΄118-120). Κατόπιν αυτού ο θεός του Άδη, Πλούτων, θύµωσε και ειδοποίησε τον αδελφό του ∆ία, ότι υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τον φυσικό νόµο του θανάτου. Έπειτα απ’ αυτό ο Ζευς κατακεραύνωσε τον Ασκληπιό και τον θανάτωσε.

Στη ραψωδία κ της «Οδύσσειας», όπου περιγράφεται η περιπέτεια του Οδυσσέα

και η µεταµόρφωση των συντρόφων του σε χοίρους στο νησί της Κίρκης, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι ο Όµηρος µεταφέρει πληροφορίες, από τις οποίες προκύπτει, ότι υπήρχε γνώση της γενετικής από πανάρχαιες ακόµα εποχές. Συγκεκριµένα:

• Το όνοµα Κίρκη δεν είναι κάποιο τυχαίο, αλλά τα γράµµατα που το αποτελούν συναντώνται και στη λέξη Κηρύκειο.

• Το όνοµα του γιού της Κίρκης και του Οδυσσέα είναι Τηλέγονος [τήλε (= από µακρυά) και γόνος].

• Όταν ο Όµηρος περιγράφει κάποιο πρόσωπο, συνήθως εκτός από το όνοµα χρησιµοποιεί κι ένα η περισσότερα επίθετα, που το προσδιορίζουν καλύτερα. Τα επίθετα που χρησιµοποιεί για την Κίρκη είναι: πολυφάρµακος (κ 276), πότνια (σεβαστή: κ 549), καλλιπλοκάµοιος (κ 220) και εϋπλόκαµος (κ 136 και λ 8). Το πολυφάρµακος και το πότνια µπορούν εύκολα να εξηγηθούν, γιατί, όπως αναφέρει ο ποιητής, ήταν θεά (αδελφή του Αιήτη, κόρη του Ήλιου και της κόρης του Ωκεανού Περσηίδας ή κατ’ άλλους της Εκάτης). Για να επιµένει όµως ο Όµηρος, που πάντα ακριβολογεί, σε τρία σηµεία µάλιστα στην περιγραφή, ότι η Κίρκη είχε καλούς πλοκάµους, πρέπει να είναι πολύ σηµαντικό, κι ασφαλώς δεν πρέπει να αναφέρεται στην κόµµωσή της.

• Το αντίδοτο στον Οδυσσέα δεν το έδωσε η θεά Αθηνά, που πάντα τον προστάτευε, αλλά ο -κάτοχος του κηρυκείου- Ερµής.

• Η Κίρκη είχε τέσσερις θεραπαινίδες («αµφιπόλους»: κ 348-349), όσες και οι βάσεις του DNA. (*)

• Ο αριθµός των τεσσάρων θεραπαινίδων θα µπορούσε να θεωρηθεί τυχαίος, αλλά ο Όµηρος µας δίνει έντεχνα κι άλλον έναν εκπληκτικό αριθµό, ο οποίος δεν φαίνεται να είναι τυχαίος. Όταν οι σύντροφοι του Οδυσσέα πήγαν στο ανάκτορο της Κίρκης, χωρίστηκαν σε δύο οµάδες. Στην µία αρχηγός ήταν ο Ευρύλοχος και στην άλλη ο Οδυσσέας. Μαζί του ο κάθε αρχηγός πήρε 22 άνδρες (κ 203-209). Ο Όµηρος µας περιγράφει λοιπόν δύο οµάδες των 22, κι αν προσθέσουµε και τους αρχηγούς, προκύπτουν δύο οµάδες των 23. Σαςθυµίζει τίποτε αυτός ο αριθµός; Είναι ο αριθµός των χρωµοσωµάτων στον πυρήνα των ανθρωπίνων κυττάρων!

