Ήταν η γέννηση του Ορφέα, γιου του Οιάγρου και της μούσας Καλλιόπης, που γεννήθηκε στην Πίμπλεια, μια κωμόπολη πλησίον της πόλης Δίον, στην Πιερία περίπου την 13η χιλιετία πΧ.
.png)
Πώς αναταράσσονται μέσα στο απέραντο σύμπαν, πώς στριφογυρίζουν και αλληλοζητούνται αυτές οι αμέτρητες ψυχές που αναβρύζουν απ’ τη μεγάλη ψυχή του κόσμου! Πέφτουν από πλανήτη σε πλανήτη και κλαίνε μέσα στην άβυσσο την ξεχασμένη πατρίδα. Είναι τα δάκρυά σου Διόνυσε.... Ω μεγάλο Πνεύμα, ώ Θείε Λυτρωτή, ξαναπάρε τις κόρες σου στον φωτεινό σου κόλπο.
Όρφικό απόσπασμα
Η Θράκη κατά τη μυθολογία είναι μια περιοχή πολύ ευρύτερη από το γνωστό γεωγραφικό χώρο. Για τους Έλληνες του νότου η Θράκη ήταν ο τόπος που γεννήθηκε και κατοικούσε ένας από τον δώδεκα θεούς ο Άρης ο τρομερός θεός του πολέμου. Απόγονοι του Άρη υπήρξαν οι βασιλιάδες της Θράκης Τηρέας, Λυκούργος και Διομήδης. Από την Θράκη ωστόσο κατάγονται ο Ορφέας, ο Μουσαίος, ο Εύμολπος, η Καλλιόπη, η Ευτέρπη και η Τερψιχόρη, πρόσωπα τα οποία δημιουργούν την κορωνίδα της μουσικής τέχνης το ανυπέρβλητο κάλλος των ποιημάτων και ασμάτων που ξεπερνά το ανθρώπινο γίνεται θετικό και έχει μαγικές ικανότητες που ημερεύει πλέον κάθε τι το άγριο.
Μέσα στα Ιερά του Απόλλωνα, μια μυστηριώδη γιορτή γινόταν στην εαρινή Ισημερία. Ήταν η γέννηση του Ορφέα, γιου του Οιάγρου και της μούσας Καλλιόπης, που γεννήθηκε στην Πίμπλεια, μια κωμόπολη πλησίον της πόλης Δίον, στην Πιερία περίπου την 13η χιλιετία πΧ. Ο Ορφέας, το όνομά του προέρχεται από τη ρίζα ερεφ- ή ρεφ- που σημαίνει το σκότος της νύχτας, έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, είχε άμεση σχέση με τους Καβείρουςαπό τους οποίους επηρεάστηκε και μυήθηκε.
Μέσα στα Ιερά του Απόλλωνα, μια μυστηριώδη γιορτή γινόταν στην εαρινή Ισημερία. Ήταν η γέννηση του Ορφέα, γιου του Οιάγρου και της μούσας Καλλιόπης, που γεννήθηκε στην Πίμπλεια, μια κωμόπολη πλησίον της πόλης Δίον, στην Πιερία περίπου την 13η χιλιετία πΧ. Ο Ορφέας, το όνομά του προέρχεται από τη ρίζα ερεφ- ή ρεφ- που σημαίνει το σκότος της νύχτας, έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, είχε άμεση σχέση με τους Καβείρουςαπό τους οποίους επηρεάστηκε και μυήθηκε.
Ο Ορφέας έγινε το έμψυχο πνεύμα της Ιερής Ελλάδας, αφύπνισε τη Θεία ψυχή. Η επτάχορδη λύρα του αγκαλιάζει όλο το σύμπαν. Φημισμένος ιδιαίτερα για την επίδοση του στο άσμα ο Ορφέας μαγεύει τα πουλιά που γοητευμένα πετούν γύρω του, τα ψάρια πετούν έξω από το νερό για να τον ακούσουν και τα άγρια ζώα μαζεύονται γύρω του να τον ακούσουν. Εκτός από αοιδός ο Ορφέας ήταν ο μέγας κιθαρωδός με έμβλημά του τη λύρα στην οποία πρόσθεσε δύο ακόμα χορδές από τις πέντε που είχε πρώτα.
Ο Ορφέας θεωρείται πως μαζί με τον Πυθαγόρα είναι οι μέγιστοι Μάγοι της Ελλάδας. Αναφέρεται ως ιδρυτής μυστηρίων και ιερών τελετών (Ορφικά μυστήρια) που θεωρήθηκαν ως αίρεση, στην εκστασιακή Διονυσιακή λατρεία. Οι τελετές των Ορφικών λάμβαναν μέρος την νύκτα. Η ουσία των Μυστηρίων είναι η μετάβαση από το σκότος στο φως με διάφορους αλληγορικούς και συμβολικούς τρόπους. Στο άδυτο του ναού ο Ιεροφάντης άναβε την τελετουργική Πυρά από μία συνεχώς καίουσα Ιερά Πηγή και εμφανιζόταν μπροστά στους μυημένους. Οι ναοί των Ορφικών είτε ήταν κτιστοί, είτε απλά σπήλαια.
Ο Ορφέας θεωρείται πως μαζί με τον Πυθαγόρα είναι οι μέγιστοι Μάγοι της Ελλάδας. Αναφέρεται ως ιδρυτής μυστηρίων και ιερών τελετών (Ορφικά μυστήρια) που θεωρήθηκαν ως αίρεση, στην εκστασιακή Διονυσιακή λατρεία. Οι τελετές των Ορφικών λάμβαναν μέρος την νύκτα. Η ουσία των Μυστηρίων είναι η μετάβαση από το σκότος στο φως με διάφορους αλληγορικούς και συμβολικούς τρόπους. Στο άδυτο του ναού ο Ιεροφάντης άναβε την τελετουργική Πυρά από μία συνεχώς καίουσα Ιερά Πηγή και εμφανιζόταν μπροστά στους μυημένους. Οι ναοί των Ορφικών είτε ήταν κτιστοί, είτε απλά σπήλαια.
