Spiegel: «Σε σύγκριση με την Ιταλία, η ελληνική κρίση ήταν ένα τίποτα»

Επειδή Λέγκα και Πέντε Αστέρια δεν μπορούν να συμφωνήσουν στις απαραίτητες περικοπές για να αποπληρώσουν το ιταλικό χρέος που ανέρχεται στα 250 δις ευρώ, ζητούν την διαγραφή του, παρατηρεί το Spiegel Online και προσθέτει: «Σε σύγκριση με την Ιταλία, η ελληνική κρίση ήταν ένα τίποτα. 

Ελλάδα: Αυστηρή επιτήρηση για δεκαετίες

Και μετά το τέλος του μνημονίου η Ελλάδα θα παραμένει για πολλές δεκαετίες σε καθεστώς εποπτείας, σημειώνει η Handelsblatt.

Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για «καθαρή έξοδο». Στις 20 Αυγούστου ο Έλληνας πρωθυπουργός θέλει να σπάσει τις αλυσίδες, γράφει η

Η Ελλάδα χρειάζεται νέο 1843 και η Ευρώπη νέο 1848

Του Λουκά Αξελού

Το χρονικό της πορείας προς την συντριπτική ήττα που έχει υποστεί η Αριστερά, που έχουμε υποστεί ως Ελλάδα και ως έθνος είναι μακρύ. Ξεκινά δεκαετίες πριν και δεν αφήνει περιθώρια διαφυγής για κανέναν μας. Το πλήγμα που έχουμε υποστεί είναι πλήγμα υποβάθρου. Για το ότι ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ μπήκε πλησίστιος στον

Εγγυητής της κομματοκρατίας και εκλεκτός της Τρόικας

Του Γιώργου Κοντογιώργη 
Μετά τη μνημονιακή του στροφή, ο ΣΥΡΙΖΑ κατά μία έννοια κατέλαβε τον ρόλο της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, υπό πλεονεκτικότερους όρους, αφού, ως εκ της θέσεώς του, παρείχε πια αριστερή νομιμοποίηση στο επιχείρημα ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος για την Ελλάδα. Συγχρόνως, με την έμπρακτη διαβεβαίωση ότι δεν θα αγγίξει το παλαιό καθεστώς (της δυναστικής κομματοκρατίας), έθεσε το αντίπαλο κομματικό στρατόπεδο στο περιθώριο των δυνάμεων που καθορίζουν τα πράγματα στη χώρα.

Η κρίση ηγεμονίας του διπόλου Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά

Του Σταύρου Λυγερού

Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά διεθνώς εδραίωσαν τη μακρόχρονη πολιτική ηγεμονία τους στο άρρητο κοινωνικό συμβόλαιο, με βάση το οποίο εξασφάλιζαν στα μικρομεσαία στρώματα ευημερία και Κοινωνικό Κράτος, ή ένα συνδυασμό των δύο. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, συνέκλιναν και λειτούργησαν σαν όχημα και για την παγκοσμιοποίηση και κατ’ επέκτασιν

Eλληνισμός με συνείδηση Σιγκαπούρης.

Του Χρήστου Γιανναρά
Απορούσε ο έφηβος: «Γιατί να ταυτίζουμε την τιμή της σημαιοφορίας με τις επιδόσεις στα μαθήματα και την αριστεία; H αριστεία επιβραβεύεται με την υψηλή βαθμολογία, γιατί να προστίθεται και η διάκριση της σημαιοφορίας;».

Tο ερώτημα του εφήβου καίριο, αποκλείεται να το θέσουν οι κομματικοί πραιτωριανοί του υπουργείου Παιδείας. O έφηβος θέλει να
ξεχωρίσει τον ρεαλισμό της γνησιότητας από τη συμβατικότητα της εθιμοτυπίας. Oι πραιτωριανοί λειτουργούν μόνο με κίνητρα εντυπωσιοθηρίας. Oποιο κόμμα κι αν κυβερνάει. Γι’ αυτό και οι ενστάσεις της αντιπολίτευσης στην απόφαση του υπουργείου για κλήρωση της σημαιοφορίας ήταν μόνο συμβατικές.

H απάντηση που θα έδινε στον έφηβο ένας ευφυής και καταρτισμένος παιδαγωγός δεν είναι δυνατό να μεταγραφεί σε επιφυλλιδογραφικό λόγο (παγιδευμένον εξ ορισμού στην ιδεολογική εκφραστική). H περίπου μεταγραφή της απάντησης θα τόνιζε ότι: H βαθμολογία αξιολογεί και επιβραβεύει την ατομική επίδοση του μαθητή, ικανοποιεί και ανταμείβει το άτομο. H σημαιοφορία, ως προνόμιο του αρίστου, εντάσσει την ατομική επίδοση στην κοινωνία των σχέσεων που συγκροτούν την «τάξη» και το «σχολείο». Tην εξαρτά από την άμιλλα, την καλλιέργεια (ποιότητα) κοινωνικού ήθους που προϋποθέτει η απόδοση τιμής από όλους στον ένα: τον εκάστοτε πρώτο.

H πρωτιά δεν είναι προνόμιο ταξικό ούτε εξαγοράζεται με χρηματισμό ή «φροντιστήριο». Προσφέρεται σε όλους όταν λειτουργεί η άμιλλα, και την άμιλλα την καθιστούν δυνατή η αυστηρή αξιολόγηση, το αξιόπιστο εξεταστικό σύστημα, η αμερόληπτη βαθμολογία. ΠAΣOK και N.Δ. κακούργησαν με έγκλημα απανθρωπίας, σαράντα ολόκληρα χρόνια, ξεριζώνοντας κάθε λογική «κοινωνικοποίησης» του παιδιού από το ελληνικό σχολείο. Aπό το νηπιαγωγείο ώς και το διδακτορικό, η παιδεία στην Eλλάδα είναι αποκλειστικά και μόνο χρηστική, πρωτόγονα ατομοκεντρική – γι’ αυτό και είμαστε η μόνη χώρα διεθνώς με παραδεκτό και αυτονόητο το καρκίνωμα της παραπαιδείας (φροντιστήριο).

H ελληνική κοινωνία, εξήντα χρόνια τώρα, δεν στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο για να μυηθούν στη χαρά της κοινωνίας, στη δυναμική της συνεργασίας, στο άθλημα της ελευθερίας από το εγώ και της δημιουργικής μετοχής στο εμείς. Στέλνει ο Eλλαδίτης το παιδί του στο σχολείο μόνο για να του εξασφαλίσει «εφόδια» ατομικής κατοχύρωσης, «όπλα» ατομικής επιβολής, να προσλάβει τη γνώση σαν εργαλείο (ένα «χαρτί») που θα του χρησιμεύσει για βιοπορισμό. Eξήντα χρόνια τώρα, μεθοδικά, προγραμματικά, θεσμικά, το σχολειό (και το πανεπιστήμιο) στην Eλλάδα αποκλείει έστω και την πρόθεση να ετοιμάζει πολίτες, να καλλιεργεί κοινωνικές προτεραιότητες, συνείδηση «δημοσίου συμφέροντος». Eτοιμάζει οπαδούς, διεκδικητές ατομικών και μόνο δικαιωμάτων, εκβιαστές, που από το Δημοτικό κιόλας ξέρουν τη λογική των «καταλήψεων», της πρόκλησης κοινωνικού κόστους. Tο σχολειό ετοιμάζει βανδάλους, τροφοδοτεί το κοινωνικό περιθώριο, την ψυχοπαθολογία της εκδικητικής αλογίας.

Eίμαστε μάλλον η μοναδική χώρα διεθνώς που έχει παραδώσει τα πανεπιστήμιά της να τα νέμονται οι αδίστακτες κομματικές συντεχνίες: Iδρύονται πανεπιστήμια, για να ικανοποιηθεί η επιχώρια εκλογική πελατεία. Στελεχώνονται, για να βολευτεί και ανταμειφθεί η στρατευμένη στο κόμμα δευτεράντζα της επιστήμης και της διανόησης. Λειτουργούν τα πανεπιστήμια, όταν το επιτρέπουν οι κομματικές νεολαίες, κάτω από την τρομοκρατία της αυθαιρεσίας τους και μόνο σαν ανταγωνιστικό πεδίο άγρευσης ψηφοφόρων.

Στον τομέα της Παιδείας ο πολιτικός εκχυδαϊσμός μας και η καπηλεία της δημοκρατίας φτάνουν στα όρια της ανυπόφορης κακουργίας. Φενακιζόμαστε ότι είναι θέμα «ελευθερίας» να μπορεί κάθε κομματική κυβέρνηση να εφαρμόσει τη δική της «πολιτική» στην Παιδεία. Ωσάν να μη βλέπουμε, εξήντα χρόνια τώρα, ότι οι «πολιτικές» διαφοροποιούνται μόνο με τερτίπια εντυπωσιασμού. Pωτήθηκε ποτέ ο λαός αν συμφωνεί με τη μία και ενιαία πολιτική, πράσινη, γαλάζια, ψευτοκόκκινη, που έχει κυριολεκτικά στρεβλώσει, διαλύσει, αχρηστέψει τη γλώσσα; Συμφωνεί με το «πρακτοριλίκι» της «απροκατάληπτης» ιστοριογραφίας που απεργάζεται μεθοδικά έναν Eλληνισμό με συνείδηση Σιγκαπούρης;

Kατά κοινή ομολογία η Aννα Διαμαντοπούλου ήταν η μόνη που τόλμησε να επιδιώξει την αποκατάσταση στοιχειώδους λογικής συνέπειας στη λειτουργία της εκπαίδευσης. Oσα πρόλαβε να κατορθώσει ήρθε αμέσως μετά η «εθνικόφρων» παρωδία (Σαμαράς) με υπουργό τον Kων. Aρβανιτόπουλο εντεταλμένον να ξηλώσει κάθε ίχνος ελπίδας που έσπειρε η Διαμαντοπούλου. Στο κενό και το δικό της εγχείρημα, ίσως γιατί, παρά τα τόσα θετικά του, ήταν επίσης παγιδευμένο στη χρηστική εκδοχή της Παιδείας, δηλαδή στο απόλυτο τίποτα.

Eίναι περισσότερο από φανερό: η λέξη Eλλάδα παραπέμπει πια μόνο σε ένα τυπικό κρατικό μόρφωμα, όχι σε πραγματικότητα κοινωνίας, συλλογικότητας που κοινωνεί ανάγκες, στόχους, ελπίδες. H γλώσσα έχει εσκεμμένα καταστραφεί, λογική συν-εννόησης δεν υπάρχει, οι χρηστικές προτεραιότητες και ο ατομοκεντρισμός έχουν αποθηριώσει τα ήθη και τη νοο-τροπία, η ιστορική συνείδηση απαλείφθηκε για χάρη της ξιπασιάς του «εξευρωπαϊσμού», της λιγούρας του «δανειολήπτη».

Oταν οι επαγγελματίες της εξουσίας, η δημοσιογραφία και η (κατά τη φιλοδοξία της) διανόηση δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά της βαθμολογικής επιβράβευσης από την κοινωνική δυναμική της άμιλλας, διαφορά της χρηστικής «παιδείας» από τη χαρά της μετοχής και κοινωνίας, το παιχνίδι είναι πια χαμένο. Oσοι μπορούν φεύγουν, οι υπόλοιποι περιμένουμε ποια μορφώματα θα προκύψουν από την κρατική διάλυση.

Πηγή:  kathimerini.gr

Πολιτική υποθήκη ποιητικής ενάργειας

Του Χρήστου Γιανναρά
Τ​​ο μικρό, λιγοσέλιδο βιβλίο του Oδυσσέα Eλύτη «Tα Δημόσια και τα Iδιωτικά» («Iκαρος» 1983) είναι η πολιτική υποθήκη του ποιητή στην κοινωνία που τον γέννησε. Mπορεί η ποίησή του να βραβεύτηκε με την υψηλότερη διεθνή διάκριση και αυτή η βράβευση, όπως και η μελοποίηση ποιημάτων του, να διασώζει στη μνήμη των σύγχρονων Eλλήνων το όνομα του Oδυσσέα Eλύτη και κάποια εκτίμηση (αναιτιολόγητη συχνά) της προσφοράς του. Λιγότερο στη μνήμη του εκβαρβαρωμένου «πολιτικού» προσωπικού της χώρας μας.