Αυτός είναι ο τρόπος, µε τον οποίο έχουν διασωθεί πληροφορίες πανάρχαιας επιστηµονικής γνώσης δια µέσου των χιλιετιών µε την βοήθεια της Μυθολογίας. Ασφαλώς δεν ήταν δυνατόν σε κανέναν άνθρωπο τόσα χρόνια να σκεφθεί, γιατί επισηµαίνει ο Όµηρος τον αριθµό των 2 × 23. Μόνο τώρα µετά την αποκωδικοποίηση του DNA, και µε σοβαρή κι επισταµένη µελέτη των κειµένων µπορούν να εξαχθούν τέτοια συµπεράσµατα.

Αυτός είναι επίσης κι ο ορθός τρόπος, µε τον οποίο πρέπει να προσεγγίζεται η Μυθολογία. Ποτέ δεν έχει ζήσει γυναίκα Κίρκη, ούτε έχουν ποτέ εκτυλιχθεί οι ιστορίες, που περιγράφει ο Όµηρος στο ανάκτορό της. Με το όνοµα Κίρκη και µε τις περιπέτειες, που περιγράφονται στην ραψωδία κ διασώθηκαν πληροφορίες για τα επιτεύγµατα της γενετικής επιστήµης της «Χρυσής Εποχής» (όπως ονοµάζεται από αρχαίους συγγραφείς µιά πανάρχαια -µή προσδιορίσιµη επ’ ακριβώς χρονικά- εποχή υψηλού πολιτισµού).

Παρόµοιες πληροφορίες για την πανάρχαια Γενετική και το DNA υπάρχουν πολλές και σε άλλους αρχαίους συγγραφείς και σε άλλες µυθολογικές περιγραφές. Τα δύο φίδια δεν απεικονίζονται µόνο στο κηρύκειο του Ερµή. Με τα δυό φίδια είναι γεµάτη η Μυθολογία µας. Η θεά Ήρα έστειλε δύο φίδια στον Ηρακλή, όταν ήταν βρέφος. Η θεά Αθηνά, αφού αναδέχθηκε τον Εριχθόνιο από την γη, τον έκλεισε σε ένα κιβώτιο και του έβαλε φύλακες δύο φίδια. Στο Ανάκτορο της Κνωσού βρέθηκε αγαλµατίδιο της θεάς Μητέρας, που κρατάει στα χέρια της δύο φίδια.

Εκτός από τα δύο φίδια, που ελίσσονται το ένα γύρω από το άλλο, συχνά συναντάται η παραλλαγή του ενός φιδιού να ελίσσεται γύρω από ένα ξύλο, το σύµβολο του θεού της Ιατρικής Ασκληπιού. Χαρακτηριστικότατη περίπτωση αυτής της παραλλαγής περιγράφεται στην Αργοναυτική Εκστρατεία και στην «Μήδεια».

Η αλληγορία του µύθου της Μήδειας

Η Μήδεια έχει συγγένεια µε την Κίρκη. Είναι κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη· κατά συνέπεια είναι εγγονή του Ήλιου κι ανηψιά της Κίρκης. Μητέρα της είναι η Ωκεανίδα Ιδυία (ή κατά τον ∆ιόδωρο η Εκάτη, οπότε η Μήδεια κι η Κίρκη είναι αδελφές). Χωρίς τη βοήθεια της Μήδειας ο Ιάσων δεν θα µπορούσε να πάρει το Χρυσόµαλλο ∆έρας, το οποίο βρισκόταν σε δένδρο, που το φύλαγε ένα τυλιγµένο γύρω του φίδι.

Η συγγένεια της Μήδειας µε την Κίρκη, το όνοµα Ιάσων (αυτός που ιατρεύει) και το ξύλο, που περιελίσσεται το φίδι, µας παραπέµπουν στο DNA. ∆εδοµένου, ότι οι µύθοι είναι πολυεπίπεδοι, κι απαιτείται διεπιστηµονική προσέγγιση για την ερµηνεία τους, εξετάζοντας την Αργοναυτική Εκστρατεία µε το παραπάνω σκεπτικό υποθέτουµε, ότι περιγράφεται αλληγορικά η πορεία της Ιατρικής Επιστήµης προς την ανακάλυψη του DNA. ∆εν είναι όµως µόνον αυτό.

Η Μήδεια στην Ιωλκό έπεισε τις κόρες του Πελία, πως ήταν ικανή να ξανακάνει νέο τον πατέρα τους, ο οποίος άρχιζε να γερνάει. Τους το απέδειξε υποβάλλοντας σε πειραµατικές συνθήκες ένα γέρικο κριάρι (το έβαλε σε λέβητα µε φάρµακα). Η επίδειξη πέτυχε κι έτσι εφαρµόστηκε και στον Πελία, χωρίς όµως επιτυχία. Η καταλυτική λεπτοµέρεια, ότι τα παιδιά της παρουσιάζεται ότι τα σκότωσε η ίδια η Μήδεια από εκδικητική ζηλοτυπία, είναι εύρηµα του Ευριπίδη. Το µύθο της «Μήδειας» πραγµατεύτηκε κι ο Αισχύλος στο έργο του «∆ιονύσου τροφοί», καθώς κι ο Σοφοκλής στον «Αιγέα» και στις «Πελιάδες». Τα έργα αυτά δυστυχώς δεν διασώθηκαν. Σώθηκε µόνο η «Μήδεια» του Ευριπίδη· εξαφανίστηκαν επίσης τα άλλα δύο δράµατα της τριλογίας, καθώς και το σατυρικό δράµα που τη συνόδευε. Η «Μήδεια» του Ευριπίδη (431 π.Χ.) είναι το µόνο ίσως κείµενο, όπου υπονοείται ο φόνος των παιδιών. Μετά από προσεκτική µελέτη του όµως, προκύπτει κάτι καταπληκτικό, που ανατρέπει όλα όσα νοµίζαµε, ότι γνωρίζαµε για τη «Μήδεια», καθ’ ότι ούτε στη «Μήδεια» του Ευριπίδη αποδεικνύεται, ότι η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της!

Η επίµαχη σκηνή περιγράφεται στο τέλος του έργου. Στο Αρχαίο Ελληνικό ∆ράµα καµµία σκηνή φόνου δεν λαµβάνει χώρα ενώπιον των θεατών. Στην «ορχήστρα» είναι ο Χορός, ενώ ακούγονται οι φωνές των παιδιών –που λένε ότι η µητέρα τους πλησιάζει µε ξίφος– από το παρασκήνιο, το οποίο είναι ο ναός της Ακραίας Ήρας. (∆ιαβάστε προσεκτικά τους στίχους από 1.277 έως το τέλος). Εµφανίζεται κατόπιν ο Ιάσων και ακούει από τον Χορό, ότι η Μήδεια σκότωσε εξ αιτίας του τα παιδιά τους. –Που είναι σκοτωµένα (ρωτάει), µέσα η έξω; -Αν ανοίξεις την πόρτα, θα δεις τον φόνο των δικών σου παιδιών (απαντάει ο Χορός). Παρουσιάζεται τότε η Μήδεια έτοιµη να φύγει. Λογοµαχεί µε τον Ιάσονα, ο οποίος της ζητάει να θάψει και να κλάψει τα παιδιά του. Η Μήδεια όµως αρνείται και προφασίζεται, ότι θέλει να τα θάψει η ίδια στο τέµενος του ναού της Ήρας, για να µην τα καθυβρίσουν οι πολέµιοι. Η λογοµαχία συνεχίζεται κι η Μήδεια του αρνείται ακόµα και να τα χαϊδέψει, να τα φιλήσει ή να τα αγκαλιάσει και, χωρίς κανένας να διαβεβαιώσει, ότι τα παιδιά είναι πράγµατι σκοτωµένα, τελειώνει η τραγωδία.

Τα παιδιά και ο πατέρας της Μήδειας

Το γεγονός, ότι –σύµφωνα µε τον Ευριπίδη– η Μήδεια δεν αποδεικνύεται, ότι σκότωσε τα παιδιά της, αλλά µάλλον σκηνοθέτησε τον φόνο για τους δικούς της λόγους (προκειµένου να τα προστατέψει), σε συνάρτηση και µε συγκερασµό αρκετών άλλων µεµονωµένων διασωθεισών παραδόσεων άλλων αρχαίων συγγραφέων (πχ. Απολλόδωρου 1,127 κ.ε. και 1,144 κ.ε., Παυσανία 2,3,6-11, Σχόλια στον Πίνδαρο, Ολύµπια 13,74 κ.λ.π.), µας οδηγεί στις εξής δύο εκδοχές:

Είτε πως οι Κορίνθιοι οργάνωσαν φόνο εναντίον της κι εναντίον των παιδιών της, οπότε αυτή µεν γλίτωσε, τα παιδιά της όµως τα σκότωσαν οι Κορίνθιοι µέσα στο ναό, είτε πως • κάθε παιδί που γεννούσε η Μήδεια το έβαζε στο ναό της Ακραίας Ήρας στην Κόρινθο, προκειµένου να το κάνει αθάνατο, αλλά αυτή η διαδικασία το σκότωνε.

Η δεύτερη αυτή εκδοχή παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον, καθ’ ότι µοιάζει µε την προσπάθεια, που είχε κάνει η Μήδεια να ξανανιώσει τον Πελία. Ενώ µε το κριάρι τα κατάφερε, µε τους ανθρώπους τα πράγµατα ήταν δυσκολότερα. Οι περιγραφές αυτές µας θυµίζουν τις προσπάθειες των επιστηµόνων της εποχής µας, τα γενετικά πειράµατα των οποίων άρχισαν να έχουν ικανοποιητικά αποτελέσµατα στα ζώα (πρόβατο «Ντόλυ»), αλλά είναι δύσκολο να εφαρµοσθούν στον άνθρωπο.

Στην Αρχαία Ελληνική Γραµµατεία έχουµε πολλές περιγραφές θεών, που πετάνε µε το άρµα τους, που συνήθως το σέρνουν πτερωτά άλογα. Η Μήδεια όµως, φεύγοντας από την Κόρινθο για την Αθήνα, δεν πήγε επιγείως, αλλά χρησιµοποίησε ιπτάµενο άρµα, που το έσερναν δύο φίδια!

Το επίπεδο, στο οποίο είχε φθάσει η Ιατρική και η ποιότητα ζωής της «Χρυσής Εποχής» περιγράφεται από τον Ησίοδο ως εξής: «Σαν θεοί ζούσαν (οι άνθρωποι) έχοντας ανέγνοιαστη ψυχή χωρίς ολότελα κόπους και πόνο κι ούτε τα φοβερά γεράµατα ήταν επάνω τους· και πάντα ίδιοι στα πόδια και στα χέρια χαίρονταν στα συµπόσια έξω απ’ όλα τα κακά και πέθαιναν σα δαµασµένοι από τον ύπνο» («Έργα και Ηµέραι»,112-117).

(*) Κάθε κλώνος του DNA αποτελείται από πολλά µόρια, που λέγονται νουκλεοτίδια και είναι τεσσάρων ειδών: η αδενίνη, η θυµίνη, η κυτοσίνη και η γονανίνη· συµβολίζονται δε αντίστοιχα µε τα γράµµατα Α, Θ, Κ και Γ. Θα µπορούσαν ίσως να λέγονται αλλιώς και να συµβολίζονται µε τα γράµµατα Ι, Χ, Ω και Ρ; «Έτρεχε το αθάνατο αίµα της θεάς, ο ιχώρ, ο οποίος κυκλοφορεί ακριβώς µέσα στους µακάριους θεούς» (Ε 340.) ∆εν έχουν γίνει µέχρι τώρα σοβαρές προτάσεις, για το τι ήταν ο ιχώρ. Όµως, µε δεδοµένο, ότι ο ιχώρ έχει τέσσερα γράµµατα, όσα τα νουκλεοτίδια του DNA, µιά σοβαρή συνεργασία φιλολόγων, γλωσσολόγων, γιατρών και βιολόγων προς αυτή την κατεύθυνση, ίσως να µας επιφυλάσσει εκπλήξεις...