Οι Ορφικοί Ύμνοι των τελετών είναι πανάρχαιοι και ανάγονται στην 11η χιλιετία π.Χ. Εξυμνούν διάφορες θεότητες και περιγράφουν στοιχεία της Ορφικής Κοσμολογίας, για τη γένεση του Σύμπαντος, την θεωρία του Κοσμικού Ωού, την πίστη στην Συμπαντική Αρμονία, την αναφορά στο Ζωδιακό Κύκλο, την αστρονομία, τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια. Η Αρχαία Ελληνική Θεολογία προήλθε από τους Ορφικούς και επηρέασε τόσο τον Πυθαγόρα όσο και τον Πλάτωνα, ο οποίος μάλιστα στον αποκαλεί «Θεολόγο».
Ο Ορφέας, ο ξανθομάλλης Δωριεύς με τα βαθυγάλανα μάτια, μίλησε για το αρχικό Ύδωρ και την ύλη από την οποία σχηματίστηκε η Γη. Για την απόρρητη φύση της αρχεγόνου ύλης, δεν μίλησε, για την Άρρητη Αρχή δεν ανέφερε τίποτα. Από αυτά δημιουργείται μια νέα αρχή, ο Χρόνος που δεν είναι υλικό στοιχείο, αλλά μια νέα προκοσμική κατάσταση ενοποίησης των πάντων και μία νέα δημιουργική αρχή, από όπου προκύπτει ο Αιθέρας και το Χάος. Μέσα στο Χάος από τον Χρόνο και τον Αιθέρα προήλθε το Κοσμογονικό Ωόν από το οποίο εμφανίζεται ο Θεός Φάνης.
Η αριθμολογική αξία του ονόματος Φάνης είναι 759, πολλαπλάσιο 69*11.
Από τον Φάνητα προέρχεται η Νυξ, που σημειοδοτεί μια περίοδο σκότους που ακολούθησε αυτή του θεϊκού φωτός. Εκ της Νυκτός προήλθαν η Γαία και ο Ουρανός και εκ τούτου ο Ωκεανός και η Τηθύς και μετά γεννήθηκαν όλα τα όντα, όπως οι Μοίρες, οι Εκατόγχειρες, οι Κύκλωπες και οι Τιτάνες κλπ, όπως αναφέρεται στη Θεογονία του Ησίοδου.
Από τον Φάνητα προέρχεται η Νυξ, που σημειοδοτεί μια περίοδο σκότους που ακολούθησε αυτή του θεϊκού φωτός. Εκ της Νυκτός προήλθαν η Γαία και ο Ουρανός και εκ τούτου ο Ωκεανός και η Τηθύς και μετά γεννήθηκαν όλα τα όντα, όπως οι Μοίρες, οι Εκατόγχειρες, οι Κύκλωπες και οι Τιτάνες κλπ, όπως αναφέρεται στη Θεογονία του Ησίοδου.
Η θεολογική μορφή της διδασκαλίας του Ορφέα διαμορφώνει διαδοχικές καταστάσεις διαχωρισμού και ενοποιήσης, μιας η δυο αρχών. Η κάθε αρχή μαζί με τις προηγούμενες η ακολούθως με τις δύο επόμενες, σχημάτιζαν δημιουργικές τριάδες αρχών, οι ενέργειες των οποίων αναπτύσσονταν λεπτομερώς μέσα στο όλο σύστημα.
Ο Ερμείας κάνει αναφορά στην εξέλιξη, πως με την εμφάνιση του Ζηνός όλες οι διεργασίες αναφέρονται σε θεϊκά επίπεδα. Λέγει λοιπόν, στο «Των εις τον Πλάτωνος Φαίδρον Σχολίων», στη σελίδα 138, γραμμή 11 – σελίδα 139 γραμμή 8: « Επειδή ο αριθμός 12 είναι εκ του τέλειου τρία και του γενεσιουργού τέσσερα που γεννήθηκε από την συγκράτηση (το ένα μέσα στο άλλο, πολλαπλασιασμός), περιέχει όλο το Θείο διάκοσμο των θεών, οι δε αρχές είναι του τρία η μονάδα, του τέσσερα η δυάδα, ενώ είναι η μονάδα ο Αιθέρας, η δυάδα το Χάος, η τριάδα το Ωόν (διότι είναι ακέραιο), η τετράδα ο Φάνης, όπως λέγει και ο Ορφέας. Βλέποντας με τέσσερις οφθαλμούς, εκεί και εκεί.
Ο Ερμείας κάνει αναφορά στην εξέλιξη, πως με την εμφάνιση του Ζηνός όλες οι διεργασίες αναφέρονται σε θεϊκά επίπεδα. Λέγει λοιπόν, στο «Των εις τον Πλάτωνος Φαίδρον Σχολίων», στη σελίδα 138, γραμμή 11 – σελίδα 139 γραμμή 8: « Επειδή ο αριθμός 12 είναι εκ του τέλειου τρία και του γενεσιουργού τέσσερα που γεννήθηκε από την συγκράτηση (το ένα μέσα στο άλλο, πολλαπλασιασμός), περιέχει όλο το Θείο διάκοσμο των θεών, οι δε αρχές είναι του τρία η μονάδα, του τέσσερα η δυάδα, ενώ είναι η μονάδα ο Αιθέρας, η δυάδα το Χάος, η τριάδα το Ωόν (διότι είναι ακέραιο), η τετράδα ο Φάνης, όπως λέγει και ο Ορφέας. Βλέποντας με τέσσερις οφθαλμούς, εκεί και εκεί.
Άλλο εξάλλου είναι το πλήρες για να λέγεται στο διάκοσμο των θεών, στη δωδεκάδα ότι απαρτίζεται σαν τέλειος αριθμός από τους πρώτους αριθμούς σε ένωσης γινόμενο και όσα άλλα κατά το συνηθισμένο τρόπο λέγεται, άλλο πάλι είναι να λέγεται για το δώδεκα τους ηγεμόνες του κόσμου με αυτόν το αξίωμα θεωρούμενους. Διότι όλοι είναι υπέρ το σύμπαν. Και λέγεται η μεν Εκάτη έλκει μαζί της το δώδεκα, ως τα τέλη του θείου αριθμού ορίζουσα. Στο δε Διόνυσο το δεκατρία καταλήγει καθότι είναι μετά τους θεούς και των θεοποιημένων.
