Ελληνιστική περίοδος Πλούταρχος

Μετά τους μεγάλους φιλόσοφους και δασκάλους Σωκράτη, Πλάτωνα, και Αριστοτέλη, στην ανάπτυξη της παιδείας και της φιλοσοφίας συμμετέχει όλος σχεδόν ο Ελληνικός κόσμος, όπως διαμορφώθηκε μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου. Οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι της ελληνιστικής περιόδου είναι:

• Ζήνωνας (341 -264 π.Χ.). Ίδρυσε τη Στωική Σχολή, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος οφείλει να ζει σε συμφωνία με τη φύση και τη λογική.

• Επίκουρος (342-271 π.Χ.). Ίδρυσε την ομώνυμη σχολή, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος πρέπει να έχει σκοπό του την ηδονή και κυρίως την πνευματική ηδονή.

Πλούταρχος

• Ερατοσθένης (275-195 π.Χ.). Υπήρξε φιλόσοφος και γεωμέτρης, και ξεχώρισε τους πρώτους αριθμούς (κόσκινο του Ερατοσθένους).

• Ευκλείδης (323-285 π.Χ.). Θεμελίωσε επιστημονικά τη γεωμετρία και την αριθμητική.

• Αρχιμήδης (278-212 π.Χ.). Ήταν μεγάλος φυσικός, μηχανικός και μαθηματικός και ανακάλυψε πολλές συσκευές, που χρησιμοποιούνται σήμερα.

• Αρίσταρχος. Δίδασκε ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο και τον άξονά της και όχι ο ήλιος γύρω από τη γη. Τη θεωρία αυτή την απόδειξε αργότερα ο Γαλιλαίος.

• Πλούταρχος (50-120 μ.Χ.). Στο σύγγραμμά του "Περί παίδων αγωγής", εκθέτει αξιόλογες κρίσεις και γνώμες για τη μόρφωση και την ανατροφή των παιδιών. Το σπουδαιότερο έργο του είναι οι "Παράλληλοι βίοι", που περιέχουν 50 βιογραφίες μεγάλων ανδρών της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης γραμμένες παράλληλα, κατά ζεύγη.

• Λουκιανός (120-200 μ.Χ.). Σημαντικά έργα του είναι το "Ενύπνιον" και οι "Νεκρικοί διάλογοι".