Είμεθα εδώ, Θεά μου, προσανατολισμένοι ετούτη την τελετουργική της επικλήσεως ώρα, από ολάκερο το Θάμπος του αστεροκέντητου ουρανού, στο ΑΓΙΟΝ ΦΑΟΣ που ανέτειλε επί των κεφαλών μας, της ολοφώτιστης ΣΕΛΗΝΗΣ, ενατενίζοντες έκθαμβοι την θεία μορφή του εγγύτερου προς την γαίαν ουρανίου θεϊκού σώματος.
Εγείρου, Εγείρου Θέα λυγερόκορμη, ενδύσου το αιθερινό κροκωτό σου πέπλο που πάναγνες υφάντρες κόρες-ψυχές σου διεποίκιλαν με αχειροποίητο υφάδι, φερμένο από τα αθώρητα του Σειριακού Ηλίου ανάκτορα, και με νήμα καθάριο πνευματικής ουσίας εκπορευομένης από του εστιακού πυρός του ασπροσπελάστου και στην νόηση μας ακόμη κοσμικού κέντρου.