ΟΙ ΕΛΕΑΤΕΣ Jean Brun

 Η Ελέα, χτισμένη λίγο νοτιότερα από το σημερινό Σαλέρνο, ήταν αποικία των Φωκιέων, που 'φθασαν εκεί διωγμένοι όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιωνία. 


Ι. Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος 

Ο Ξενοφάνης γεννήθηκε το 570 π.Χ. και πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία. Στα είκοσι πέντε του χρόνια εγκαταλείπει τον Κολοφώνα για να γλιτώσει από την εισβολή των Περσών, πηγαίνει αρχικά στην Ελλάδα κι αργότερα στην Ελέα και στις Συρακούσες. Πέρασε τη ζωή του περιπλανώμενος από πόλη σε πόλη και απαγγέλλοντας ποιήματα, ίσως μάλιστα να ήταν και ραψωδός. Όντας εξαιρετικά φτωχός, έγραφε ιάμβους και ελεγείες, με­ταξύ των οποίων εποποιίες για την ίδρυση του

Η απελευθέρωση της Ελληνικής κοινωνίας προϋποθέτει την κατάρρευση του πολιτικού καθεστώτος.

Σύμφωνα με την επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου, Κράτος είναι η διαρκής σε νομικό πρόσωπο οργάνωση ενός λαού μόνιμα εγκατεστημένου σε ορισμένη χώρα και το οποίο ασκεί πρωτογενή και αυτοδύναμη (κυρίαρχη) εξουσία. Με βάση τον ορισμό αυτό, το κράτος αποτελείται από τέσσερα στοιχεία: 1) Λαός με την στενή έννοια του όρου, δηλαδή οι πολίτες που έχουν δικαίωμα ψήφου, 2) Χώρα ή Επικράτεια, δηλαδή η εδαφική έκταση εντός της οποίας ασκείται κρατική εξουσία επί των κατοικούντων σ’ αυτήν προσώπων,  3) Νομικό Πρόσωπο (όπως οι απλές εταιρίες που γνωρίζουμε), δηλαδή το κράτος έχει αυτοτελή νομική υπόσταση και....

είναι (όπως κάθε εταιρία) υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και 4) Εξουσία, δηλαδή η υπέρτατη ικανότητα επιβολής από το νομικό πρόσωπο του κράτους, ορισμένης θέλησης επί άλλων θελήσεων κατά τρόπο ακαταγώνιστο.

Το συμβάν (της Ύδρας) και οι προεκτάσεις του

Του Θανάση Νικολαΐδη  

Ο,ΤΙ χειρότερο και αποκρουστικό η (νεο)ελληνική μαγκιά. Καλλιεργήθηκε συστηματικά, για να ωριμάσει στις μέρες μας και σε μορφή ηπιότερη εκείνης του παλιού κουτσαβάκη. Με την πλάκα του ο κ. Χάρρυ Κλυνν (και με τα δις δραχμές του), ο κ. Λαζόπουλος με τη σκηνική αλητεία ανάμικτη με την

ευφυία του (και με τα εκατομμύρια ευρώ του). Και πήρε το «μοντέλο» πολλές μορφές. Απ’ τον μαθητή (των καταλήψεων και της αποστήθισης) να τα «σπάει» στην…πενταήμερη ρίχνοντας τις γύρες του στην πίστα, μέχρι τον συνήθη τραμπούκο κάθε χρήσης και «ευκαιρίας». Απ’ τον φουσκωτό επαγγελματία στην πόρτα του σκυλάδικου, ως τον παλικαρά που εκκολάπτεται, αναπτύσσεται και θεριεύει στην Ελλάδα της ανοχής.

ΤΑ λέμε, γιατί ο τραμπούκος ξεπροβάλλει απ’ το πουθενά, χειροκροτείται και θαυμάζεται, τον μιμούνται και πολλαπλασιάζεται. Με το νόμο να μη τον καρυδώνει και η κοινή γνώμη να τον υποθάλπει. Με τη στάση, τις αντιλήψεις και το σκηνικό που στήνει, χωρίς να βλέπει μακρύτερα για τη ζημιά και τις συνέπειες.

ΘΑ’ ρχονταν ευρωπαίοι (όχι κατ’ ανάγκη Γερμανοί) για τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα των φοροκλεφτών. Αποκρούσαμε «εθνικά» την πρόταση και ο τραμπούκος (συνεκδοχικά, αντί κάποιοι τραμπούκοι) τους

ΖΗΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ-ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

"Hellinic Quest" λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμαθήσεως της Ελληνικής που το CΝΝ άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας. 

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ "Apple", της οποίας o Πρόεδρος Τζον Σκάλι είπε σχετικώς: "Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμαθήσεως της Ελληνικής επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητα της να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει". Με άλλα λόγια πρόκειται για μια εκδήλωση της τάσεως για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν μύθος!...

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν καθαρά αποκύημα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά βασιζόταν σε ιστορικά δεδομένα του τρόπου απόληψης χρυσού. Η απόληψη του πολύτιμου μετάλλου γινόταν με προβιές, κυρίως προβάτων, τις οποίες βουτούσαν οι μεταλλευτές μέσα στο ποτάμι, όπου και ... 
εγκλωβίζονταν τα ψήγματα του χρυσού. Στη συνέχεια οι προβιές στέγνωναν και τινάζονταν για να συλλεχθεί ο χρυσός ή καίγονταν για να αποληφθούν οι σβόλοι του χρυσού.

Απόψε στις 9.30 στο Κάστρο Πλαταμώνα η συναυλία – αφιέρωμα στον Δ. Μητροπάνο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ «ΕΥΧΗ ΖΩΗΣ», ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Δ.ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ, ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

* ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ, Π.ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΚΑΙ Γ.ΣΙΝΑΝΗΣ -  ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ ΔΙΟΥ

* ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΗΛΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΩ ΣΕΡΒΟΥ.

 

Σήμερα, Πέμπτη 16 Αυγούστου, στο Κάστρο Πλαταμώνα, στις 9.30 το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί συναυλία αφιερωμένη στον αξέχαστο λαϊκό ερμηνευτή, Δημήτρη Μητροπάνο. 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από την οργάνωση «Ευχή Ζωής» με

ΟΛΥΜΠΟΣ Οι κατασκηνωτές απειλούν το βουνό των θεών

Σε κίνδυνο βρίσκεται ο Όλυμπος καθώς και η υγεία των κατοίκων του Λιτοχώρου από το ανεξέλεγκτο άναμμα φωτιάς εντός της δασικής έκτασης και από τη δραστηριότητα επισκεπτών και κατασκηνωτών, που κολυμπούν και πλένονται στον ποταμό Ενιπέα, από τον οποίο υδρεύεται η περιοχή. 

Του Φώτη Κουτσαμπάρη
fkoutsamparis@makthes.gr

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

'Οταν το 325 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος θεμελίωσε την Αλεξάνδρεια στην τοποθεσία της αρχαίας αιγυπτιακής πόλης Ρακώτις, ίσως να σκεφτόταν ότι αυτή η πόλη θα γινόταν μεγάλο και ξακουστό εμπορικό κέντρο, λόγω του θαυμαστού λιμανιού, που κατασκεύασαν οι μηχανικοί Διάδης και Χαρίας, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Δεινοκράτη. Και πράγματι, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε κατάλληλο μέρος που να προσφέρεται για λιμάνι, έτσι ώστε τα καράβια να αράζουν άφοβα. Ήταν αναγκασμένα να μπαίνουν στο Νείλο, όπου και διεκπεραιώνονταν οι κάθε είδους συναλλαγές με τους Αιγυπτίους. Γι' αυτό και το μεγαλοπρεπές λιμάνι της ήταν η βασική προϋπόθεση για την εξέλιξη της στο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. Τα όρια της Αλεξάνδρειας σχεδίασε ο ίδιος ο Αλέξανδρος, εμπνευστής του φιλόδοξου ονείρου μιας πόλης με επιβληιικά ανάκτορα, πολυτελέστατα κτίρια, περίτεχνους ναούς και πολλούς πνεύμονες πράσινου. Ο Έλληνας στρατηλάτης επέλεξε το παραλληλόγραμμο σχήμα της μακεδόνικης χλαμύδας με όρια τη λίμνη Μαρώτις στο νότο και τον Κανωπικό Βραχίονα. Ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης ο Ρόδιος ανέλαβε την πολεοδόμηση και την ανέγερση των

Ψαραντώνης στο κάστρο Πλαταμώνα - Φωτορεπορτάζ : Θεοδοσίου Ευριπίδης

1ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΩΝ

Η κατάσταση χειροτερεύει...

