Η ανησυχία πολλών πολιτών — και ευρύτερα των πολιτιστικών συλλόγων — αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο: μια ενόχληση απέναντι σε όσους κρατούν ζωντανή τη μνήμη, τη γλώσσα, το τραγούδι, τον χορό.
Δεν είναι μόνο οι Πόντιοι ή οι Κρητικοί,- Ηπειρώτες. Είναι κάθε κοινότητα που επιμένει να λέει: «εμείς έχουμε κάτι δικό μας». Κι αυτό είναι ανθρώπινο.
Όσο υπάρχουν συλλογικότητα, αλήθεια και πολιτισμός, δεν καταργείται ούτε ο άνθρωπος ούτε η παράδοσή του. Η τεχνολογία να μας υπηρετεί — όχι να μας αντικαθιστά.
> Γιατί οι πολιτιστικοί σύλλογοι — οι φορείς της συλλογικής μνήμης — αντιμετωπίζονται με απαγορεύσεις αντί με στήριξη;
Γιατί, χωρίς να υπάρχουν καν αίθουσες για 500 ή 2.000 άτομα, βάλλονται τα ωράρια των εκδηλώσεων και συναθροίσεων ;
Πώς ζητά η Πολιτεία "τάξη", όταν δεν προσφέρει ούτε τις βασικές υποδομές;
Εδώ και δεκαετίες, προωθείται μια αλλοίωση του τρόπου ζωής του Έλληνα.
Να γίνει πιο "κανονικός", "ευρωπαϊκός", προσαρμοσμένος.
Στο όνομα της "νεωτερικότητας" βάλλονται η παράδοση, η γλώσσα, η μουσική, οι σύλλογοι, ακόμα και τα ωράρια — η ίδια η ελληνική ατμόσφαιρα.
Ο άνθρωπος βάλλεται: η ψυχή, ο ρυθμός, το βίωμα.
Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι βάλλεται με ύπουλο τρόπο, το έθνος, η πατρίδα, η ιστορία – ή γλώσσα μας, και κυρίως ο τρόπος που ζούμε και συνυπάρχουμε.
Όχι γιατί δεν πρέπει να εξελιχθούμε,
αλλά γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε.
Πρόοδος χωρίς πολιτισμό,
δεν είναι πρόοδος. Είναι αποξένωση.
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Σ Γιάντσιος πρώην αντιδήμαρχος Ανατολικού Ολύμπου