……………… μερικοί δε και αριθμητικά σε καθένα του δέκα εφάρμοσαν στης δεκάδας τους αριθμούς, βγάζοντας τις δύο μονάδες, και αυτήν την τετάρτη το Δία και αυτή της Εστίας, δίνοντας το ένα στον Απόλλωνα, το δύο στην Ήρα, το τρία στον Ποσειδώνα (για αυτό και τριαινούχος), το τέσσερα στον Ερμή, το πέμπτο στον Άρη, το έξι στην Αφροδίτη, το επτά στην Αθηνά, το οκτώ στην Δήμητρα, το εννιά στην Άρτεμη, το δέκα στον Ήφαιστο».
ƒEpeid¯ d¢ õ dvd¡katow Žriymòw ¤k toè teleÛou Žriymoè toè trÛtou kaÜ toè genesiourgoè toè tet‹rtou katŒ sægkrasin Žpegenn®yh, ÷lon tòn tÇn yeÇn peri¡xvn yeÝon di‹kosmon, toè d¢ trÛtou kaÜ tet‹rtou ŽrxaÜ monŒw kaÜ duŒw, eàh �n monŒw m¢n õ aÞy¯r, duŒw d¢ tò x‹ow, triŒw d¢ tò Óòn (t¡leion g‹r ¤sti), tetrŒw d¢ õ F‹nhw, Éw kaÜ ƒOrfeæw fhsi· tetr‹sin ôfyalmoÝsin õrÅmenow ¦nya kaÜ ¦nya.
…Allo d¡ ¤stin ÷lon tòn tÇn yeÇn di‹kosmon eÞw t¯n dvdek‹da l¡gein ŽpartÛzesyai Éw t¡leion Žriymòn kaÜ ¤k tÇn prÅtvn ŽriymÇn katŒ sægkrasin ŽpogennÅmenon kaÜ ÷sa lla eàvye l¡gesyai, llo p‹lin tò l¡gein dÅdeka eänai toçw ²gemñnaw toè kñsmou Éw ¤n t» aét» t‹jei yevroum¡nouw· p‹ntew gŒr êperkñsmioÛ eÞsi· kaÜ ² m¢n „Ek‹th tòn dÅdeka l¡getai sunelÛssein, Éw tŒ p¡rata toè yeÛou Žriymoè pantòw ŽforÛzousa· õ d¢ Diñnusow t¯n triskaidek‹thn eÞlhx¡nai Éw metŒ yeoçw Ìn kaÜ tÇn ¤kyeoum¡nvn.
………………Tin¢w d¢ kaÜ ŽriymhtikÇw ¥k‹stÄ tÇn ¤n tÒ dek‹tÄ ¤f®rmosan toçw ¤n t» dek‹di Žriymoçw, ¤jelñntew tŒw dæo mon‹daw, t®n te tet‹rthn DiÛan kaÜ t¯n t°w „EstÛaw, mon‹da m¢n ƒApñllvni dñntew, du‹da †Hr&, tri‹da PoseidÇni (diò kaÜ triainoèxow), t¡tarton „Erm», p¡mpton …Arú, §kton ƒAfrodÛtú, §bdomon ƒAyhn�, ögdoon D®mhtri, ¦naton ƒArt¡midi, d¡katon HfaÛstÄ.
Ο Πρόκλος αναφέρει πως η Ορφική θεολογία κυριάρχησε για αιώνες στον Ελληνικό χώρο και άσκησε τεράστια επίδραση. Στο έργο του «Η πολιτεία του Πλάτωνα», αναφέρει πως ο θεολόγος Ορφέας έδωσε τρία γένη στους ανθρώπους, το χρυσό, το αργυρό και το τιτανικό από το οποίο κυριάρχησε ο Δίας.
„O m¢n yeolñgow ƒOrfeçw trÛa g¡nh parad¡dvken ŽnyrÅpvn· prÅtiston tò xrusoèn, ÷per êpost°sai tòn F‹nht‹ fhsin· deæteron tò Žrguroèn, oð fhsin rjai tòn m¡giston Krñnon· trÛton tò Titanikñn, ÷ fhsin ¤k tÇn TitanikÇn melÇn tòn DÛa sust®sasyai· sunno®saw Éw ¤n trisÜn ÷roiw toætoiw pn eädow peri¡xetai t°w ŽnyrvpÛnhw zv°w. µ gŒr noerñn ¤stin kaÜ yeÝon,aétoÝw toÝw Žkrot‹toiw tÇn öntvn ¤nidrum¡non, µ pròw ¥autò ¤p¡straptai kaÜ noeÝ ¥autò kaÜ Žgap� t¯n toiaæthn zv®n, µ pròw tŒ xeÛrona bl¡pei kaÜ met' ¤keÛnvn ¤y¡lei z°n Žlñgvn öntvn. tritt°w oïn oëshw t°w ŽnyrvpÛnhw zv°w tò m¢n prÅtiston Žpò toè F‹nhtñw ¤stin, ùw pn tò nooèn sun‹ptei toÝw nohtoÝw, tò d¢ deæteron Žpò toè Krñnou toè prÅtou, fhsÜn õ mèyow, Žgkulom®tou kaÜ p‹nta pròw ¥autŒ poioèntow ¤pistr¡fein, tò d¢ trÛton Žpò Diòw toè tÇn deut¡rvn pronoeÝn kaÜ diakosmeÝn tŒ xeÛrona did‹skontow· toèto gŒr àdion dhmiourgÛaw.
«…Ήταν λένε, η ώρα της θυσίας. Οι ιερείς της Ροδόπης κάνουν τη θυσία της φωτιάς, κάνουν μια προσφορά με αρωματικό ξύλο. Στο τέλος, ο ποντίφηκας βγαίνει από το ναό, ντυμένος όπως και οι άλλοι με άσπρα λινά ρούχα, στεφανωμένος με μυρτιά και κυπαρίσσι. Κρατάει σκήπτρο από έβενο με κεφάλι από ελεφαντόδοντο και φοράει χρυσή ζώνη της οποίας τα κρύσταλλα ρίχνουν θαμπές φωτιές, σύμβολα μιας μυστηριακής βασιλείας. Είναι ο Ορφέας.
Οδηγεί άπ’ το χέρι ένα μαθητή, παιδί των Δελφών, που περιμένει ωχρός, φοβισμένος και μαγεμένος, με το ρίγος των μυστηρίων, τα λόγια του μεγάλου εμπνευσμένου.
Ο Ορφέας εφησυχάσει τον εκλεκτό της καρδιάς του μύστη και με ύφος επίσημο του λέει: «Διπλώσου ως το βάθος τού εαυτού σου για να υψωθείς στην Αρχή των πραγμάτων, στην μεγάλη Τριάδα πού ακτινοβολεί μέσα στον άρχοντα Αιθέρα. Κατανάλωσε το σώμα σου με τη φλόγα της σκέψης σου αποσπάσου από την ύλη όπως η φλόγα από το ξύλο που το κατατρώει. Τότε το Πνεύμα σου θα ορμήσει προς τον αγνό αιθέρα των αιώνιων Αιτιών, όπως ο αετός στο θρόνο τού Δία.
Θα σου αποκαλύψω το μυστικό των κόσμων, τη ζωή της φύσης, την ουσία τού Θεού. Άκουσε πρώτα το μεγάλο μυστικό. Ένα μονάχα όν βασιλεύει στο βαθύ ουρανό και μέσα στην άβυσσο της γης, ο βροντερός Δίας, ο αιθέριος Δίας.
Αυτός είναι και η βαθιά σκέψη, και το ισχυρό μίσος κι’ η γλυκιά αγάπη. Βασιλεύει μέσα στα βάθη της γης και στα ύψη του έναστρου ουρανού: πνοή των πραγμάτων, φλόγα αδάμαστη, αρσενικό και θηλυκό, ένας βασιλιάς, μια εξουσία, ένας Θεός, ένας μεγάλος δάσκαλος.
Ο Δίας είναι ο Θείος κι η Θεία σύζυγος. Άντρας και Γυναίκα, Πατέρας και Μητέρα. Απ’ τον Ιερό τους γάμο, άπ’ τον αιώνιο υμέναιό τους βγαίνουν αδιάκοπα η φωτιά και το νερό, η Γη κι ο Αιθέρας, η Νύχτα κι η Μέρα, οι περήφανοι Τιτάνες, οι ανίκητοι Θεοί και το κινούμενο σπέρμα των ανθρώπων.
Οι έρωτες του Ουρανού και της Γης δεν είναι γνωστοί στους βέβηλους. Τα μυστήρια του Συζύγου και της Συζύγου αποκαλύπτονται μόνο στους θείους ανθρώπους. Εγώ θα φανερώσω μόνο αυτό που είναι αληθινό. Πριν από λίγο η βροντή συγκλόνιζε τους βράχους αυτούς. Ο κεραυνός έπεφτε σαν ζωντανή φωτιά, σαν φλόγα που σκορπάει. Κι οι αντίλαλοι των βουνών μούγκριζαν από χαρά. Συ όμως έτρεμες, γιατί δεν γνώριζες από πού προέρχεται η φωτιά αυτή ούτε πού χτυπάει. Είναι το πύρ το αρσενικό, σπέρμα του Δία κινείται μέσα σε όλα τα όντα. Όταν πέφτει ο κεραυνός το πύρ εκπορεύεται απ’ το δεξί του χέρι.
Και τώρα, δες το στερέωμα. Κοίτα εκείνο το λαμπρό κύκλο με αστερισμούς που είναι ριγμένη πάνω του η λεπτή εσάρπα του γαλαξία, σκόνη από ήλιους και κόσμους. Δες πως φεγγοβολάει ο Ωρίων, πως τρεμοσβήνουν οι Δίδυμοι, πως αστράφτει η Λύρα. Είναι το σώμα της Θείας Συζύγου που γυρίζει μέσα σ’ αυτόν τον αρμονικό ίλιγγο απ’ τα τραγούδια του ιλίγγου.
Δες με τα μάτια του πνεύματος, και θα δεις το αναποδογυρισμένο της κεφάλι, τα τεντωμένα της μπράτσα και θα ανασηκώσεις τον πέπλο της, τον διασκορπισμένο με αστέρια.
Ο Δίας είναι ο Θείος κι η Θεία σύζυγος. Να το πρώτο μυστήριο.
Τώρα όμως παιδί των Δελφών προπαρασκευάσου για την δεύτερη μύηση. Ανατρίχιασε, κλάψε, ευχαριστήσου, λάτρεψε! Γιατί το πνεύμα σου θα βυθισθεί στη φλογερή ζώνη όπως ο μεγάλος Δημιουργός ανακατώνει την ψυχή με τον κόσμο μέσα στο κύπελλο της ζωής. Όταν ποτισθούν στο μεθυστικό αυτό κύπελλο, όταν τα όντα λησμονούν την Θεία διαμονή τους και κατεβαίνουν μέσα στην επίπονη άβυσσο των γεννήσεων.
Ο Δίας είναι ο μεγάλος Δημιουργός. Ο Διόνυσος είναι ο γιός του, ο εκδηλωμένος Λόγος του. Ο Διόνυσος, το ακτινοβόλο πνεύμα, η ζωντανή διάνοια, φεγγοβολούσε μέσα στο σπίτι του πατέρα του, στο ανάκτορο του ακίνητου Αιθέρα. Μια μέρα, βυθισμένος μέσα απ’ τούς αστερισμούς στις αβύσσους του ουρανού είδε μέσα στα γαλάζια βάθη την αντανάκλαση της ίδιας του εικόνας που του πρότεινε τα χέρια. Γοητευμένος απ’ το όμορφο αυτό φάντασμα, ερωτευμένος με το ομοίωμά του, όρμησε για να τ’ αρπάξει. Η εικόνα όμως απομακρύνονταν, απομακρύνονταν συνεχώς. Στο τέλος βρέθηκε σε μια σκιερή και αρωματισμένη κοιλάδα, απολαμβάνοντας τις γλυκιές αύρες που χάιδευαν το σώμα του. Μέσα σε μια σπηλιά διέκρινε την Περσεφόνη. Η Μαία ύφαινε ένα πέπλο που φαίνονταν να κυματίζουν οι εικόνες όλων των όντων. Μπροστά στη θεϊκή παρθένα σταμάτησε βουβός από γοητεία. Εκείνη τη στιγμή οι περήφανοι Τιτάνες, οι πρώτοι ζηλότυποι για την ομορφιά του, ρίχτηκαν πάνω του και τον έκαναν κομμάτια. Έπειτα, αφού μοιράστηκαν τα μέλη του, τα έβρασαν μέσα σε νερό και έθαψαν την καρδία του. Ο Δίας κατακεραύνωσε τους Τιτάνες κι η Αθηνά μετέφερε την καρδιά του Διόνυσου στους αιθέρες κι έγινε ένας καυτός ήλιος. Απ’ τον καπνό του σώματός του βγήκαν όμως, οι ψυχές των ανθρώπων που προχωρούν προς τον ουρανό. Όταν οι ωχρές σκιές θα ξανασμίξουν με τη σπινθηροβόλα καρδιά του Διόνυσου, θα ανάψουν σαν φλόγες, ο Διόνυσος θα αναστηθεί στα ύψη του εμπύρειου, πιο ζωντανός από κάθε άλλη φορά.
Να το μυστήριο του θανάτου του Διόνυσου…..»
«……. Ήπιες απ’ τις βρύσες του άγιου φωτός, είπε ο Ορφέας, μπήκες μέσα στα άδυτα των μυστηρίων με αγνή καρδιά. Ήρθε η σημαντική ώρα που θα σε κάνω να εισχωρήσεις ως τις πηγές της ζωής και του φωτός. Εκείνοι που δεν σήκωσαν το πυκνό πέπλο που σκεπάζει απ’ τα μάτια των ανθρώπων τα θαυμαστά αόρατα, αυτοί δεν έγιναν γιοι των Θεών.
Άκουσε λοιπόν τις αλήθειες που πρέπει να αποκρύβεις απ’ το πλήθος, αυτές που συνιστούν την Ισχύ των Ιερών Αδύτων.
Ο Θεός είναι ένας και όμοιος με τον εαυτό του. Βασιλεύει παντού. Οι Θεοί όμως είναι πάρα πολλοί και αδιάφοροι, γιατί ή Θεότητα είναι αιώνια και άπειρη. Οι μεγαλύτεροι θεοί είναι οι ψυχές των αστέρων. Ήλιοι, αστέρες, γαίες και σελήνες, κάθε αστέρι έχει τη δικιά του ψυχή και όλες τους είναι βγαλμένες μέσα απ’ την ουράνια φωτιά του Δία κι απ’ το αρχικό φως. Απροσπέλαστα, αμετάβλητα, κυβερνούν το μεγάλο παν με τις κανονικές κινήσεις. Λοιπόν, κάθε αστέρι που κυλάει σέρνει μέσα στην αιθέρια σφαίρα του φάλαγγες από ημίθεους ή ψυχές ακτινοβολούσες.
Αυτά κάποτε ήταν άνθρωποι και αφού κατέβηκαν τα σκαλοπάτια των βασιλείων μετά ανέβηκαν δοξασμένα τους κύκλους για να γλιτώσουν τελικά απ’ τον κύκλο των γεννήσεων. Μέσω αυτών των Θεϊκών πνευμάτων αναπνέει ο Θεός, ενεργεί, παρουσιάζεται. Είναι η πνοή της ζωντανής του ψυχής, οι ακτίνες της αιώνιας συνείδησή ς τους. Διοικούν τις στρατιές των κατώτερων πνευμάτων που δίνουν ζωή στα στοιχεία. Διευθύνουν τους κόσμους. Μας κυκλώνουν κι από κοντά κι από μακριά κι είναι φτιαγμένα από Θεία ουσία, ντύνονται όμως με μορφές που αλλάζουν πάντοτε, ανάλογα με τους λαούς, τους χρόνους και τους τόπους.
Ο άσεβής που τα αρνείται, τα τρέμει. Ο ευσεβής τα λατρεύει χωρίς να τα γνωρίζει. Ο μύστης τα γνωρίζει, τα τραβάει και τα βλέπει.
"Αν αγωνίσθηκα να βρω αυτούς τους θεσμούς, αν αψήφησα το θάνατο, αν κατέβηκα όπως λένε στον Άδη, αυτά όλα τα έκανα για να δαμάσω τους δαίμονες της αβύσσου, για να σμίξει ο Ουρανός με τη Γη, για ν’ ακούει η γοητευμένη Γη τις Θείες φωνές. Η ουράνια ομορφιά θα ενσαρκωθεί μέσα στη σάρκα των γυναικών, η φωτιά του Δία θα διαποτίσει το σώμα των ηρώων, και πολύ πριν ανεβούν προς τα αστέρια, οι γιοι των Θεών θα ακτινοβολήσουν σαν τους αθάνατους."
Ξέρεις τι είναι η Λύρα τού Ορφέα; Είναι ο απόηχος των εμπνευσμένων ναών. Για χορδές έχει Θεούς.
Και τώρα θα επικαλεσθώ τους Θεούς μας…..