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ραγδαία επιδείνωση παρουσιάζει η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, την ώρα που ο ελληνικός λαός έχει περιπέσει σε μια κατάσταση αδράνειας και τα κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση προσπαθούν να επιλύσουν το καθένα τα προβλήματά του. Στο μεταξύ οι Γερμανοί, έχοντας απέναντί τους ως πρωθυπουργό τον «κωλοτούμπα» Αντώνη Σαμαρά και ως υπουργό Οικονομικών....

τον «ταλιμπάν» του Μνημονίου, Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κυριολεκτικά αποχαλινωθεί, καθώς αισθάνονται ότι τώρα μπορούν να περάσουν τα πάντα αναφορικά με μέτρα οικονομικής εξουθένωσης των Ελλήνων.

Αναγκαίος ο πολιτικός ριζοσπαστισμός..

Του Αθανάσιου Θεοδωράκη

Οι βίαιες και ραγδαίες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις οδηγούν σε αναδιάρθρωση του πολιτικού τοπίου. Μέχρι σήμερα  οι τάσεις που διαφαίνονται, χωρίς όμως να παγιώνονται, είναι αυτές της διαμαρτυρίας, της οργής και της συνακόλουθης διερεύνησης, εκ μέρους των πολιτών,  εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων. Οι παραδοσιακοί πολιτικοί σχηματισμοί όλων....

των τάσεων είναι φθαρμένοι και κυρίως ανίκανοι να κατανοήσουν την συντελούμενη μετάλλαξη και την άφιξη της νέας εποχής. Γι αυτό το πολιτικό τοπίο είναι θολό, οι πολίτες δυσαρεστημένοι αλλά και αμήχανοι, το πολιτικό προσωπικό  σε φάσεις άμυνας και αγώνα επιβίωσης.

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

Η ΜΈΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΨΥΧΟΛΌΓΟΥ

Ο Επίκτητος από την Ιεράπολη της Φρυγίας υπήρξε ένας από τους πιο κύριους φιλοσόφους της Νέας στοάς μαζί με τον Σενέκα και τον Μάρκο Αυρήλιο. Η ιδιαιτερότητα του, έγκειται στο γεγονός ότι ανήκε στη τάξη των δούλων και σε μεγάλη ηλικία έγινε απελεύθερος. Ο ίδιος αναγνώριζε ότι η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες διαφόρων βαθμών και για αυτό ανάλωσε τη ζωή του σκιαγραφώντας το μοναδικό μονοπάτι προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση και την ηρεμία, άσχετα από ποιες τυχαίνει να είναι οι ιδιαίτερες περιστάσεις κάποιου.


Τα διδάγματα του, απελευθερωμένα από τα αρχαία πολιτιστικά στολίδια τους έχουν μιαν ανεξήγητα σύγχρονη εφαρμογή, μοιάζοντας πολλές φορές με την καλύτερη εκδοχή της σύγχρονης ψυχολογίας. Γι' αυτό και η σκέψη του θεωρήθηκε ως μία από τις κεντρικές ρίζες της σύγχρονης ψυχολογίας της αυτοδιαχείρισης.


Ο Επίκτητος πίστευε ότι ο κύριος σκοπός της φιλοσοφίας είναι να βοηθήσει τους κοινούς ανθρώπους να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στις  προκλήσεις της καθημερινής ζωής και να αντιμετωπίσουν τις αναπόφευκτες σοβαρές απώλειες, τις απογοητεύσεις και τις λύπες της ζωής.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Για την ζωή του Στωικού φιλοσόφου  του 1ου μ.Χ αιώνα δεν υπάρχουν επαρκείς και ασφαλείς πληροφορίες, παρόλα αυτά θεωρείται ότι υπήρξε σύγχρονος του Πλούταρχου γεννημένος δούλος γύρω στο 50 μ.Χ. σε μία από τις σημαντικότερες εμπορικές πόλεις της Φρυγίας, την Ιεράπολη, καθώς και ότι πέθανε ανάμεσα στα 125 με 130 στην Νικόπολη της Ηπείρου  σε ηλικία 88 ετών.

