"Τιμή σ 'εκείνους στη ζωή έχουν επιλέξει Θερμοπύλες τους και θα φρουρούν», έγραψε ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης:

από Mariagrazia Berardo.

Υπάρχουν άνδρες που προορίζονται να κάνουν την ιστορία, τις μάχες που από μόνο του μπορεί να αλλάξει την πορεία των γεγονότων, εκδηλώσεων, όπως να εισέλθουν στο μύθο, στη λαϊκή κουλτούρα, αναβίωσε για αιώνες στους στίχους των ποιητών, η εικόνα που προβάλλεται στην οθόνη ή σε πάνελ των κόμικς.
Πρόκειται για τους άνδρες, όπως ο Λεωνίδας, οι μάχες, όπως Θερμοπύλες.

Ήταν Αύγουστος του 480 π.Χ., όταν ο διάσημος βήμα ήταν το υπόβαθρο της σύγκρουσης μεταξύ των δύο πολιτισμών, δύο συστήματα αξιών, δύο αντίθετες κόσμους: από τη μία πλευρά, η επιθυμία για
εκδίκηση, το τεκμήριο, η αίσθηση της ανωτερότητας του γραφική και πολύ πολυάριθμες περσικός στρατός με επικεφαλής τον Ξέρξη, φροντίστε να επιτύχει εκεί όπου ο πατέρας του είχε αποτύχει Dario: υποτάξει την Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, το θάρρος, η αίσθηση της τιμής, η αξία των Ελλήνων, και ιδιαίτερα του Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιατών του, έτοιμος να θυσία για να σώσει την ελευθερία του πόλεων, των οικογενειών τους, της δημοκρατίας και ό, τι πίστευαν.
Ως ιστορικός Ηρόδοτος Ελλήνων, ο περσικός στρατός αποτελούνταν από περισσότερα από ό, τι οι άνδρες 2000000: μια μάχη σε ανοικτό πεδίο θα ήταν ανώφελη και καταστροφική για τους Έλληνες. Γι 'αυτό το λόγο ότι ο πονηρός Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας αποφάσισε να προσπαθήσει να επιβραδύνει την προέλαση του εχθρού με το πέρασμα των Θερμοπυλών, πέρασμα για τους εισβολείς: η δυσχέρεια στην αριθμητική υπεροχή του εχθρού, τα όπλα τους, θα είχε αλλάξει το μέγεθός τους, επειδή θα ήταν αναγκάζεται να παρατάξει. Ήταν ακόμα μια μάχη χωρίς ελπίδα, αλλά και ο μόνος τρόπος για την Ελλάδα να είναι σε θέση να αποκρούσει τους εισβολείς.
Έτσι, ήταν ότι πέρα ​​από κάθε προσδοκία, Λεωνίδας, με 300 Σπαρτιάτες του και άλλες ελληνικές δυνάμεις κατόρθωσαν να κρατήσει έξω για τρεις ημέρες, παλεύοντας κάτω από τον ουρανό επισκιάζεται από τα βέλη των Περσών, απορρίπτοντας τις τρομερές επιθέσεις των Αθανάτων, οι στρατιώτες του σώματος επιλεγεί στρατό του Ξέρξη. Ίσως θα ήταν σε θέση να αντισταθεί ακόμη περισσότερο αν δεν ήταν για την προδοσία του Εφιάλτη του βοσκού, ο οποίος αποκάλυψε στους Πέρσες ένα μυστικό μονοπάτι για να εκπλήξει τους Έλληνες πίσω. Αλλά όταν έγινε σαφές ότι η ήττα ήταν αναπόφευκτη, ο Λεωνίδας και 300 πολεμιστές του υποχώρησαν: αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού στρατού, ήταν να πολεμήσουν μέχρι θανάτου, όπως γνωρίζουν και κάθε Σπαρτιάτης, ο οποίος θα μπορούσε να επιστρέψει από μια μάχη μόνον με την ασπίδα ή κάτω από αυτό. Από την αρχή, ήξεραν ότι πολεμούσαν χωρίς ελπίδα, αλλά πάλεψαν για κάτι πιο σημαντικό από μια νίκη: την ελευθερία και την τιμή ενός λαού. Θυσία τους δεν ήταν μάταιη: οι Έλληνες στις Θερμοπύλες, επειδή συνειδητοποίησε ότι η επίφοβη περσικός στρατός ήταν ανίκητος, ανασυντάχθηκαν και νίκησαν τον Ξέρξη στις αποφασιστικές μάχες της Σαλαμίνας και των Πλαταιών.

Δεν ξέρουμε αν αυτό έχει εκδοθεί από τον Ηρόδοτο ή λιγότερο αντιστοιχεί στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, πολλοί μελετητές πλέον πειστεί για το αντίθετο. Αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτε από τη μάχη των Θερμοπυλών συνεχίζει να είναι. Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν, ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι πιθανότατα δεν θα είναι σε θέση να κερδίσει.
Αξίες, ιδανικά, οι άνθρωποι, ο καθένας από εμάς μπορεί να έχει ένα διαφορετικό λόγο για την καταπολέμηση του Θερμοπύλες. "Τιμή σ 'εκείνους στη ζωή έχουν επιλέξει Θερμοπύλες τους και θα φρουρούν», έγραψε ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης: και αυτό είναι που κάνουμε κάθε μέρα για να υπερασπιστεί τα ιδανικά μας και ό, τι πιστεύουμε, ακόμα και όταν μπορούμε να περιμένουμε "ότι τελικά θα κερδίσει ένα Εφιάλτη και ότι οι Μήδοι, στο τέλος, θα περάσει"