TΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ ΣΤΗ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ ΣΤΟΝ ΌΛΥΜΠΟ

Το πάρκο υλοποιείται. σε 67 στρέμματα, με σχήμα λύρας, κιόσκια και υπαίθριο θέατρο αφιέρωμα στις Μούσες. Οι περιηγητικές διαδρομές θα αποδίδουν σχηματικά τη λύρα -σύμβολο του Ορφέα-, επισημαίνοντας τη σχέση του χώρου με τον μύθο Ο Ορφέας επιστρέφει στον Ολυμπο. Ο κύριος εκπρόσωπος του τραγουδιού και της λύρας, φέρεται, σύμφωνα με τη μυθολογία, να γεννήθηκε σε ένα χωριό με το όνομα Πιμπλεία, στις παρυφές του Ολύμπου και εκεί ακριβώς -στον αρχαιολογικό χώρο των Λειβηθρων εκεί δημιουργείται το έργου. .Το αρχαιολογικό πάρκο του Ορφέα υλοποιείται στην περιοχή Κουφός, στο νοτιοανατολικό τμήμα του αρχαιολογικού χώρου Λειβήθρων, στο δημοτικό διαμέρισμα της Λεπτοκαρυάς Πιερίας. Θα περιλαμβάνει τρεις θεματικές ενότητες που έχουν στόχο αφενός τη σύνδεση του χώρου με την ακρόπολη των αρχαίων Λειβήθρων και αφετέρου την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου. Η πρώτη ενότητα θα αφορά μια περιοχή ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, ενώ στη δεύτερη με τίτλο «Η φύση διηγείται τον μύθο της», οι περιηγητικές διαδρομές θα αποδίδουν σχηματικά τη λύρα -σύμβολο του Ορφέα-, επισημαίνοντας τη σχέση του χώρου με τον μύθο. Όσο για την τρίτη θεματική ενότητα, αυτή περιλαμβάνει την αναβάθμιση του δάσους γύρω από το πάρκο. Αφετηρία της διαδρομής θα είναι το υπάρχον κτίριο της ΚΖ' Ε.Π.Κ.Α., το οποίο θα λειτουργεί ως χώρος υποδοχής των επισκεπτών, ενώ στην είσοδο του πάρκου θα υπάρχει η αναπαράσταση ενός οβάλ σπιτιού γεωμετρικού τύπου. Οι αρχαιολόγοι θα επιχειρήσουν την ανάδειξη των λειτουργιών και των δράσεων εντός της οικίας με την οικοσκευή και τον λοιπό εξοπλισμό (εστία, σκευοθήκες, αγγεία, αργαλειός, κ.ά.). Στην πορεία της διαδρομής οι επισκέπτες θα συναντούν την κάτοψη ενός εξελιγμένου υστεροελλαδικού - ελληνιστικού συγκροτήματος της Μακεδονίας, με βάση την αγρέπαυλη που ανασκάφτηκε στο γειτονικό Κομπολόι, και ένα οινοποιείο. Στον χώρο του πάρκου θα στηθούν επίσης κιόσκια αφιερωμένα στον Ορφέα, στις Μούσες και στη μουσική, ενώ θα υπάρχει και ένα μικρό υπαίθριο θέατρο για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κοντά στο Δίον Η πατρίδα του Ορφέα και της μούσας της ποίησης και της ρητορικής Καλλιόπης, τα Λείβηθρα βρίσκονται στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου, κοντά στο Δίον. Σύμφωνα με τον Παυσανία η πόλη καταστράφηκε όταν πλημμύρισε ο χείμαρρος Συς (Ζηλιάνα) , ο οποίος και παρέσυρε τα κτίρια, τα ιερά, τα τείχη, αλλά και τον τάφο του Ορφέα. Στα Λείβηθρα ανακαλύφθηκαν τείχη που έχτισε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αρχέλαος, στο τέλος του 5ου π.χ. αιώνα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το νεκροταφείο των Λειβήθρων και η ακρόπολη του οχυρωματικού περίβολου, ενώ έχουν βρεθεί τμήματα τοιχοποιίας, δάπεδα εσωτερικών χώρων, εξωτερικά λιθόστρωτα, νομίσματα και ειδώλια. Εδω θα ενημερώνουμε τις εξελίξεις!

ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΗΣΙΟΔΟΥ

Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλό
πρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό 
του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό
Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια 
τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμ
ορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίο
χου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμέν
η Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λα
μπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο ένα όμορφο τραγούδι, καθώς έβοσκε τ’ αρνιά του κάτω απ’ τον ιερό Ελικώνα. Κι αυτά τα λόγια πρώτα μου αφηγήθηκαν οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι κόρες του Δία του Αιγίο
χου: «πως εμείς οι αγριοβοσκοί, οι ξεδιάντροποι, που είμαστε μόνο κοιλιές, ξέρουμε ψέμματα πολλά να 
λέμε που μοιάζουν με αλήθειες, αλλά ξέρουμε, αν το θέλουμε να λέμε και την αλήθεια». Έτσι μίλησαν οι 
κόρες του μεγάλου Δία με λόγια καθαρά και κόβοντας ένα κλαρί δάφνης, γεμάτο βλαστούς, μου τόδωσαν σκήπτρο. Και μου ενέπνευσαν τραγούδι θεσπέσιο για να τραγουδώ τα μελλούμενα και τα περασμένα και
 με πρόσταξαν να υμνώ την αιώνια γενιά των μακαρίων, πρώτα όμως ν’ αρχίζω και να τελειώνω το τρα
γούδι μου μ’ αυτές. Αλλά γιατί μιλάμε για