ΤΟ 1788 ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΡΤΗ!!! ΕΝΩ ΟΙ
ΘΗΘΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΧΑΜ... ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ... ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ... ΤΑ ΨΑΧΝΑΝΕ!!!
Η περιοχή του ΜακεδονικούΟλύμπου και η «Θράκη» στην προϊστορική αρχαιότητα.
|
Ο όρος “Μακεδονία” για το δυτικό τμήμα της
περιοχής αυτής, ξεκίνησε αρχικά ως όρος πολιτικός για να ορίσει την
επικράτεια όπου ασκούσαν εξουσία οι ηγεμόνες της Μακεδονίας. Η επέκταση
των Μακεδόνων στην προϊστορική Θράκη κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων και
η εξέλιξη της ιστορίας έδωσε μοιραία στον όρο Μακεδονία το γεωγραφικό νόημα που
έχει σήμερα. Ο όρος “Θράκη” συνέχισε να χρησιμοποιείται για την
κεντρική-ανατολική Μακεδονία πολλούς αιώνες αργότερα, συνήθεια και κατάλοιπο
μακράς περιόδου πριν από την δημιουργία του μακεδονικού κράτους στην περιοχή.
Ο “προϊστορικά” θρακικός χαρακτήρας της Πιερίας προφανώς ενίσχυσε στα
ιστορικά χρόνια την παράδοση για την “θρακική" καταγωγή του Ορφέα, μια
καταγωγή εντελώς ασυμβίβαστη με την απαιδευσιά των Θρακών της ιστορικής
περιόδου. Είναι γνωστό εξάλλου ότι προϊστορικοί Θράκες όπως ο
Ορφεύς
αναφέρονται συχνά και στη νότια Ελλάδα, όπως πχ. οι Θράκες της Αττικής, της
Βοιωτίας, οι Αβαντες της Εύβοιας, κ.α. Οι Αβαντες βέβαια της
Εύβοιας είχαν την ξεχωριστή τύχη να αναφέρονται και από τον Όμηρο στην τρωική
διαπάλη ως σύμμαχοι των Μυκηνών και σύντροφοι των παιδιών του Θησέα. Το
γεγονός [σύμφωνα με τις τρέχουσες θεωρίες] έρχεται σε αντίθεση με τυχόν
αλλότρια καταγωγή τους. Πριν αρκετά χρόνια, σε μελέτη παλιών συναδέλφων
είχα διαβάσει την περίεργη [όπως μου φάνηκε τότε] έκφραση “το ελληνικό φύλο των
Πιέρων Θρακών,” το οποίο [υπό την πίεση των Μακεδόνων] αναγκάστηκε να
μεταναστεύσει στην περιοχή του Παγγαίου. Θυμάμαι ότι χαμογέλασα τότε με
την υπεροπτική εκείνη ειρωνεία που καλλιεργεί η σιγουριά της νεότητας και η
επιπόλαιη γνώση. Σήμερα αισθάνομαι απλά αμηχανία. Οφείλεται στο γεγονός
ότι ακόμη και για την ελληνική αρχαιότητα οι λαοί εκείνοι ήταν ήδη ένα πολύ
μακρινό παρελθόν προς διερεύνηση. Επιπλέον, πολλές πληροφορίες σώθηκαν
αποσπασματικές, ασαφείς και συχνά αντιφατικές. Κυρίως όμως προκύπτει από
τη δική μας εμμονή να μεταφέρουμε, έστω και άθελα, τα νεότερα εθνολογικά [=
Πολιτικά] προβλήματα στο μακρινό εκείνο παρελθόν που τα μεταγενέστερα έθνη θα
βρίσκονταν ακόμη στην διαδικασία του γίγνεσθαι. Μπορούμε ίσως να πούμε ότι οι
προϊστορικοί και πολυώνυμοι θράκες είναι προελληνικοί λαοί του Αιγαίου,
με την έννοια όμως ότι όλα τα γένη που "συνευρέθηκαν" και
δημιούργησαν το όμαιμων των «ελληνικών» χρόνων μπορούν να
θεωρούνται προελληνικά. Έτσι, όπως ο Πέλοψ της Πελοποννήσου είναι Λυδός επειδή
κατάγεται από τη Μ. Ασία το ίδιο και ο Ορφέας είναι Θραξ,
επειδή κατάγεται από την προϊστορική Θράκη. Και οι δύο ανήκουν σε έναν
πρώιμο πολιτιστικό κύκλο της ελληνικής αρχαιότητας. Και οι δύο συνέβαλαν
μαζί με άλλους σε εκείνο που θεωρήθηκε αργότερα ελληνικός πολιτισμός και
ελληνικό έθνος. Δεν είναι καθόλου εύκολο να επενδυθεί εθνικό περιεχόμενο των
ιστορικών χρόνων στους “Θράκες” της προϊστορίας, εποχή κατά την οποία βεβαίως
και οι όροι Έλλην και Ελλάς δεν είχαν ακόμη αποκτήσει το περιεχόμενο της πρώτης
χιλιετίας και αργότερα.
«Μου φαίνεται»
λέει ο Θουκυδίδης
«πως ούτε το σημερινό της όνομα είχε ακόμη
η Ελλάδα. Πριν από τον Έλληνα μάλιστα [τον γιο του Δευκαλίωνα] νομίζω ότι δεν
υπήρχε καν ως όνομα. Κάθε τόπος ονομάζονταν από τους κατοίκους του,
κυρίως από Πελασγούς. Από τότε όμως που απέκτησαν ισχυρή εξουσία στη
Φθιώτιδα ο Έλλην και τα παιδιά του άρχισαν να συμμαχούν και με τις άλλες
πόλεις. Έτσι σιγά-σιγά ονομάζονταν και οι άλλοι Έλληνες, χωρίς όμως
και πάλι να επικρατήσει για όλους. Η καλύτερη απόδειξη είναι βέβαια ο
Όμηρος. Μολονότι έζησε πολύ αργότερα ακόμη και από τα Τρωικά,
ονομάζει Έλληνες μόνο τους πρώτους "Έλληνες", δηλαδή εκείνους
που είχαν έλθει [στην Τροία] από τη Φθία με τον Αχιλλέα. Κανέναν
άλλον. Όλους μαζί τους αποκαλεί Δαναούς, Αργείους και Αχαιούς. Εξάλλου,
δεν αναφέρει καν ούτε τη λέξη βάρβαρος, γιατί δεν υπήρχε η ανάγκη για ένα
αντίπαλο όνομα»
Θουκιδίδης 1 3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου