Του Michael Schuman
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η πιο συναρπαστική οικονομική εξέλιξη των τελευταίων 50 ετών ήταν η δραματική και ίσως άνευ προηγουμένου μείωση της παγκόσμιας φτώχειας. Σε πρόσφατη μελέτη της, η Παγκόσμια Τράπεζα εκτίμησε ότι το 2015, μόλις πάνω από 700 εκατομμύρια άνθρωποι παρέμεναν παγιδευμένοι σε απελπιστική φτώχεια ή 9,6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο αριθμός ακούγεται μεγάλος μέχρι να τον συγκρίνει με το 1990, όταν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι μαράζωναν στη φτώχεια –ένα εντυπωσιακό 37% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η πρόοδος αυτή έχει ενισχύσει την πραγματική πιθανότητα εξάλειψης της ακραίας φτώχειας στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Οποιαδήποτε σοβαρή επιβράδυνση του παγκόσμιου εμπορίου θα απειλούσε ακριβώς τις ίδιες οικονομικές δυνάμεις που ώθησαν σημαντικά τον πλούτο στον αναδυόμενο κόσμο. Η οικονομική ιστορία μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει αποδείξει ότι ο καλύτερος τρόπος να μετακινούνται οι χώρες από τη φτώχεια στην ευημερία είναι να εντάσσονται στο παγκόσμιο σύστημα εμπορίου. Οι φτωχές χώρες δεν διαθέτουν το κεφάλαιο και την αγοραστική δύναμη να αναπτύξουν τη δική τους βιομηχανία και να ενισχύσουν από μόνες τους την κοινωνική πρόνοια. Μόνο με την αξιοποίηση της ζήτησης στις ΗΠΑ και σε άλλες πλούσιες χώρες μπορούν οι χώρες αυτές να ενισχύσουν τα εγχώρια επίπεδα απασχόλησης και να διασφαλίσουν την ανάπτυξη που χρειάζεται για να αυξήσουν τα εισοδήματά τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εξαγωγές έδωσαν ώθηση στην Κίνα, τη Νότια Κορέα και άλλες ταχέως αναπτυσσόμενες Ασιατικές Τίγρεις μακριά από τη φτώχεια. Τώρα, οι περισσότερες χώρες, από την Ινδία έως την Αιθιοπία, προσπαθούν να επαναλάβουν την επιτυχία αυτή, συνδέοντας τον εαυτό τους πιο σφιχτά στις ροές του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων.
Οι ελπίδες τους εξαρτώνται από την επιβίωση του ελεύθερου εμπορίου. Τελικά, οι ΗΠΑ και άλλες προηγμένες οικονομίες αξίζουν ένα μεγάλο μέρος από τα εύσημα για την πρόσφατη ισχυρή άνοδο της παγκόσμιας ευημερίας. Με το άνοιγμα των αγορών τους στις εισαγωγές από φτωχές χώρες, τα πλουσιότερα έθνη του κόσμου δημιούργησαν θέσεις εργασίας στα φτωχότερα -θέσεις εργασίας που έσωσαν εκατομμύρια ζωές από τη δυστυχία. Η ευρύτερη απελευθέρωση του εμπορίου θα ενέτεινε περαιτέρω τις προσπάθειές διάσωσης των εκατομμυρίων που παραμένουν φτωχοί. Μια μελέτη του 2015 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και την Παγκόσμια Τράπεζα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "μια διαρκής προσπάθεια για την εμβάθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης και την περαιτέρω μείωση του κόστους συναλλαγών είναι απαραίτητη για την εξάλειψη της φτώχειας".
Κατά ειρωνικό τρόπο, όμως, η ίδια η επιτυχία που σημειώθηκε στην εξάλειψη της φτώχειας βάζει σε κίνδυνο την επίτευξη περαιτέρω προόδου. Εντάσσοντας τις φτωχότερες χώρες του κόσμου στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού για smartphones, μπλου τζιν και άλλα εμπορεύματα, το διεθνές εμπόριο σκλήρυνε τον ανταγωνισμό μεταξύ των χαμηλόμισθων εργαζομένων του αναπτυσσόμενου κόσμου και των υψηλόμσθων εργαζομένων του ανεπτυγμένου κόσμου για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Είναι ένας διαγωνισμός τον οποίο κάποιοι στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία έχουν χάσει, καθώς οι γραμμές συναρμολόγησης μετατοπίζονταν προς τις φθηνότερες αναδυόμενες οικονομίες. Το αποτέλεσμα είναι μια ευρέως διαδεδομένη οργή σε πολλές πλούσιες χώρες απέναντι στο ελεύθερο εμπόριο. Οι πολίτες τους πιστεύουν πως όλες αυτές οι θέσεις εργασίας που βοήθησαν τους Κινέζους και τους Μεξικανούς να ξεφύγουν από τη φτώχεια, έχουν "κλαπεί" από εκείνους μέσα από το "άδικο" εμπόριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου