Γιατί θα συνεχίσει να ανεβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα γυρίσουμε στη δραχμή;

Γιατί θα συνεχίσει να ανεβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα γυρίσουμε στη δραχμή;

Έχοντας υπόψη μας τρία δεδομένα: 1) ότι δεν μπορούμε να έχουμε χρηματοδότηση με δανεικά από τις αγορές και 2) ότι ισχύει πλέον η μαθηματική σχέση, ΦΟΡΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ – ΤΟΚΟΧΡΕΟΛΥΣΙΑ  = 0+, (δηλαδή ότι οι φόροι είναι τα μόνα έσοδά μας και ότι η διαφορά δεν μπορεί να είναι αρνητική) και 3) τα νέα δανεικά της τρόϊκας, θα πάνε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και στην πληρωμή των χρεών προς την τρόϊκα και εξόφληση των κουρεμένων ομολόγων του PSI, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι....

ο λογαριασμός δεν βγαίνει.

Είτε θα αυξήσουμε τους φόρους, κάτι που αφενός θα καταστρέψει οριστικά τον ιδιωτικό τομέα και θα βαθύνει πιο πολύ την ύφεση και αφετέρου θα οδηγήσει ουσιαστικά σε δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών, προκειμένου να πληρώνονται τα χαράτσια, είτε θα μειώσουμε το κράτος, που σημαίνει κατάργηση οργανισμών και ΔΕΚΟ, καθώς και απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Από το άλλο μέρος το σκληρό ευρώ δεν παρέχει τη δυνατότητα υποτίμησης με αποτέλεσμα το ευρώ να οδηγεί σε περαιτέρω μειώσεις των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα, σε διάλυση των εργασιακών κεκτημένων και σε εξαθλίωση και των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.   

Επομένως ερχόμαστε στο μεγάλο και πραγματικό δίλημμα: Α) Μνημόνιο, που σημαίνει μένουμε στο ευρώ, αλλά θα έχουμε μείωση των ιδιωτικών περιουσιών, εξαθλίωση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και δραματική μείωση του δημοσίου με απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, Β) Όχι στο μνημόνιο που σημαίνει 100% επιστροφή στη δραχμή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υποτιμημένο νόμισμα, ανεπάρκεια αγαθών, υψηλός πληθωρισμός, πανάκριβα εισαγόμενα προϊόντα κ.λ.π.

Αν όμως ρωτήσεις έναν εργαζόμενο στο Δημόσιο, εάν θέλει να καταργηθεί η μονιμότητα και ενδεχομένως να απολυθεί ή να επιστρέψουμε στη δραχμή; η απάντηση είναι φυσιολογικά ότι δεν θέλει να χάσει τη δουλειά του. Το ίδιο, αν ρωτήσεις έναν άνεργο που δεν έχει να χάσει τίποτα ή έναν εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, εάν προτιμά μισθούς εξαθλίωσης ή επιστροφή στη δραχμή και όπου βγάλει, θα απαντήσει επιστροφή στη δραχμή.

Εδώ ακριβώς μπαίνουν τα κόμματα.

Όλοι γνωρίζουν ότι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να οδηγήσει σε έξοδο από το ευρώ, αλλά εκείνοι που τον ψηφίζουν το αποδέχονται ενσυνείδητα αυτό, είτε γιατί είναι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους, είτε γιατί είναι εξαθλιωμένοι του ιδιωτικού τομέα. Επομένως η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να αυξάνεται ραγδαία, ειδικά μετά την εκλογική αποκάλυψη της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, που ήταν μέχρι τώρα ο πολιτικός προστάτης του κρατικοδίαιτου καθεστώτος.

Το ΠΑΣΟΚ και το κακέκτυπό του (και κατ΄ ευφημισμόν φιλελεύθερη) ΝΔ, ενώ είναι κόμματα στη βάση τους κρατικιστικά, δηλαδή κόμματα που βασίζονται στην κρατικοδίαιτη εκλογική τους πελατεία και φυσικά πολιτικοί προστάτες του κρατικοδίαιτου καθεστώτος, εντούτοις τώρα βλέπουν ότι πρέπει να φύγουν από αυτή την ιδεολογία, αλλά είναι πλέον αργά. Οποιοσδήποτε ακόμα και υπαινιγμός περί αυτού από μέρους τους, κάτι που οπωσδήποτε θα συμβεί με την παραμονή στο μνημόνιο, οδηγεί σε ακόμα περισσότερη απώλεια εκλογικής βάσης και προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται νέα αύξηση του κράτους. 

Επίσης η εθελοδουλία των κομμάτων αυτών (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) προς τους ξένους και ειδικότερα προς την Γερμανία, η εκχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας από τα κόμματα αυτά και η άρνησή τους να γίνει λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, καθώς και έλεγχος και κρατικοποίηση των τραπεζών, παρά τα πολλά δισεκατομμύρια που πληρώνει για τις τράπεζες ο Έλληνας φορολογούμενος, αμαύρωσαν έτι περαιτέρω την εικόνα τους και απομακρύνουν από κοντά τους ψηφοφόρους, που ενώ είναι υπέρ του ευρώ και του μνημονίου, εντούτοις αισθάνονται προδομένοι και εθνικά ταπεινωμένοι, για να μην μιλήσουμε και για το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, για το οποίο ουδόλως νοιάστηκαν. .

Αξιολογώντας λοιπόν όλα τα πιο πάνω δεδομένα, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να ανεβάζει τα ποσοστά του, έστω και αν αυτό θα σημαίνει βέβαιη επιστροφή στη δραχμή, ενώ τα δύο παλιά κόμματα εξουσίας θα συρρικνωθούν έτι περαιτέρω.

Μόνη λύση πλέον για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ , προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και όπου βγει αφού έτσι κι αλλιώς είναι χαμένοι από χέρι, είναι να συγκυβερνήσουν. Εδώ καταλυτικό ρόλο θα παίξει  πλέον η ΔΗΜΑΡ. Με δεδομένο δε ότι οι τράπεζες δεν θέλουν ούτε να ακούσουν εμπλοκή στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης με χρήματα των φορολογουμένων, χωρίς έλεγχο και δικαίωμα ψήφου, όλα παίζονται και τίποτα πλέον δεν θα μας εκπλήξει. 
Σήμερα το βράδυ ή το πολύ αύριο θα ξέρουμε.