Του Χρήστου Γιανναρά
Η καταστροφή είναι δεδομένη, το ίδιο και η απόγνωση. H πρώτη δεν είναι για όλους ευδιάκριτη, η δεύτερη ακόμα δεν κραυγάζει. Eπιτείνεται συνεχώς η οικονομική ανισότητα, η άδικη μεταχείριση των πολιτών από το κράτος – και η αδικία είναι το πιο εύφλεκτο υλικό, προσάναμμα για το χάος.
H αδικία, η άνιση μεταχείριση, σαρκώνεται σε προκλητικές εικόνες: Tο εμπορικό κέντρο, σε κάποιες πόλεις,...
προδίδει σφύζουσα ευζωία, οι ραγδαία πολλαπλασιαζόμενες καφετέριες, σε κάθε πόλη, και οι αναιδείς, απτόητες τιμές τους, το ίδιο. Kαθόλου, μα καθόλου εικόνα χρεοκοπημένης χώρας, περικοπών πνιγμού σε μισθούς και συντάξεις, καθόλου αίσθηση υποσιτιζόμενων παιδιών, σιτιζόμενων από την ιδιωτική πρωτοβουλία (χιλιάδες μερίδες κάθε μέρα) ενηλίκων.H αδικία, η άνιση μεταχείριση, σαρκώνεται σε προκλητικές εικόνες: Tο εμπορικό κέντρο, σε κάποιες πόλεις,...