………..«Κυβέλη! Κυβέλη! Μεγάλη μητέρα, άκουσέ με! Πρωτότυπο φως, φλόγα ευκίνητη, αιθέρια, που πάντοτε αναπηδάς μέσα στα διαστήματα, που κλείνεις μέσα σου τις απηχήσεις και τις εικόνες όλων των πραγμάτων! Ω παγκόσμια ψυχή των αβύσσων που σπέρνεις ήλιους, που αφήνεις να κυλιέται μέσα στον αιθέρα ο κάτασπρος μανδύας σου φως λεπτότατο κρυμμένο, αόρατο στα μάτια της σάρκας μεγάλη μητέρα των Κόσμων και των Θεών, εσύ που κλείνεις μέσα σου τους αιώνιους τύπους! Αρχαία Κυβέλη, σ’ εμένα! Σ’ εμένα! Στο όνομα του μαγικού μου σκήπτρου, στο όνομα της συμφωνίας μου με τις Δυνάμεις, στην ψυχή της Ευρυδίκης!... Σε επικαλούμαι, πολύμορφε Σύζυγε, πειθαρχική που δονείσαι με τη φωτιά του Αιώνιου Άρρενος. Απ’ το πιο ψηλό μέρος των διαστημάτων, από το πιο βαθύ μέρος της αβύσσου, απ’ όλα τα μέρη, έλα πλημμύρισε, γέμισε τη σπηλιά αυτή με τα ρευστά σου. Τριγύρισε τον γιο των Μυστηρίων με οχυρό διαμαντένιο και κάνε τον να δει στους βαθύς σου κόλπους τα Πνεύματα της Αβύσσου, της Γης και των Ουρανών!»
Στα λόγια αυτά μια υπόγεια βροντή τράνταξε τα βάθη της αβύσσου και κουνήθηκε ολόκληρο το βουνό. Κρύος ιδρώτας πάγωσε το σώμα του μαθητή. Δεν έβλεπε πια τον Ορφέα, παρά μόνο μέσα από ένα καπνό που όλο και μεγάλωνε. Σε μια στιγμή προσπάθησε να παλέψει με μια φοβερή δύναμη που τον σύντριβε…...
…….. «Παιδί των Δελφών, από πού έρχεσαι;» ρώτησε ο Ιεροφάντης.
«Δάσκαλε των μυστών, ουράνιε μαγευτή, θαυμαστέ Ορφέα, είδα ένα Θείο όνειρο. Μήπως ήταν καμιά γοητεία της μαγείας, κάποιο δώρο των Θεών; Τι συνέβη λοιπόν; ‘Ο κόσμος άλλαξε; Πού βρίσκομαι τώρα;»
«Κατάκτησες το στέμμα της μύησης και έζησες το όνειρό μου: την αθάνατη Ελλάδα! Ας βγούμε όμως από εδώ γιατί για να εκπληρωθεί αυτό πρέπει εγώ να πεθάνω και συ να ζήσεις.»
Τα Ορφικά κείμενα, όσα υπάρχουν, είναι μεγάλης σπουδαιότητας γιατί περιέχουν πληροφορίες για την ζωή των Ελλήνων και τις επιστήμες τους, όπως η αστρονομία και άλλα. Τα Ορφικά έργα είναι τα «Αργοναυτικά», οι «Ύμνοι», τα «Λιθικά», τα «Αστρονομικά», τα «Αποσπάσματα» και τα «Ανέκδοτα». Ωστόσο, πολλές πληροφορίες έχουν διασώσει και διάφοροι συγγραφείς στα έργα τους.
Είναι άξιο σημείωσης, πως στα Ορφικά υπάρχουν πληροφορίες για κλίμα της Γης, κάτι για το οποίο ο Πρόκλος λέει: «ο Ορφέας έτσι όρισε, όρισε δε στους ανθρώπους χωριστά να ρέει από το θρόνο των αθανάτων, να κατευθύνεται ο μέσος άξονας του ηλίου, να μην είναι ψυχρός, ούτε θερμός, αλλά το μέσον.»
ƒOrfeçw oêtvsÜ diorÛzvn· diÅrise d' ŽnyrÅpoisi xvrÜw Žp' Žyan‹tvn naÛein §dow, à m¡sow jvn ±elÛou tr¡petai potineæmenow oëte ti lÛhn cuxròw êp¢r kefal°w oët' ¦mpurow, ŽllŒ meshgæw.
Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των επιστημόνων, δίνονται αστρονομικές πληροφορίες για φυσικά φαινόμενα που έγιναν περίπου το 3600 πΧ, το 5000 πΧ και το 11585 πΧ.
Ο σπουδαίος αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης με βάση τον στίχο : "mÛjaw xeimÇnow y¡reñw t' àson Žmfot¡roisin, taÝw êp‹taiw xeimÇna, y¡row ne‹taiw diakrÛnaw" στον ύμνο στον Απόλλωνα, δηλώνει πως γίνεται λόγος περί ισότητος των εποχών και υπολόγισε σύμφωνα με την μετάπτωση των εποχών, τις δύο ημερομηνίες που συνέβηκε αυτό το φαινόμενο, δηλαδή το 1.366 π.Χ. ή 1.361 π.Χ. διορθωμένη ημερομηνία από υπολογιστή, το 11.835 π.Χ. ή 11.809 π.Χ. διορθωμένη ημερομηνία από υπολογιστή. Καθότι ο Ορφέας πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, η δεύτερη ημερομηνία που αναφέρεται, δικαιολογεί το κείμενο. Αυτό γιατί ο Ορφέας έζησε πολύ πριν τον Τρωικό πόλεμο, που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι το 1450 π.Χ.
Υπήρξε Ισότητα Εποχών, δηλαδή ισότητα Θέρους – Φθινοπώρου με ταυτόχρονη ισότητα Χειμώνα - Άνοιξης, 2.612 έτη πριν το 1361 π.Χ. δηλαδή το 3.973 π.Χ.. Πηγαίνοντας πιο πίσω άλλα 2.162 έτη, βρισκόμαστε στο 6.585 π.Χ. όπου ισχύει το ίδιο. Κάνοντας το ίδιο, φθάνουμε το 9.197 π.Χ., όπου ισχύει πάλι το ίδιο. Και ακόμα 2.162 έτη πίσω, φτάνουμε στο 11.809 π.Χ. που έχουμε ξανά το ίδιο Φαινόμενο.
Υπήρξε Ισότητα Εποχών, δηλαδή ισότητα Θέρους – Φθινοπώρου με ταυτόχρονη ισότητα Χειμώνα - Άνοιξης, 2.612 έτη πριν το 1361 π.Χ. δηλαδή το 3.973 π.Χ.. Πηγαίνοντας πιο πίσω άλλα 2.162 έτη, βρισκόμαστε στο 6.585 π.Χ. όπου ισχύει το ίδιο. Κάνοντας το ίδιο, φθάνουμε το 9.197 π.Χ., όπου ισχύει πάλι το ίδιο. Και ακόμα 2.162 έτη πίσω, φτάνουμε στο 11.809 π.Χ. που έχουμε ξανά το ίδιο Φαινόμενο.
Παραπομπές:
Τα καβείρια μυστήρια μαζί με τα κρητομινωικά, τα διονυσιακά-ορφικά και ελευσίνια, είναι τα κυριότερα μυστήρια στην Αρχαία Ελλάδα. Στα μυστήρια διδασκόταν η εσωτερική διδασκαλία της γέννησης του ανθρώπου, ενώ στα ελευσίνια μυστήρια, η συμβολική παράσταση της ψυχής, της καθόδου αυτής στην ύλη μετά την ανάληψή της και την επιστροφή της στην αιώνια ζωή.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τα καβείρια μυστήρια. Ο Στράβων γράφει λίγες πληροφορίες που γνώριζαν στην εποχή του, για τους θεούς της Σαμοθράκης που είναι οι ίδιοι οι κάβειροι.
Ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των καβείρων ήταν αυτόχθων μυστηριακή λατρεία των Πελασγών. Το ίδιο λέει ο Στησίμβροτος που καταγόταν από την Θάσο και που υποστηρίζει ότι η λατρεία των καβείρων εισάγεται στον ελλαδικό χώρο από την Μικρά Ασία που την κατοικούσαν Πελασγοί. Σήμερα σώζονται πελασγικά τείχη στον χώρο της Χίου.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τα καβείρια μυστήρια. Ο Στράβων γράφει λίγες πληροφορίες που γνώριζαν στην εποχή του, για τους θεούς της Σαμοθράκης που είναι οι ίδιοι οι κάβειροι.
Ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των καβείρων ήταν αυτόχθων μυστηριακή λατρεία των Πελασγών. Το ίδιο λέει ο Στησίμβροτος που καταγόταν από την Θάσο και που υποστηρίζει ότι η λατρεία των καβείρων εισάγεται στον ελλαδικό χώρο από την Μικρά Ασία που την κατοικούσαν Πελασγοί. Σήμερα σώζονται πελασγικά τείχη στον χώρο της Χίου.
Ο χριστιανός συγγραφέας Ιππόλυτος που έζησε τον 2ο αιώνα μ.χ, δίνει μια σημαντική πληροφορία, ότι οι Σαμοθράκες ονομάζουν τον τιμόμενο εις τα μυστήρια τα οποίαεπιτελούν, Αδάμνα, τον αρχικό άνθρωπο.
Η λατρεία των Καβείρων σχετιζόταν με τον Ήφαιστο, τα μυστήρια τελούνταν κυρίως στη Σαμοθράκη, την Λήμνο, την Ίμβρο, την Μακεδονία, την Θράκη, την Βοιωτία, την Μικρά Ασία και την Κάρπαθο. Η Σαμοθράκη ήταν το πιο γνωστό κέντρο λατρείας και ο Όμηρος την αποκαλεί Ιερά χώρα, Σεπτή και Αγιότατη Σαμοθράκη.
Η λατρεία των Καβείρων σχετιζόταν με τον Ήφαιστο, τα μυστήρια τελούνταν κυρίως στη Σαμοθράκη, την Λήμνο, την Ίμβρο, την Μακεδονία, την Θράκη, την Βοιωτία, την Μικρά Ασία και την Κάρπαθο. Η Σαμοθράκη ήταν το πιο γνωστό κέντρο λατρείας και ο Όμηρος την αποκαλεί Ιερά χώρα, Σεπτή και Αγιότατη Σαμοθράκη.
Πληροφορίες για τους Κάβειρους από το έργο «Γεωγραφικά» του Στράβωνα:
†Oti õ nèn potamòw „RiginÛa ¤n Yr�kú kaloæmenow ƒErÛgvn ·n kaloæmenow.
†Oti t¯n Samoyr�khn ƒIasÛvn kaÜ D‹rdanow ŽdelfoÜ Õkoun· keraunvy¡ntow d¢ ƒIasÛvnow diŒ t¯n eÞw D®mhtra martÛan, õ D‹rdanow Žp‹raw ¤k Samoyr�khw, ¤lyÆn Õkhsen ¤n t» êpvreÛ& t°w …Idhw, t¯n pñlin DardanÛan kal¡saw, kaÜ ¤dÛdaje toçw TrÇaw tŒ ¤n Samoyr�kú must®ria· ¤kaleÝto d¢ ² Samoyr�kh S‹mow prÛn. †Oti toçw ¤n t» Samoyr�kú timvm¡nouw yeoçw eÞr®kasi polloÜ toçw aétoçw toÝw KabeÛroiw, oéd' aétoçw ¦xontew l¡gein toçw KabeÛrouw oátin¡w eÞsi, kay‹per toçw Kærbantaw kaÜ Koræbantaw, Éw d' aìtvw Kour°taw kaÜ ƒIdaÛouw Daktælouw.
Βιβλίο 7α, κεφάλαιο 1 ενότητα 49 γραμμή 1 – ενότητα 51 γραμμή 5
ƒAkousÛlaow d' õ ƒArgeÝow ¤k Kabeiroèw kaÜ „HfaÛstou K‹millon l¡gei, toè d¢ treÝw KabeÛrouw, oåw næmfaw KabeirÛdaw· Ferekædhw d' ¤j ƒApñllvnow kaÜ „RhtÛaw Kærbantaw ¤nn¡a,oÞk°sai d' aétoçw ¤n Samoyr�kú· ¤k d¢ Kabeiroèw t°w Prvt¡vw kaÜ „HfaÛstou KabeÛrouw treÝw kaÜ næmfaw treÝw KabeirÛdaw, ¥kat¡roiw d' ßerŒ gÛnesyai. m‹lista m¢n oïn ¤n …ImbrÄ kaÜ L®mnÄ toçw KabeÛrouw timsyai sumb¡bhken, ŽllŒ kaÜ ¤n TroÛ& katŒ pñleiw· tŒ d' ônñmata aétÇn ¤sti mustik‹. „Hrñdotow d¢ kaÜ ¤n M¡mfei l¡gei tÇn KabeÛrvn ßerŒ kay‹per kaÜ toè „HfaÛstou, diafyeÝrai d' aétŒ Kambæshn. ¦sti d' ŽoÛkhta tŒ xvrÛa t°w tÇn daimñnvn toætvn tim°w, tñ te KorubanteÝon tò ¤n t» „AmajitÛ& t°w nèn ƒAlejandr¡vn xÅraw ¤ggçw toè SminyÛou, kaÜ ² Koræbissa ¤n t» SkhcÛ& perÜ potamòn Eér®enta kaÜ kÅmhn õmÅnumon kaÜ ¦ti xeÛmarron AÞyalñenta. piyanòn d¡ fhsin õ Sk®ciow, Kour°taw m¢n kaÜ Koræbantaw eänai toçw aétoæw, o‰ perÜ tŒw t°w mhtròw tÇn yeÇn gisteÛaw pròw ¤nñplion örxhsin ¾yeoi kaÜ kñroi tugx‹nousi pareilhmm¡noi. kaÜ Koræbantew d¢ Žpò toè koræptontaw baÛnein ôrxhstikÇw, oîw kaÜ bht‹rmonaw l¡gei õ poiht®w deèt' ge Fai®kvn bht‹rmonew, ÷ssoi ristoi.”
tÇn d¢ Korub‹ntvn ôrxhstikÇn kaÜ ¤nyousiastikÇn öntvn kaÜ toçw manikÇw kinoum¡nouw korubantin famen.
Daktælouw d' ƒIdaÛouw fasÛ tinew kekl°syai toçw prÅtouw oÞk®toraw t°w katŒ t¯n …Idhn êpvreÛaw· pñdaw m¢n gŒr l¡gesyai tŒw êpvreÛaw, korufŒw d¢ tŒ kra tÇn ôrÇn· aß oïn katŒ m¡row ¤sxatiaÜ kaÜ psai t°w mhtròw tÇn yeÇn ßeraÜ perÜ t¯n …Idhn ...
Sofokl°w d¢ oàetai p¡nte toçw prÅtouw rsenaw gen¡syai, o‰ sÛdhrñn te ¤jeèron kaÜ eÞrg‹santo prÇtoi kaÜ lla pollŒ tÇn pròw tòn bÛon xrhsÛmvn, p¡nte d¢ kaÜ ŽdelfŒw toætvn, Žpò d¢ toè Žriymoè daktælouw klhy°nai. lloi d' llvw muyeæousin Žpñroiw pora sun‹ptontew, diafñroiw d¢ kaÜ toÝw ônñmasi kaÜ toÝw ŽriymoÝw xrÇntai, Ïn K¡lmin ônom‹zousÛ tina kaÜ Damnamen¡a kaÜ „Hrakl¡a kaÜ …Akmona· kaÜ oß m¢n ¤pixvrÛouw t°w …Idhw oß d¢ ¤poÛkouw, p‹ntew d¢ sÛdhron eÞrg‹syai êpò toætvn ¤n …Idú prÇtñn fasi,
p‹ntew d¢ kaÜ gñhtaw êpeil®fasi kaÜ perÜ t¯n mht¡ra tÇn yeÇn kaÜ ¤n FrugÛ& Ókhkñtaw perÜ t¯n …Idhn, FrugÛan t¯n TrÄ‹da kaloèntew diŒ tò toçw Frægaw ¤pikrat°sai plhsioxÅrouw öntaw t°w TroÛaw ¤kpeporyhm¡nhw. êponooèsi d¢ tÇn ƒIdaÛvn daktælvn ¤kgñnouw eänai toæw te Kour°taw kaÜ toçw Koræbantaw· toçw goèn prÅtouw gennhy¡ntaw ¤n Kr®tú ¥katòn ndraw ƒIdaÛouw daktælouw klhy°nai, toætvn d' Žpogñnouw fasÜ Kour°taw ¤nn¡a gen¡syai, toætvn d' §kaston d¡ka paÝdaw teknÇsai toçw ƒIdaÛouw kaloum¡nouw daktælouw.
βιβλίο 10 κεφάλαιο 3 ενότητα 21 γραμμή 1 – ενότητα 22 γραμμή 26
Αδάμνας
Eàte Krñnou g¡now, eàte Diòw m‹kar,
eàte „R¡aw, m¡ga xaÝre yeñw, tò kathf¢w kousma „R¡aw …Atti· s¢ ka-
loèsi m¢n ƒAssærioi tripñyhton …A-
dvnin, ÷lh d' Aàguptow …Osirin, ¤p-
our‹nion Mhnòw k¡raw „EllhnÜw sofÛa, Samñyr&kew ƒAd‹m<na> se-
b‹smion, Aßmñnioi Koræbanta, kaÜ
oß Frægew llote m¢n P‹pan, pot¢
d' aï n¡kun µ yeòn µ tòn karpon µ
aÞpñlon µ xloeròn st‹xun Žmh-
y¡nt' µ tòn polækarpon ¦tikten Ž-
mægdalow, Žn¡ra surikt‹n.
Toèton oïn kaÜ toioètñn fhsin eänai tòn polæmorfon …Attin, ùn
êmnoèntew l¡gousin oìtvw·
…Attin êmn®sv tòn „ReÛhw,
oé kvdÅnvn sçm bñmboiw,
oéd' aélÒ tÇn ƒIdaÛvn
Kour®tvn sçm mukht�,
Žll' eÞw FoibeÛan mÛjv
moèsan formÛggvn· eéoÝ,
eé‹n, Éw P‹n, Éw Bakxeæw,
Éw poim¯n leukÇn strvn.
Ιππόλυτος, TOU KATA PASVN AIRESEVN ELEGXOU A
Βιβλίο 5 κεφάλαιο 9 ενότητα 8 γραμμή 1 – ενότητα 9 γραμμή 10
Βιβλιογραφία:
Εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος»
TLG 4, 5
Ε. Σιρέ «Οι μεγάλοι Μύστες»
Βιβλιοθήκη των Αρχαίων Ελλήνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου