«Ο Όλυμπος έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικός Δρυμός με Β.Δ. του 1938. Εκτοτε πέρασαν εβδομήντα τρία ολόκληρα χρόνια. Η Πολιτεία αποφάσισε, σε εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας να εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να αναδειχθούν τα φυσικά, βιολογικά, ιστορικά κλπ. χαρακτηριστικά του Ολύμπου «..με σκοπό την προστασία, διατήρηση και διαχείρισή..» τους για την «..εξασφάλιση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης στο πλαίσιο της αειφόρου διαχείρισης της περιοχής.» όπως αναφέρει το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος.
Τα εβδομήντα τρία χρόνια που πέρασαν, στο Όλυμπο δεν έγινε τίποτα σημαντικά καλό και οπωσδήποτε τίποτα κακό. Καμία προσπάθεια από την πλευρά της Πολιτείας να αναδείξει και να ανοίξει το μυθικό Βουνό των Θεών στον παγκόσμιο πολίτη. Καμία σχεδόν προσπάθεια και από την Πολιτεία και τις υπηρεσίες της για να τον προστατεύσει και να τον αναπτύξει, απλώς αυτοπροστατεύθηκε γιατί όλοι τον τίμησαν και ιδιαίτερα οι κάτοικοι των γύρω οικισμών. Το αν διατηρήθηκε ανέπαφος, αν προσέλκυσε επισκέπτες και αν έγιναν οι ό,ποιες έστω και υποτυπώδεις υποδομές αυτό οφείλεται στο ενδιαφέρον, την προσπάθεια, την δουλειά των διαφόρων συλλόγων (π.χ. Ορειβατικών, Φυσιολατρικών κλπ) εθνικών και, κυρίως, τοπικών αλλά και πολιτών που λατρεύουν την Ολύμπια φύση. Υποδομές που οι σημερινοί «προστάτες» του Ολύμπου, κάποιες εθελοντικές ομάδες με νοοτροπία κουκουλοφόρων, χωρίς κουκούλες όμως, φθάνουν μέχρι του σημείου να προτείνουν την κατάργηση των μισών από τα τέσσερα γνωστά, που έγραψαν ιστορία, καταφυγίων.
Στο μεταξύ ο μυθικός Πιερικός Όλυμπος δάνεισε το όνομα του σε περίπου δεκαεννέα βουνά στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως (Τουρκία(4), Κύπρος(1), ΗΠΑ(2), Νέα Ζηλανδία (1) και σε αναρίθμητες εταιρείες που πρωτοστατούν σε διάφορους τομείς: Επιστημονικά όργανα και εργαλεία, πληροφορική, παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών. Όνομα που το επέλεξαν προφανώς γιατί θα διευκόλυναν την προώθηση των προϊόντων και υπηρεσιών τους, υπονοώντας ότι εξασφαλίζουν και κορυφαία ποιότητα. Αλλά εμείς όχι μόνον δεν κάνουμε τίποτα για να αναδείξουμε, να αξιοποιήσουμε και να εκμεταλλευτούμε την φήμη του αλλά προσπαθούμε με κραυγές, με φοβικά σύνδρομα και εξορκισμούς να απομονώσουμε το μνημείο αυτό της Φύσης και της Ιστορίας από τον άνθρωπο και αν είναι δυνατόν την μετατροπή του σε Μαυσωλείο.
Με την έναρξη της διαβούλευσης επί του σχεδίου Π.Δ. αναδείχθηκαν δύο τάσεις στο κοινωνικό σώμα, τόσο σε επίπεδο των τοπικών φορέων, θεσμικών, επαγγελματικών, συλλόγων όσο και μεμονωμένων πολιτών και κάποιων αυτόκλητων ομάδων αυτοπροσδιοριζόμενων ως προστατών του περιβάλλοντος.
Η μία τάση, που εκπροσωπείται από το σύνολο σχεδόν των αιρετών, των επαγγελματιών, αλλά και πολιτών που ανησυχούν για τον προικισμένο και αναξιοποίητο αυτόν τόπο, ανεπιφύλακτα όχι μόνον προσυπογράφει τις προβλέψεις του σχεδίου Π.Δ. για προστασία της ανεκτίμητης φυσικής, πολιτιστικής κληρονομιάς του Ολύμπου αλλά ταυτόχρονα προτείνει να ανοίξει ο δρόμος αξιοποίησης του «πολύτιμου εθνικού πόρου» με την ανάπτυξη ασχολιών και δραστηριοτήτων που προβλέπονται στον νόμο 3937/11 στον οποίο, εξάλλου, στηρίζεται το σχέδιο Π.Δ.
Η άλλη τάση εκπροσωπείται από μία ομάδα οργανωμένων πολιτών οι οποίοι χρήζουν εαυτούς προστάτες του Ολύμπου, θεωρούν ότι γνωρίζουν μόνον αυτοί την αλήθεια, δογματίζουν περί την επιστήμη, θεωρούν αυτούς που θέλουν την πλήρη και σωστή εφαρμογή του νόμου ως ιδιοτελείς ή συμπράττοντες με τους καταπατητές(!). Θέλουν την εφαρμογή του νόμου μόνον όσον αφορά την προστασία του Ολύμπου αλλά όχι και τις δυνατότητες που δίνει ο νόμος 39311 για «..ανάπτυξη δραστηριοτήτων και ασχολιών..» που, βέβαια, «…δεν έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς της προστασίας..» και «..εναρμονίζονται με την προστασία της φύσης και του τοπίου.» και η «..διατήρηση της οικολογικής ποιότητας..» να συμβαδίζει με «..παράλληλη παροχή στο κοινό δυνατοτήτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και φυσιολατρικών δραστηριοτήτων.».
Οι μεν θέλουν την αυστηρή και βάσει του νόμου προστασία του Ολύμπου γιατί μόνον προστατευόμενος ο Όλυμπος μπορεί αειφορικά να υποστηρίξει την προβλεπόμενη από τον νόμο ανάπτυξη και να προσελκύσει τον Παγκόσμιο Πολίτη στον μύθο.
Οι δε απαιτούν, με μύρια όσα απαγορεύεται, την απομόνωσή και ιδρυματοποίησή, του μετατρέποντάς τον σε Μαυσωλείο. Αποκλείοντάς τον ακόμη και από τους κατοίκους των γύρω περιοχών και προτείνοντας την διατήρηση του Ολύμπου δίκην Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο οποίο θα υπάρχουν μόνον πινακίδες «Μην Αγγίζετε»».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου