Οι πρόδρομοι στην αρχαία Ελλάδα
Η έννοια σοφός στην αρχική της σημασία φανέρωνε τον άνθρωπο που είναι έμπειρος σε κάποια μηχανική τέχνη και αργότερα τον άνθρωπο που γνώριζε πολλά πράγματα, τον πολυμαθή. Γενικά τον άνθρωπο που είχε πείρα της ζωής και μεγάλη σύνεση. Αργότερα η λέξη σοφός αντικαταστάθηκε από τη λέξη φιλόσοφος, που φανέρωνε το φίλο της γνώσης και της επιστήμης γενικά. Οι Έλληνες σοφοί και φιλόσοφοι προσπάθησαν με τη διδασκαλία τους να μεταδώσουν τις γνώσεις τους στους άλλους ανθρώπους και βοήθησαν στην πνευματική πρόοδο της Ελλάδας και στην ανάπτυξη του πολιτισμού όλου του κόσμου. Οι όροι σοφός και δάσκαλος χρησιμοποιούνταν χωρίς να παρουσιάζουν καμιά διαφορά μεταξύ τους.
Πρόδρομοι της ελληνικής φιλοσοφίας υπήρξαν, κατά τον Αριστοτέλη ο Ορφέας, ο Φερεκύδης, ο Επιμενίδης κ.ά., ενώ πρώτοι δάσκαλοι, εκτός από αυτούς, ήσαν οι μυθικοί Φοίνικας, Χείρωνας, Κάστορας, Μουσαίος κ.ά.
Όλοι αυτοί προσπάθησαν να εξηγήσουν πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος και η ζωή. Στην εξήγησή τους όλοι έδιναν μυθολογικές και θεολογικές ερμηνείες και έτσι δημιουργήθηκε η Θεογονία και η Κοσμογονία, που είναι η πρώτη φιλοσοφική τάση των αρχαίων Ελλήνων. Ο πρώτος που ασχολήθηκε με κοσμογονικά ζητήματα ήταν ο μυθικός Ορφέας, ο οποίος ασχολούνταν με τη μουσική και με τα ποιήματα ("Ορφικά"). Μουσικός δάσκαλός του ήταν ο μυθικός Μουσαίος, γιος του Εύμολπου. Οι μυθικοί Εύμολπος και Κάστορας υπήρξαν δάσκαλοι του Ηρακλή. Ο Χείρωνας. σπουδαίος δάσκαλος και αυτός στη μυθική εποχή, ήταν ένας από τους Κενταύρους, που κατοικούσαν στο Πήλιο και φημιζόταν για τη σοφία και τη δικαιοσύνη του. Κοντά σ' αυτόν διδάχτηκε την ιατρική ο θεός Ασκληπιός. Ο Επιμενίδης έζησε στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα και υπήρξε σοφός και διδάσκαλος. Λέγεται ότι έζησε πάνω από 100 χρόνια. Τον Επιμενίδη κάλεσαν να εξαγνίσει την Αθήνα από το "Κυλώνειο άγος".
Ο Φερεκύδης καταγόταν από τη Σάμο και ίδρυσε σχολή, στην οποία φοίτησε και ο φιλόσοφος Πυθαγόρας.
Ο Φρύγιος ο Αίσωπος και ο Ανάχαρσις επίσης θεωρούνται Έλληνες σοφοί και δάσκαλοι, αν και δε γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά έζησαν και δίδαξαν σ' αυτήν. Ο πρώτος είναι ο κυριότερος λογοποιός της αρχαιότητας γνωστός για τους διδακτικούς του μύθους, που έχουν το όνομα "Αισώπειοι μύθοι". Ο δεύτερος διακρίθηκε για την πολυμάθεια και για τα αποφθέγματά του, πολλά από τα οποία σώθηκαν.
Δάσκαλοι των Ελλήνων από την αρχαιότατη εποχή, υπήρξαν τόσο ο Όμηρος όσο και ο Ησίοδος.
Για τη ζωή του Όμηρου δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, πάντως θεωρείται ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του ηρωικού έπους. Συνέθεσε τα δύο μεγάλα ποιήματα, την "Ιλιάδα" και την "Οδύσσεια", που ακόμη και σήμερα έχουν τεράστια παιδαγωγική αξία για τους νέους. Έτσι ο Όμηρος θεωρείται ο μεγαλύτερος παιδαγωγός και δάσκαλος της Ελλάδας.
Ο Ησίοδος έζησε 100 περίπου χρόνια μετά τον Όμηρο και είναι ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος του διδακτικού έπους. Στο έργο του διδάσκει στους ανθρώπους πώς να καλυτερέψουν τη ζωή τους και τους προτρέπει για εργασία, λέγοντάς τους "έργον ουδέν όνειδος, αεργίη δέ τόνειδος". Η ποίησή του άσκησε ευεργετική επίδραση στη μόρφωση του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου