Η εντύπωση που μένει στους πολίτες αυτής της χώρας είναι ότι κάθε μέρα αγωνιζόμαστε για την επόμενη· ώς εκεί. Κάθε μέρα η ύπαρξή μας εξαρτάται από διάφορες εξετάσεις, τις οποίες πρέπει να περάσουμε, από διάφορα τεστ, στα οποία πρέπει πάση θυσία να απαντήσουμε σωστά, αλλιώς... ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς. Κάθε μέρα χάνουμε μαζί με ευρώ, επιδόματα, μισθούς και συντάξεις, την ατομική και συλλογική μας αξιοπρέπεια. Διατελούμε εν συγχύσει, βρισκόμαστε στη χειρότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Ιστορικά σε παρόμοιες συγκυρίες, όταν οι κοινωνίες δοκιμάζονται σκληρά και κυρίως αδυνατούν να κατανοήσουν τις πολλές και πραγματικές αιτίες του προβλήματός τους, ο κίνδυνος να χάσουν τη στοιχειώδη δυνατότητα κρίσης είναι μεγάλος. Οι λαϊκιστές, σαν ύαινες κανονικές που τρέφονται από πτώματα, καραδοκούν σε κάθε σκοτεινή γωνία και δεν υπάρχει πιο εύκολο θύμα από μια κοινωνία παραδομένη στην απελπισία, όπου κάθε υπεραπλούστευση περνά σαν σοφία και η κάθε σαχλαμάρα της δεκάρας αναδεικνύεται «εθνικά και κοινωνικά σωτήρια».