ΟΙ ΕΛΕΑΤΕΣ Jean Brun

 Η Ελέα, χτισμένη λίγο νοτιότερα από το σημερινό Σαλέρνο, ήταν αποικία των Φωκιέων, που 'φθασαν εκεί διωγμένοι όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιωνία. 


Ι. Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος 

Ο Ξενοφάνης γεννήθηκε το 570 π.Χ. και πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία. Στα είκοσι πέντε του χρόνια εγκαταλείπει τον Κολοφώνα για να γλιτώσει από την εισβολή των Περσών, πηγαίνει αρχικά στην Ελλάδα κι αργότερα στην Ελέα και στις Συρακούσες. Πέρασε τη ζωή του περιπλανώμενος από πόλη σε πόλη και απαγγέλλοντας ποιήματα, ίσως μάλιστα να ήταν και ραψωδός. Όντας εξαιρετικά φτωχός, έγραφε ιάμβους και ελεγείες, με­ταξύ των οποίων εποποιίες για την ίδρυση του

Η απελευθέρωση της Ελληνικής κοινωνίας προϋποθέτει την κατάρρευση του πολιτικού καθεστώτος.

Σύμφωνα με την επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου, Κράτος είναι η διαρκής σε νομικό πρόσωπο οργάνωση ενός λαού μόνιμα εγκατεστημένου σε ορισμένη χώρα και το οποίο ασκεί πρωτογενή και αυτοδύναμη (κυρίαρχη) εξουσία. Με βάση τον ορισμό αυτό, το κράτος αποτελείται από τέσσερα στοιχεία: 1) Λαός με την στενή έννοια του όρου, δηλαδή οι πολίτες που έχουν δικαίωμα ψήφου, 2) Χώρα ή Επικράτεια, δηλαδή η εδαφική έκταση εντός της οποίας ασκείται κρατική εξουσία επί των κατοικούντων σ’ αυτήν προσώπων,  3) Νομικό Πρόσωπο (όπως οι απλές εταιρίες που γνωρίζουμε), δηλαδή το κράτος έχει αυτοτελή νομική υπόσταση και....

είναι (όπως κάθε εταιρία) υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και 4) Εξουσία, δηλαδή η υπέρτατη ικανότητα επιβολής από το νομικό πρόσωπο του κράτους, ορισμένης θέλησης επί άλλων θελήσεων κατά τρόπο ακαταγώνιστο.

Το συμβάν (της Ύδρας) και οι προεκτάσεις του

Του Θανάση Νικολαΐδη  

Ο,ΤΙ χειρότερο και αποκρουστικό η (νεο)ελληνική μαγκιά. Καλλιεργήθηκε συστηματικά, για να ωριμάσει στις μέρες μας και σε μορφή ηπιότερη εκείνης του παλιού κουτσαβάκη. Με την πλάκα του ο κ. Χάρρυ Κλυνν (και με τα δις δραχμές του), ο κ. Λαζόπουλος με τη σκηνική αλητεία ανάμικτη με την

ευφυία του (και με τα εκατομμύρια ευρώ του). Και πήρε το «μοντέλο» πολλές μορφές. Απ’ τον μαθητή (των καταλήψεων και της αποστήθισης) να τα «σπάει» στην…πενταήμερη ρίχνοντας τις γύρες του στην πίστα, μέχρι τον συνήθη τραμπούκο κάθε χρήσης και «ευκαιρίας». Απ’ τον φουσκωτό επαγγελματία στην πόρτα του σκυλάδικου, ως τον παλικαρά που εκκολάπτεται, αναπτύσσεται και θεριεύει στην Ελλάδα της ανοχής.

ΤΑ λέμε, γιατί ο τραμπούκος ξεπροβάλλει απ’ το πουθενά, χειροκροτείται και θαυμάζεται, τον μιμούνται και πολλαπλασιάζεται. Με το νόμο να μη τον καρυδώνει και η κοινή γνώμη να τον υποθάλπει. Με τη στάση, τις αντιλήψεις και το σκηνικό που στήνει, χωρίς να βλέπει μακρύτερα για τη ζημιά και τις συνέπειες.

ΘΑ’ ρχονταν ευρωπαίοι (όχι κατ’ ανάγκη Γερμανοί) για τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα των φοροκλεφτών. Αποκρούσαμε «εθνικά» την πρόταση και ο τραμπούκος (συνεκδοχικά, αντί κάποιοι τραμπούκοι) τους

ΖΗΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