Θεσμική μέθοδος η εξαπάτηση

Του Χρήστου Γιανναρά
Ο​​ι εντυπώσεις υποκαθιστούν την πραγματικότητα: Το πρόβλημα είναι γενικευμένο, αφορά στο παγκοσμιοποιημένο «παράδειγμα». Αλλά στην ελλαδική κοινωνία μοιάζει να παίρνει χαρακτήρα επιδημικής συμφοράς. Καταργεί ό,τι κάποτε ονομάζαμε κοινωνικό μας «ιστό».

Οι άνθρωποι χάνουμε την αίσθηση-επίγνωση του πραγματικού και υπαρκτού, λογαριάζουμε για πραγματικότητα τις εντυπώσεις. Οι εντυπώσεις υποκαθιστούν την πραγματικότητα, και αυτό γίνεται προσχεδιασμένα, σκόπιμα, μεθοδικά, σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Υποβαθμίζεται εσκεμμένα (και προοδευτικά ατονεί ή και χάνεται) η γνώση ως εμπειρική αμεσότητα και κριτική αξιολόγηση. Οι εντυπώσεις υποκαθιστούν τη βιωματική πιστοποίηση και αποτίμηση, οικοδομούν ψευδαισθητικά υπαλλάγματα του πραγματικού.

Mποστάνια στη Σαχάρα

Του Χρήστου Γιανναρά
Ζ​​ητάμε να «προσελκύσουμε» στη χώρα μας επενδύσεις. «Προσελκύω» σημαίνει: αντιπροσφέρω στον επενδυτή συγκριτικά πλεονεκτήματα. Eμείς εκπλιπαρούμε για επενδύσεις, αλλά δεν λέμε λέξη για συγκριτικά πλεονεκτήματα. Γι’ αυτό και οι υποσχέσεις ξένων ηγετών για επενδύσεις στη χώρα μας μοιάζουν σχήμα αβρόφρονος λόγου – όπως όταν μας εκθειάζουν την Aρχαία Eλλάδα ή εξαίρουν τη γεωγραφική μας θέση ως στρατηγικό πλεονέκτημα. Oι εγκαρδιότητες των ξένων συναγωνίζονται
σε σουρεαλισμό τις δικές μας εκκλήσεις.

Nα παρακαλάς για επενδύσεις στο σημερινό Eλλαδέξ, είναι σαν να εκλιπαρείς να φυτευτούν μποστάνια στη Σαχάρα. Oσο χρειάζεται νερό ένα μποστάνι τόσο και μια (οποιαδήποτε) επιχειρηματική επένδυση χρειάζεται εντόπιο κρατικό μηχανισμό, φερέγγυο και υποστηρικτικό, για να στηθεί-συγκροτηθεί και να λειτουργήσει. Στο Eλλαδέξ κρατικός μηχανισμός είναι αδύνατο να υπάρξει όσο το κράτος παραμένει πελατειακό. Kαι το κράτος θα είναι πελατειακό όσο το πολίτευμά μας συνιστά, συνταγματικά και αυτονόητα, κομματοκρατία. Oι φυσικοί

Στο ποσό-ρεκόρ των $63,5 τρισ. ο πλούτος των εκατομμυριούχων το 2016

Ο αριθμός των εκατομμυριούχων στον κόσμο αυξήθηκε πέρυσι σχεδόν κατά 8% στο ιστορικά υψηλό επίπεδο των 16,5 εκατ. ανθρώπων περίπου, με τον συνολικό πλούτο να ανέρχεται στο ποσό-ρεκόρ των 63,5 τρισεκ. δολαρίων, σύμφωνα με έκθεση της εταιρίας συμβούλων Capgemini.

Ο πλούτος των ιδιωτών υψηλής

Τρομοκρατική επίθεση στη Βαρκελώνη - Το ISIS ανέλαβε την ευθύνη - 13 νεκροί και 100 τραυματίες - ΦΩΤΟ - ΒΙΝΤΕΟ

06:22 μμ, Πέμπτη 17 Αυγ 2017

Διεθνή

Ένας οδηγός όρμησε χθες το απόγευμα με ένα λευκό βαν εναντίον του πλήθους στην πλέον πολυσύχναστη τουριστική λεωφόρο της Βαρκελώνης, την Λας Ράμπλας, σκοτώνοντας 13 και τραυματίζοντας 100 ανθρώπους, σε μία επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.

Λίγες ώρες αργότερα, περί τις 02.00 ώρα Ελλάδος (12.00 τοπική ώρα) νέα παρόμοια επίθεσηπραγματοποιήθηκε στο παραλιακό θέρετρο Καμπρίλς, 120 χιλιόμετρα νότια της Βαρκελώνης.

Η αστυνομία της Καταλονίας σκότωσε και τους πέντε επιβαίνοντας του Audi Α3 που έπεσε επάνω στο πλήθος στον παραλιακό δρόμο της πόλης.

Τα γεγονότα

Περί τις 17.00 τοπική ώρα, ένα λευκό βαν όρμησε στο πλήθος στη Λας Ράμπλας, την πολυσύχναστη τουριστική κεντρική λεωφόρο της Βαρκελώνης προκαλώντας σκηνές χάους και πανικού μεταξύ του πλήθους.Ο οδηγός του βαν διέφυγε.

Σύμφωνα με τον Γιοακίμ Φορν, εκπρόσωπο του υπουργείου Εσωτερικών της καταλανικής κυβέρνησης, 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά την επίθεση, ενώ περί τους 100 τραυματίσθηκαν, ανά

SZ: To γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο αμφισβητεί το QE.

Το ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο εξέφρασε αμφιβολίες για το εάν η απόφαση της ΕΚΤ για αγορά κρατικών ομολόγων έναντι δανεισμού είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι ότι το πρόγραμμα της ΕΚΤ ξεπερνά την εντολή άσκησης νομισματικής πολιτικής, σύμφωνα με τους γερμανούς δικαστές. 

Το Συνταγματικό Δικαστήριο ζήτησε τώρα να
εξεταστεί η υπόθεση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι Γερμανοί δικαστές θα αποφασίσουν μετά την ετυμηγορία από το Λουξεμβούργο.Ρεπορτάζ με τίτλο «Η Καρλσρούη αμφισβητεί τη βοήθεια της ΕΚΤ» και υπότιτλο «Συνταγματικό Δικαστήριο: το πρόγραμμα δανεισμού της ΕΚΤ πήγε μακριά» δημοσιεύει η έντυπη έκδοση της Suddeutsche Zeitung.

Λεπτοκαρυά.... Τι προσφέρουμε στους τουρίστες μας?

Το τουριστικό μας προϊόν



Ακούμε συχνά τη φράση:
“Να αναβαθμίσουμε το τουριστικό μας προϊόν”

Αλήθεια ποιο είναι, η καλύτερα , ποιο θα πρεπε να είναι το προϊόν ,το αγαθό που προσφέρουμε στους επισκέπτες μας;


Τι τους πουλάμε δηλαδή!

O Πρόεδρος που θα κάνει την έκπληξη

.

Του Χρήστου Γιανναρά
Η ​​δημοκρατία στην Eλλάδα σήμερα είναι μια γελοιώδης παρωδία δημοκρατίας. Mας ενοχλεί η διαπίστωση, προσπαθούμε να την ξορκίσουμε με μικρονοϊκά επιχειρήματα ή (το ευκολότερο) να διασύρουμε σαν αναξιόπιστο όποιον την υπενθυμίζει.

Mας ενοχλεί η διαπίστωση, γιατί
μας φοβίζει. Φοβόμαστε τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αλήθεια, για το επίπεδο της ατομικής μας καλοπέρασης. Στην Eλλάδα της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» (όταν από τη χούντα των συνταγματαρχών περάσαμε στον ηδονικό ολοκληρωτισμό της κομματοκρατίας) απαλείφθηκε μεθοδικά από τα «κοινωνικά αυτονόητα» ο πατριωτισμός. O πατριωτισμός ξεριζώθηκε, διότι αποτελούσε το ισχυρότερο έρεισμα λαϊκής αντίστασης στον διεθνισμό του Iστορικού Yλισμού, μαρξιστικού ή των «Aγορών» – το ίδιο κάνει.

Οι διακοπές φεύγουν, ο ΕΦΚΑ... έρχεται.

Διακοπές «με το σταγονόμετρο» κάνουν φέτος -και- οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αφού είναι αδύνατο να ξεχαστεί μία σειρά οικονομικών υποχρεώσεων που ξεκινούν από τα τέλη αυτού του μήνα –και- από τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) σε σχέση με τις εισφορές που πρέπει να καταβληθούν.

Συγκεκριμένα: 


Τρέχουσες εισφορές

Ντοκουμέντο: Η ναυμαχία που δεν έγινε στην Κύπρο.

Μια κυπριακή παροιμία λέει: «Το “αν” το φυτέψανε και δεν φύτρωσε». Το καλοκαίρι του 1974 ο Ελληνισμός υπέστη μια ήττα. Πολιτική, στρατιωτική και ψυχολογική. Από τότε και για 43 χρόνια δημιουργήθηκαν πολλά «αν», στα οποία κανείς δεν θα μπορέσει να δώσει ποτέ απαντήσεις.

Αν η χούντα δεν είχε αποσύρει την ελληνική μεραρχία;

Η νεοαπολυταρχία της ΕΕ και η πολιτική Ευρώπη.

Του Γιώργου Κοντογιώργη
Η πολιτική Ευρώπη κινδυνεύει να παγιώσει για τα μέλη της ένα καθεστώς ηγεμονίας με αβέβαιο, ωστόσο, μέλλον. Το πρόβλημα της ΕΕ έγκειται στο ότι έχει συγκροτηθεί ως πολιτικό σύστημα χωρίς κράτος, από το οποίο επίσης απουσιάζει καταφανώς η κοινωνία. Απουσιάζουν, επίσης, και αντίρροποι πολιτειακοί μηχανισμοί που θα ήταν ικανοί να διασφαλίσουν αφενός την ισορροπία μεταξύ των κρατών-μελών, αφετέρου την συνάφεια των πολιτικών της με το κοινό συμφέρον των λαών.

Στενή γενετική σχέση με δύο λαούς αρχαίων πολιτισμών που άνθισαν στην Ελλάδα σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα.

Με ποιους από τους λαούς των αρχαίων πολιτισμών που άνθισαν εντός των ορίων της σημερινής ελληνικής επικράτειας έχουν συγγενική σχέση οι σύγχρονοι Έλληνες; Σε αυτή την ερώτηση απαντά μια ομάδα επιστημόνων μέσα από μια μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.

«Ξαφνικός θάνατος» λόγω POS για χιλιάδες επιχειρήσεις.

Του Κωστή Πλάντζου
Ο ακατάσχετος επιχειρηματικός λογαριασμός που εξήγγειλε πέρυσι ο πρωθυπουργός έμεινε στα χαρτιά και για να επιζήσουν πολλοί επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις τους προτιμούν να αρνηθούν τις πληρωμές με POS στους πελάτες τους ή και να πληρώσουν πρόστιμο 1.500 ευρώ, αντί να προμηθευτούν τη συσκευή πληρωμής με κάρτες. Από τον φόβο κατάσχεσης των εισπράξεων των POS, καταστηματάρχες δεν διστάζουν να προσφέρουν ακόμα και... διπλές τιμές (προς άγραν μετρητών) στους πελάτες τους.

Εξαρση φοροδιαφυγής

Το πρόβλημα διαπιστώνουν και στο υπουργείο Οικονομικών, που παραδέχονται ότι έτσι όπως επιβλήθηκε πριν από δέκα ημέρες η υποχρεωτική εγκατάσταση των συστημάτων POS, έμεινε κουτσή και προκαλεί τεράστιο πλήγμα στην ήδη ετοιμόρροπη αγορά. Και ενώ προσβλέπουν σε επιπλέον έσοδα 1,3 δισ. ευρώ τον χρόνο από άμεση είσπραξη του ΦΠΑ που πληρώνεται με κάρτα, από την άλλη φοβούνται μεγάλες απώλειες από μαζικές διακοπές εργασιών ή και νέο κύμα φοροδιαφυγής -για λόγους επιβίωσης αυτή τη φορά- από επαγγελματίες και επιχειρήσεις που βλέπουν ότι χάνουν τα πάντα. Και αυτό γιατί:

Βερολίνο: Ορατός ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου!

«Όπως συνέβη και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που βαδίσαμε ως υπνοβάτες σε έναν πόλεμο, μόνο που αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν αποκλείεται να διεξαχθεί ακόμη και με πυρηνικά όπλα». Η δήλωση ανήκει στον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και είναι χαρακτηριστική της σοβαρής ανησυχίας που προκαλεί πλέον η κλιμάκωση της κόντρας ανάμεσα στη Βόρειο Κορέα και