Ο κ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε την ομιλία του με την φράση
"εάλω το ψεύδος", σημειώνοντας ότι «μετά από 7 ολάκερα χρόνια που η χώρα εισήλθε σε καθεστώς χρεοστασίου και σε μια παρατεταμένη συσκοτισμένη περίοδο όλο και κάθε μέρα βαθαίνει η αποδιάρθρωση της χώρας, η αποξήρανση της οικονομίας, η αποθεσμοποίηση της δημοκρατίας μας και το σμπαράλιασμα της κοινωνίας μας. Όλο και κάθε μέρα η Ελλάδα αιμορραγεί από τις ζωτικές της δυνάμεις των νεότερων γενεών, ο λαός δύσπιστος περνάει σταδιακά στην μοιρολατρία, την απόρριψη και το μηδενισμό και σε πολλές περιπτώσεις σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό".
Ο πρώην υπουργός υπογράμμισε ότι για να ξεφύγουμε από την βαθιά οικονομική κρίση θα πρέπει να αποδεχτούμε το τρίπτυχο: Πολιτική Αυτογνωσία –Ισχυρή Απόφαση – Εθνική Αξιοπρέπεια.
«Μόνο ένας δρόμος υπάρχει που έχει καταγράφει από την ιστορία: Να αναλάβουν οι πρωτοπόρες δυνάμεις της κοινωνίας μας, που προέρχονται από έναν καινούριο κόσμο που γεννιέται μέσα από την κρίση. Από τον χώρο των νέων επιχειρηματιών, από τον χώρο τον πνευματικό, από τον χώρο τον επαγγελματικό, από τον χώρο τον επιστημονικό , από τον χώρο τον εργασιακό, από τον χώρο τον αγροτικό, από τον χώρο, εν γένει, τον κοινωνικό, για να διαλύσουν τους μύθους, να ρίξουν τις λεοντές , να αποκαλύψουν αλήθειες και πραγματικότητες και να απαλλάξουν τη χώρα από τις συσκοτισμένες δυνάμεις της αδράνειας, της ιδιοτέλειας, της δημοκοπίας και του παραπλανητικού λαϊκισμού. Να θεμελιώσουν ένα διατηρήσιμο και αξιοπρεπές μέλλον», σημείωσε.
Ο λαός δεν ξέρει την αλήθεια
Ο κ. Παπαδόπουλος τόνισε ότι η μεταπολίτευση στην Ελλάδα καλλιέργησε τον πολιτικό καιροσκοπισμό, την αμεριμνησία, τον λαϊκισμό, την δημοκοπία, τον ψευδοπροοδευτισμό, τον συντεχνιασμό, την αδυναμία συγκρότησης δημόσιων πολιτικών, τον πολιτικό ερασιτεχνισμό, τα σύνδρομα του πολιτικού κόστους, την προσωποποιημένη αντίληψη της πολιτικής, τις αναξιοκρατικές επιλογές, την υποκατάσταση της πολιτικής από την προπαγάνδα και την εντυπωσιοθηρία, την οικοδόμηση της ευημερίας όχι στο μόχθο και στην προσπάθεια αλλά σε δανειακά κεφάλαια.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο λαός μας, ακόμα και αυτή τη στιγμή, δεν γνωρίζει την πραγματική αλήθεια, το βάθος και την έκταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει. Απλώς υποψιάζεται ότι κάτι κακό συμβαίνει στην χώρα αλλά δεν γνωρίζει όλες τις παραμέτρους, ούτε και τα πραγματικά αίτια της κρίσης.
Συστηματικά καλλιεργείται η εντύπωση ότι διερχόμαστε μια οικονομική περίοδο δύσκολη μεν, αλλά που κάποια στιγμή σύντομα θα ξεπεραστεί και θα επανέλθουμε “εις την προτέραν μακαρίαν κατάσταση”. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει και πρέπει να το εξηγήσουμε, υπογράμμισε.
Η πρώτη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η Ελλάδα κατέκτησε τις προηγούμενες δεκαετίες την συμπόρευσή της με τ’ άλλα ευρωπαϊκά έθνη κυρίως με την ένταξή της στη ζώνη του Ευρώ. Σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά παραδέρνει υπό το βάρος των ανομημάτων της, των θεσμικών αδυναμιών της Ευρωζώνης και της διεθνούς αβεβαιότητας. Φοβούμαι, σημείωσε ο πρώην υπουργός, ότι η σημερινή οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα οδηγεί την Ελλάδα στην κατηγορία των τριτευρωπαϊκών χωρών. Η πορεία αυτή πρέπει ν’ ανατραπεί άμεσα. Ο ελληνισμός πρέπει να παύσει να εξελίσσεται ως το ιστορικό καθυστέρημα της Ευρώπης.
Οι ευθύνες
Οπως είπε ο κ. Παπαδόπουλος, το πνιγηρό οικονομικό μας πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα συγκυριακό αποτέλεσμα ανεύθυνων οικονομικών επιλογών. Βεβαίως, η λαίλαπα της πενταετούς διακυβέρνησης επί ΝΔ (2004-2009) το επιδείνωσε ποιοτικά και δραματικά. Το κεντρικό όμως αίτιο είναι η βαθειά αυτοκαταστροφική επιλογή που σημάδευσε την μεταπολιτευτική περίοδο, παράγοντας ένα ελληνικό φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές γιατί το ζήσαμε και σε άλλες εποχές της ιστορίας μας, όταν η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.
Η ιδεολογία και ο πολιτισμός αυτού του φαινομένου, ταυτίζεται με το έμβλημά του σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης: «ένας λαός που έχει το ένα χέρι με υψωμένη γροθιά και το άλλο στη ζητιανιά». Η υψωμένη γροθιά εξέφραζε το μεταδικτατορικό σφρίγος της κοινωνίας, που ξοδεύτηκε όμως άδοξα με την παραγωγική απενεργοποίηση της χώρας και την αναζήτηση δανείων από τις διεθνείς αγορές και πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση από το άλλο χέρι.
Υπεύθυνη του φαινομένου αυτού είναι όλη η πολιτική τάξη, όλα τα κόμματα και όλες οι ελίτ της χώρας. Τόσο η ιστορικά, πάντα, λαϊκίστικη ελληνική Δεξιά, όσο και η απροσάρμοστη και παρωχημένη ελληνική Αριστερά, ποιούν τη νήσσαν ή σφυρίζουν αδιάφορα μετά την μεταξύ τους διομολογημένη συμφωνία, επιχειρούν να ενοχοποιήσουν μόνο το ούτως η άλλως, έχοντα ευθύνη ΠΑΣΟΚ, ως αποκλειστικά υπεύθυνο, απαλλάσσοντας τους εαυτούς τους. Αυτό συνιστά δειλία και ανηθικότητα.
Αν υπήρξαν πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, αφορούσαν μόνο στην πλειοδοσία των παροχών και σε ανούσιες διαδικασίες. Αυτός ο συνδυασμός ήταν το εκρηκτικό μείγμα στη σύγχρονη Ελλάδα, που επέφερε κοινωνικές αλλοιώσεις, γέννησε απληστία, αφυδάτωσε το πολιτικό σύστημα, κατασκεύασε καρπωτές παράνομων και «νομιμοφανών» προσόδων, σώρευσε επιρροή σε παραθεσμικά κέντρα εξουσίας.
Η αποβιομηχάνιση της χώρας και οι αγρότες - εισοδηματίες
Ο κ . Παπαδόπουλος έκανε λόγο για αποβιομηχάνιση της χώρας τις δεκαετίες του 70 και του 80 ενώ όπως είπε, στις μέρες μας παρακολουθούμε ως απλοί παρατηρητές (α) την εξοντωτική, λόγω της κρίσης, αποβιοτεχνοποίηση της χώρας, δηλαδή το τέλος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που επέζησαν τα τελευταία χρόνια με ακριβό παραγωγικό κόστος και κυρίως χάρις στην φοροδιαφυγής και (β) την κατάρρευση του αγροτικού τομέα.
Αυξήσαμε μεν επί 40 χρόνια ανορθόδοξα τα αγροτικά εισοδήματα μέσα κυρίως από τις κοινοτικές εισροές, μετατρέποντας τους αγρότες από μαχητές του κάμπου σε “εισοδηματίες”. Επί 40 χρόνια επίσης η πολιτική τάξη έπαιξε πελατειακά με τις χωρίς όρια παροχές στην υπόλοιπη κοινωνία μέσω του κρατικού δανεισμού και των κοινοτικών πόρων.
Όταν μάλιστα είχε ξεκινήσει η αποβιομηχανοποίηση, διογκώσαμε τις προβληματικές επιχειρήσεις και τον δημόσιο τομέα νομίζοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο επιλύαμε το πρόβλημα της απασχόλησης. Όλα αυτά τ΄ αποκαλούσαμε “κοινωνική πολιτική με δανεικά”. Ονομάσαμε αναδιανομή του εισοδήματος την διανομή των δανείων και των πόρων της Ε.Ε. Η αναδιανομή θέλει πολιτικό σθένος. Για την διανομή των δανεικών, αρκεί το πολιτικό θράσος και κάποια συστήματα διαφθοράς, εκτίμησε.
Παγιδευμένο το πολιτικό σύστημα
Ο κ. Παπαδόπουλος ξεκαθάρισε ότι η χώρα θα σαπίσει, όσο η κοινωνία δεν αντιδρά˙ όσο δεν αλλάζει ριζικά τον ατροφικό χαρακτήρα της σημερινής πολιτικής διαχείρισης˙ όσο ο τόπος μένει ακυβέρνητος και όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι για να μείνουμε στην Ευρωζώνη πρέπει να αλλάξουμε ριζικά όλες τις λειτουργίες της χώρας˙ όσο η ράτσα μας δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει και τι ακριβώς επιδιώκει.
Το πολιτικό μας σύστημα, σημείωσε, είναι αυτή την στιγμή παγιδευμένο, ανήμπορο και ανίκανο να αντιδράσει, διότι δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος. Δεν μπορεί να εμψυχώσει τους Έλληνες σε μια συλλογική προσπάθεια. Δεν μπορεί να διοικήσει την ανάπτυξη. Δεν κουβαλάει φορτία εμπιστοσύνης. Έχει απονομιμοποιηθεί. Δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα σύνδρομα και τις πρακτικές του παρελθόντος. Δεν μπορεί να λυτρωθεί, από το φωλιασμένο μέσα του καθεστωτισμό και τυφλή εξουσιομανία.
Αν ακόμη το ψηφίζουν οι Έλληνες, είναι μόνο και μόνο διότι δεν έχει εμφανιστεί ακόμη μια πραγματικά αξιόπιστη δύναμη, που θα συνεγείρει τον λαό μας και θα της εμπιστευτεί το μέλλον των παιδιών μας. Εννοώ βέβαια μια δύναμη αποφασισμένων ανθρώπων και δεν εννοώ ένα νέον «εθνικό δημαγωγό» που αναζητούν πολλοί ακόμη στη χώρα μας.
Πυρηνική επιλογή η αυτόνομη πορεία της Δημοκρατικής Ευθύνης
Ο πρώην υπουργός απάντησε στο ερώτημα γιατί η Δημοκρατική Ευθύνη ακολουθεί μοναχική πορεία και γιατί δεν ενώνεται με τις άλλες δυνάμεις του κεντρώου χώρου.
«Εμένα δεν μου προκύπτει κανένα δυναμικό ενδιαφέρον για τα αυτοαποκαλούμενα κεντρώα κόμματα. Παλαιά και νέα. Μπορεί να επανακάμπτουν κάποιοι από το Σύριζα αλλά είναι κυρίως άνθρωποι που ζουν και ψηφίζουν «κατά τας αναμνήσεις τους» και όχι κατά την φορά του μέλλοντος τους. Δεν μπορούν να εκφράσουν καμία ζωτικότητα ούτε να οικοδομήσουν στέρεα κεφάλαια πολιτικής αξιοπιστίας, ούτε να κουβαλήσουν φορτία εμπιστοσύνης. Η αναγέννηση της χώρας δεν γίνεται με συνενώσεις παλαιών μηχανισμών και με επιθυμίες προσωπικής πολιτικής επιβίωσης.
Η πολιτική δεν είναι ειδύλλιο, ούτε συνεταιρισμός προσωπικών συμφερόντων. Είναι δε, πυρηνικού χαρακτήρα επιλογή της Δημοκρατικής Ευθύνης να μην συμπορευθεί με κανένα από τα γνωστά μέχρι σήμερα σχήματα. Αν το έκανε, θα σήμαινε ότι τα στελέχη της επιδιώκουν μόνον την αναρρίχηση τους στην πολιτική χωρίς να πιστεύουν ότι η πολιτική υπάρχει και τίθεται μόνο στην υπηρεσία της χώρας, και ιδιαίτερα αυτές τις ώρες. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχε λόγο ύπαρξης η ΔΕ.», τόνισε.
Πηγή: Euro2day.gr
Από: enikonomia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου