Σε όλη τη νεώτερη ιστορία της χώρας, επί 200 σχεδόν χρόνια μετά την απελευθέρωση, το θεατρικό κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα βασίστηκε κυρίως πάνω στον διπολισμό κάθε είδους.
Αυτός ο διπολισμός δεν αντιπροσώπευσε ποτέ έναν πραγματικό κοινωνικό διπολισμό, ούτε εκφράστηκε ποτέ...
με πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες. Ήταν πάντα μια ενιαία στυγνή κοινωνικοπολιτική ολιγαρχία, κοτζαμπάσικης νοοτροπίας και πρακτικής με δημοκρατικό φερετζέ, για αφελείς εξωκατευθυνόμενους ραγιάδες, τους οποίους δίχαζε δημιουργώντας τεχνητό φανατισμό.