Το όνομα του «Epictutus» προέρχεται από την λατινική μεταφορά του ελληνικού «Επίκτητος» που σημαίνει αποκτηθείς, κερδηθείς και ο ίδιος πέρα από δούλος ήταν κουτσός, ασθενικός και φαινομενικά ντροπαλός. Η αναπηρία του σύμφωνα με τον Κέλσο οφείλεται στον κύριο του τον Επαφρόδιτο (εκτελεστικό γραμματέα του Νέρωνα). Ο Κέλσος αναφέρει  πως όταν κάποτε ο Επαφρόδιτος έστριψε το πόδι του Επίκτητου, ο ίδιος παρατήρησε χαμογελώντας «θα το σπάσεις» και όταν τελικά έσπασε το πόδι του, απάντησε ήρεμα: «Δεν σου το είπα». Αυτή η ανέκδοτη αφήγηση αν και μπορεί να απέχει πολύ από την αλήθεια, μας εισάγει ωστόσο στη φιλοσοφικό σκέψη της Νέας Στοάς του Στωικισμού που εκπροσωπείσαι με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο ο Επίκτητος, μαζί με τον Σενέκα και τον Μάρκο Αυρήλιο.

Σε γενικές γραμμές

Τρίτος χρόνος έντονης κρίσης, αδιέξοδων, επιβαρύνσεων για την ελληνική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί τις εξελίξεις με το χέρι στην άδεια πλέον τσέπη της. Παρά την ασφυκτική οικονομική πίεση, οι πολίτες παραμένουν ιδιαίτερα ανήσυχοι, κυρίως γιατί βιώνουν μια καθημερινότη­τα δίχως την προοπτική που χαρίζει η ελπίδα.

Και το ερώτημα που τίθεται δραματικά, είναι το κατά πόσο μπορεί να αντέξει μια κοινωνία δίχως ελπίδα. Σίγουρα όχι πολύ και σιγουρότερα όχι δί­χως έντονα παρακμιακά φαινόμενα. Εν μέσω θέ­ρους και ενώ οι διεργασίες για τη σωτηρία της χώ­ρας βρίσκονται στο ζενίθ, κυκλοφορούν ως φήμες διάφορα σενάρια καταστροφολογίας αμφιβόλου σοβαρότητας. Τον Σεπτέμβριο θα μας διώξουν από την ευρωζώνη, θα επιστρέψουμε στη δραχμή, οι άνθρωποι θα πηδάνε από τα παράθυρα, η χώρα θα βουλιάξει.

Η θεολογικής προέλευσης εσχατολογία βρίσκει εύκολα αποδέκτες και ευκολότερα δημιουργεί ζο­φερές ατμόσφαιρες. Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι κοινωνίες όσο και οι χώρες ιστορικά έχουν αποδει­χτεί ισχυρότερες από ό,τι δείχνουν σε περιόδους κρίσης. Το ζητούμενο για την ελληνική πραγματικό­τητα που βιώνουμε, είναι να αντιληφθούμε επαρ­κώς και με ακρίβεια τα αίτια της κρίσης και με σα­φήνεια να διατυπώσουμε το πρόβλημα. Μόνο αν υπάρχει σωστά διατυπωμένο το πρόβλημα της χώ­ρας, θα δοθεί η σωστή λύση.

Τα λάθη αποτελούν τους δημιουργικότερους πα­ράγοντες της Ιστορίας, αρκεί να μην επιμένουμε στα ίδια και να τα ξεπερνάμε. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα τράφηκε από τη λαϊκή ψήφο γιατί λάμβανε επαρκή ανταλλάγματα και ωραιοποίησε διαστρεβλώσεις, υπερβάσεις, ανομίες, υπερβολές, δείχνο­ντας ανεκτικότητα στη διαφθορά της εξουσίας.

Και ενώ τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα των τελευταίων δεκαετιών, στη διάρκεια των οποί­ων συντελέστηκε το μεγάλο φαγοπότι, έχουν τις κύριες ευθύνες, τις οποίες τελικά και ανέλαβαν ως πολιτικό κόστος, η Αριστερά ανέχτηκε ως μέρος του συστήματος αυτήν την ευδαιμονική αδιέξοδη πραγ­ματικότητα, πιέζοντας μάλιστα για όλο και περισσό­τερα «δικαιώματα».

Η παρεξήγηση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι συγκέντρω­σε ένα ποσοστό το οποίο κάθε άλλο παρά «ιδεολο­γικό» είναι. Πρόκειται για ψήφους θυμού, ψήφους εκδίκησης, ψήφους δίχως ελπίδα, για μια λύση απελπισίας. Με αυτήν την πραγματικότητα είναι δυνατόν να ελπίζουμε ότι οι θυσίες μας θα βρουν δικαίωση έστω και στο απώτερο μέλλον; Δύσκολο ερώτημα, που καθίσταται ακόμα δυσκολότερο με τον τρόπο που εξακολουθούμε να πολιτευόμαστε.

Πριν από όλα, ας σταθούμε σε ένα εντυπωσιακό γεγονός. Πολιτευόμαστε δεκαετίες τώρα με τη λο­γική του άσπρου - μαύρου. Έτσι, και με διόλου κρι­τική διάθεση, αντιπολιτευόμαστε με απολυτότητες, πράγμα που δεν μας αφήνει περιθώρια να παρατη­ρήσουμε ότι αυτή η χώρα είχε και σοβαρές επιτυχί­ες παρά τις αδυναμίες της.

Στους δυο αιώνες από τη συγκρότηση του κρατι­δίου και παρά τη δραματική του κατάσταση, κατά­φερε να επεκτείνει πολλές φορές τα σύνορά του, να ενταχτεί στον δυτικό κόσμο, να ζήσει και να ξε­περάσει εθνικές τραγωδίες (κι όχι απώλειες Καγιέν, επιχορηγήσεων και παντός είδους κεκτημένων), να αντιμετωπίσει δικτατορίες και έναν ολέθριο εμφύ­λιο σπαραγμό. Πριν από όλα, δεν ήλθε η συντέλεια του κόσμου.

Η απώλεια εισοδημάτων, η ανεργία, οι κοινωνι­κές αδικίες δεν αποτελούν καινοφανή κατάσταση στην Ιστορία ούτε σηματοδοτούν το τέλος της. Επο­μένως, όσο συντομότερα συνειδητοποιήσουμε ότι απωλέσαμε - δικαίως - έναν διεφθαρμένο παρά­δεισο, τόσο συντομότερα θα κατακτήσουμε μια αν­θρώπινη καθημερινότητα.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε άμεσα ότι οι κρί­σεις δεν είναι για να επωφελούνται τυχοδιωκτικές πολιτικές ομάδες και να αναδεικνύονται τυχάρπαστοι ηγετίσκοι, αλλά για να αναβαπτίζονται οι κοι­νωνίες ώστε να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τις νέες κοινωνικές - πολιτικές - οικονομικές προ­κλήσεις που διαμορφώνονται από την εξέλιξη της Ιστορίας.

Η Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ως δυ­τική κοινωνία είχε τις ευκαιρίες της, της δόθηκαν δυνατότητες και κάποια στιγμή οφείλει στον εαυτό της να κάνει ένα διάλειμμα από το μόνιμο εθνικό κλαψούρισμα και να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκε­ται σε μια προνομιούχο θέση ανάμεσα στα κράτη όλου του κόσμου που πιθανόν με αντικειμενικούς όρους να μην της αξίζει.

Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι εκτός από την Ελλάδα υπάρχουν και άλλες χώρες που δεν έχουν ως μοναδικό εθνικό τους μέλημα να μας κά­νουν… κακό. Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποι­ήσουμε, παραμερίζοντας τα άπειρα παράπονά μας, τις πραγματικές μας δυνατότητες και τις πραγματι­κές μας οφειλές - φυσικά όχι τις τοκογλυφικές.

xenofonb@gmail.com

---

Tags:

Ο τελικός πίνακας των μεταλλίων - Πρώτες οι ΗΠΑ, 75η η Ελλάδα

Μπορεί να κατάφεραν να συλλέξουν λιγότερα μετάλλια στο σύνολο (104) αλλά τα χρυσά τους ήταν περισσότερα απο κάθε άλλης χώρας. Ήταν μάλιστα περισσότερα απο κάθε άλλη φορα, μιας και τα 46 υπερβαίνουν τα 44 της Ατλάντας. Μεγάλος συναγωνιστής της ήταν και πάλι η Κίνα, που....


