τελέσει αντικείμενο
μελέτης, διδαχής, ψυχαγωγίας, ενώ
παράλληλα έχει αντιμ
ετωπιστεί ως είδος λογοτεχνίας, θρησκείας
και κυρίως ως πολιτ
ιστική κληρονομιά.Κατά
την διάρκεια των αρ
χαιότερων χρόνων η μυθολογία,κυρίως με
ταδιδόταν διά στόματος.
Ήταν τρόπος σκέψης, άξονας κρίσεως και πάνω στην διδασκαλια της μυθολογίας, στηρίζονταν ολόκληρη η συνείδηση των αρχαίων Ελλήνων για να πράξουν το ορθό.
Η μυθική αφήγηση είναι κυρίαρχη σχεδόν σε κάθε μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας.
Μεταξύ των λογοτεχνικών πηγών, χρονολογικά πρώτα, είναι τα δύο επικά ποιήματα
του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Οι Ομηρικοί Ύμνοι, παρά το όνομά τους, δεν
έχουν καμία σχέση με τον Όμηρο. Άλλοι ποιητές ολοκλήρωσαν τον συγκεκριμένο
επικό κύκλο με μικρότερα ποιήματα, αλλά τα περισσότερα δεν έχουν σωθεί.Το
μοναδικό μυθογραφικό εγχειρίδιο που επέζησε από την αρχαιότητα είναι η
Βιβλιοθήκη του Απολλόδωρου