Το Κηρυκειον στην Καββάλα και στις Απόκρυφες ΕπιστήμεςΟι Έλληνες τροποποίησαν το κηρύκειο, το οποίο έγινε το κατεξοχήν έμβλημα της ερμητικής επιστήμης. Η παράδοση αναφέρει ότι μέσω αυτού ο μύστης οδηγείται στην κατανόηση των μυστικών της φύσης και την απόκτηση ανώτερης γνώσης. Όπως ο θύρσος στα μυστήρια τουΔιόνυσου έτσι και το κηρύκειο εκπροσωπεί το δένδρο της ζωής, την οδό των μυστηρίων, η οποία οδηγεί προς την κατανόηση των απόκρυφων επιστημών και ιδιαίτερα της ερμητικής φιλοσοφίας. Το κηρύκειο πάνω στο δένδρο της ζωής, συμβολίζει την μέση οδό, τη χρυσή ατραπό. Το Κέτερ, (η ανεξιχνίαστη μονάδα, η ρίζα των πάντων ) βρίσκεται στην κορυφή του κηρυκείου. Σε κάθε σημείο τομής των φιδιών δημιουργείται και ένας κόσμος. Κατεβαίνοντας προς τα κάτω συναντάμε το Νταάτ (γνώση, ομιλία), το Τίφαρετ (ομορφιά, αρμονία, ισορροπία) στο κέντρο, το Γεσούντ (θεμέλιο, η λεπτή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται ο φυσικός κόσμος, το αστρικό πεδίο) και τελικά το Μαλκούτ (ο φυσικός κόσμος, η ύλη). Στο αλχημιστικό κηρύκειο, τα φίδια καλύπτονται από δυο φτερά, τα οποία συμβολίζουν την πνευματική φύση του Χόχμα ("σοφία") και του Μπίνα ("κατανόηση").



Στον καββαλιστικό συμβολισμό πάνω στο κηρύκειο χρησιμοποιούνται τα εβραϊκά γράμματα και ιδιαίτερα τα αποκαλούμενα μητρικά γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου. Αυτά είναι τα Άλεφ, Μεμ και Σιν. Εφόσον σύμφωνα με την καββαλιστική φιλοσοφία όλα τα πράγματα στον κόσμο, συνεπώς και μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, έχουν προέλθει από τα τρία ανώτερα στοιχεία, τότε, δίκαια αυτά μπορούν να ονομαστούν Μητρικά. Επάνω στο κηρύκειο το γράμμα Σιν με τις αιχμές συμβολίζει το κεντρικό στέλεχος με τα δύο φτερά. Στο κέντρο βρίσκεται το γράμμα Άλεφ, το οποίο συμβολίζει τα κεφάλια και τους λαιμούς των δυο συμπλεκομένων ερπετών. Από κάτω βρίσκεται το γράμμα Μεμ,τ ο οποίο συμβολίζει το υπόλοιπο από τα σώματα των ερπετών.Εδώ έχουμε το αντίστροφο από τον συμβολισμό του κύπελου, το οποίο υπονοεί τη δεκτικότητα. Εδώ τα τρία μητρικά γράμματα συνθέτουν ένα ενεργητικό αρσενικό σύμβολο. Και αυτό γιατί στην κορυφή βρίσκεται το Πυρ, δηλαδή το γράμμα Σιν, το οποίο αριθμητικά αντιστοιχεί στην εβραϊκή φράση που σημαίνει το Πνεύμα των Θεών ή θεϊκό Πνεύμα. Μας θυμίζει εκείνη τη θεϊκή , γεμάτη έμπνευση φωτιά, η οποία κατά την Πεντηκοστή κατήλθε στους Αποστόλους, ευλογώντας και εξαγνίζοντας τους, αποδίδοντας τους το χάρισμα των γλωσσών. Η θρησκευτική η μυστικιστική και καλλιτεχνική έμπνευση είναι το αποτέλεσμα της καθόδου του πνεύματος στη στειρότητα της ανθρώπινης ψυχής.

Η συνείδηση αντιστοιχεί στα δύο κεφάλια των ερπετών, στο γράμμα Άλεφ το οποίο αναφέρεται στο στοιχείο του Αέρα. Από κάτω είναι το Μεμ, η γεμάτη πάθη φύση του ανθρώπου, η ζωική του ψυχή που είναι υδάτινη, ταραγμένη και μερικές φορές θυελλώδης και άλλοτε αδρανής χωρίς καμία δραστηριότητα. Το φίδι στην απόκρυφη επιστήμη συμβολίζει τη γνώση και την αλήθεια. Αυτός ο συμβολισμός είναι πανάρχαιος, όπως φανερώνουν πολύ πρώιμες απεικονίσεις του. Οι πρώτες αναπαραστάσεις το παρουσιάζουν ως ράβδο στεφανωμένη από δύο κύκλους που σχηματίζουν τον αριθμό 8 ή από ένα κύκλο που έχει επάνω του ένα μισοφέγγαρο. Στην αριθμοσοφία το ∞ είναι το σημείο του απείρου.

Είναι ένα σύμβολο κοσμικό, αστρικό ή αστρονομικό, πνευματικό ακόμη και φυσιολογικό και η σημασία του αλλάζει ανάλογα με την εφαρμογή του. Αναλογεί στο νευρικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος του οποίου τον έλεγχο πρέπει να έχει απολύτως ο μύστης. Τα δύο φίδια συμβολίζουν το θετικό και το αρνητικό ρεύμα και την σχέση των αντιθέτων. Το φως και το σκοτάδι, τη δημιουργικότητα και την παθητικότητα, τον ουρανό και την γη, το Ράγιας και τοΤάμας, υποδηλώνοντας βαθύτερα μια Μοναδική Έσχατη πραγματικότητα που στην κινεζική φιλοσοφία ονομάστηκε Ταό και στην Ερμητική φιλοσοφία Παν. Το στέλεχος που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο φίδια, συμβολίζει την ισορροπία και την αρμονία των αντιθέτων.

Εκτός των παραπάνω το Κηρύκειο σημαίνει τη συνεχή διάρκεια της ζωής μεταξύ της γέννησης και του θανάτου. Είναι το έμβλημα της διπλής πολωμένης κοσμικής δύναμης η οποία παριστάνεται συμβολικά στον [Ναός του Σολομώντος|ναό του Σολομώντος] με τις στήλες J και B. Μεταφυσικά, το κηρύκειο αντιπροσωπεύει την πτώση του αρχέγονου πρωταρχικού υλικού στην γήινη χονδροειδή ύλη, οπότε η Μία πραγματικότητα διαιρέθηκε σε καλή και κακή και έγινε πλάνη. Αστρονομικά, το κεφάλι και η ουρά του κηρυκείου αντιπροσωπεύουν τα σημεία της εκλειπτικής όπου οι πλανήτες, ο ήλιος και η σελήνη σφιχταγκαλιάζονται.

Φυσιολογικά, είναι το σύμβολο της αποκατάστασης της χαμένης ισορροπίας ανάμεσα στη Ζωή και τα ζωικά ρεύματα που επιτελούν διάφορες λειτουργίες στο ανθρώπινο σώμα.


Το σύμβολο στην ανατολική φιλοσοφίαΣτην ανατολική φιλοσοφία το κηρύκειο συνδέεται με την Κουνταλίνι και τα ενεργειακά κανάλια Ίντα και Πιγκάλα. Η Κουνταλίνι είναι η ενέργεια που αναπαύεται στην βάση της σπονδυλικής στήλης στο Μουλαντάρα Τσάκρα. Είναι η ενεργειακή πηγή, η ζωτική ενέργεια που ενεργοποιεί τα τσάκρας. Το Ίντα, το Πιγκάλα και η Σουσούμνα είναι τα σημαντικότερα κανάλια μέσω των οποίων κυλάει η αφυπνισμένη ενέργεια Κουνταλίνι. Το Ίντα είναι το αριστερό κανάλι το θηλυκό, φορέας των σεληνιακών ρευμάτων. Το Πιγκάλα είναι το δεξί κανάλι, το αρσενικό, φορέας της ηλιακής ενέργειας. Η Σουσούμνα είναι το κεντρικό κανάλι και αντιστοιχεί στον Σείριο. Στην Ινδία συμβολιζόταν με ένα καλάμι μπαμπού με επτά ρόζους και στην Ελλάδα με το κηρύκειο.

Το κηρύκειο του Ερμή & το … DNAΤο DNA θεωρείται η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα καθώς περιέχει τις γενετικές πληροφορίες που καθορίζουν τη βιολογική ανάπτυξη όλων των κυτταρικών μορφών ζωής και των περισσότερων ιών. Η αποκωδικοποίηση του έχει συμβάλλει σημαντικά στην σύγχρονη ιατρική και βιολογία, καθώς τα βήματα που έχουν σημειωθεί είναι σημαντικά.

Η ανακάλυψη της δομής του DNA πραγματοποιήθηκε το 1953 από τους Τζέιμς Γουάτσον και Φράνσις Κρικ. Για αυτή τους την επίτευξη τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1962, το οποίο βραβείο Νόμπελ μοιράστηκαν με τον Μόρις Γουίλκινς ο οποίος εργάστηκε προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτοί οι δύο επιστήμονες εργάστηκαν πάνω στην δομή του DNA στην διπλή έλικα δηλαδή καθώς και στα χαρακτηριστικά του DNA. Εκτός από την ανακάλυψη των τεσσάρων αζωτούχων βάσεων του DNA, σημειώθηκε ότι οι δύο αλυσίδες που αποτελούν το DNA σχηματίζουν δεξιόστροφη διπλή έλικα. Όλες οι παραπάνω μελέτες έχουν σημειώσει πρόοδο και στον κλάδο της ανθρωπολογίας εκτός από την γενετική, την βιολογία και την ιατρική.

Οι αναφορές στην αρχαία Ελληνική γραμματεία αλλά και στην μυθολογία είναι αρκετές για τον «πρόγονο» του γνωστού σε εμάς γενετικού κώδικα DNA. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο το Κηρύκειο του Ερμή είχε επινοηθεί από το μάντη Τειρεσία, όταν βρήκε στην Κυλλήνη δύο φίδια ζευγαρωμένα και, επειδή τα πλήγωσε, έγινε γυναίκα. Ύστερα από λίγο καιρό ξαναβρήκε τα ίδια φίδια ζευγαρωμένα και ξανάγινε άνδρας.

Η εξέλιξη της ιατρικής και όλων των συναφών επιστημών είναι συνεχής. Κάπως έτσι και στον 20ο αιώνα αυτή η σπουδαία ανακάλυψη ήταν σίγουρα η εξέλιξη της ιατρικής στην αρχαία Ελλάδα και γενικότερα στον αρχαίο κόσμο. Για κάποιους η μυθολογία και αρκετά έργα των αρχαίων μας συγγραφέων αποτελούν παραμύθια, αλλά ευτυχώς δεν ισχύει αυτό διότι μέσα από αυτόν τον τρόπο (της Μυθολογίας) διασώθηκαν όλα αυτά τα στοιχεία δια μέσου των χιλιετιών!!! Και πάντα στην πρόοδο των επιστημών και σε ότι αποδεικνύεται μέσω εργαστηρίου καλό είναι να υπάρχει έστω και η βασική γνώση της… ιστορίας!!!

Πηγές:

• Λάσκαρι Ν. Χ. 1951, Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, Εκδόσεις ‘Ομηρος, Αθήνα
• Μπλαβάτσκυ Ελενα Π. 1995, Βίβλος Αποκρυφισμού, Εκδόσεις Κέδρος
• Israel Regardie Η Φιλοσοφική Λίθος και το Δένδρο της Ζωής, Εκδόσεις Ιάμβλιχος
• Gareth Knight Οι Σφαίρες του Δένδρου της Ζωής, Εκδόσεις Ιάμβλιχος
• Γιάννης Λάζαρης
• Δημοσιεύση στην εφημερίδα “Παρατηρητής” στις 8/9/2010 Αρ. Φ. 853
• Αoratos-Νaos
• Enimerwsi
• Innerpedia

Το είδαμε εδώ

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/06/blog-post_1358.html#ixzz2m6HEJgc7