μάζεψε 87, 13 λιγότερα απο το 2008. Για πρώτη φορά μετα απο 16 χρόνια στην τριάδα δεν βρίσκεται η Ρωσία. Τα 29 χρυσά της Μεγάλης Βρατανίας την φέρνουν στην 3η θέση παρά το γεγονός ότι έχουν λιγότερα στο σύνολο (64 έναντι 82).

8

Το αμμορυχείο στο Λιτόχωρο και τα βιομηχανικά απόβλητα της TOSOH, μια απάντηση!

Γράφει ο Προκόπης Κωφός
Χημικός 
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Η χημική σύσταση του βιομηχανικού απόβλητου της TOSOH, που περιλαμβάνει μια σειρά βαρέα μέταλλα πολλά από τα οποία ιδιαίτερα τοξικά, καθώς και η μεταφορά τους στο νερό σε υπολογίσιμες συγκεντρώσεις όταν το απόβλητο έρχεται σε επαφή με το νερό σε διάφορες συνθήκες τεκμηριώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό «δυνητικά επικίνδυνο» και «μη αδρανές», ανεξαρτήτως νεότερων ερευνών που έχουν γίνει. Επομένως ο

Στη βουλή έφερε το ΚΚΕ το θέμα με τα απόβλητα στο αμμορυχείο Λιτοχώρου Η ερώτηση που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ είναι:

Θέμα: Περιβαλλοντική καταστροφή από την εναπόθεση βιομηχανικών απόβλητων σε λατομείο στη θέση "Γούρνες-Ξηροκάμπι" αγροκτήματος Λιτοχώρου Π.Ε. Πιερίας

Μαζικές αντιδράσεις από τους κατοίκους, φορείς και περιβαλλοντικές

Κατέθεσε επώνυμα την άποψή σου! Ξεκίνησε η διαδικτυακή ψηφοφορία / συλλογή υπογραφών για την ταφή βιομηχανικών αποβλήτων στον Όλυμπο.

 


  Οι διαδικασίες «αποκατάστασης» των λατομείων του Λιτοχώρου, δια της ταφής 82.000 τόνων βιομηχανικών αποβλήτων, έγιναν κυριολεκτικά εν κρυπτώ! Η τοπική κοινωνία δηλώνει άγνοια για τις αποφάσεις και τις προθέσεις του Δήμου Δίου-Ολύμπου και με αγωνία ζητά εξηγήσεις.

Περισσότεροι από 1.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν την Πέμπτη 9 Αυγούστου στο θεατράκι του πάρκου Λιτοχώρου και ομόφωνα καταδίκασαν την τακτική  που ακολούθησε η Δημοτική Αρχή αλλά και η Αντιπεριφέρεια Πιερίας, αποφασίζοντας για ένα τόσο σοβαρό θέμα, χωρίς να ενημερώσουν την τοπική κοινωνία.
Καλούνται όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα αν είναι κάτοικοι της περιοχής ή όχι, να καταθέσουν επώνυμα την άποψή τους για το θέμα της ταφής βιομηχανικών αποβλήτων στους πρόποδες του Ολύμπου, συμμετέχοντας στην διαδικτυακή ψηφοφορία που ξεκίνησε σήμερα στην ιστοσελίδα της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας.

Διεθνής διάκριση για Έλληνα αρχαιολόγο

 

  Ειδικό βραβείο Αρχαιολογίας θα απονεμηθεί στον αρχαιολόγο καθηγητή, Πέτρο Θέμελη, διευθυντή του έργου των ανασκαφών και των αναστηλώσεων στην αρχαία Μεσσήνη.

Η επιτροπή του διεθνούς βραβείου «Giuseppe Sciacca» αποφάσισε να απονείμει στον καθηγητή κ. Θέμελη, το «ειδικό βραβείο της επιτροπής για την Αρχαιολογία», εκτιμώντας την πολιτιστική και επιστημονική δράση του.

Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί στο Βατικανό, στις 10 Νοεμβρίου.
Καθημερινή