ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ! ΑΡΙΘΜΟΙ
ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΕΣ! ΠΑΝ-ΕΛΛΗΝΙΟΣ
Ἡ λέξη τελειότητα παραπέμπει, νομοτε-
λειακά, σὲ σπάνιο καὶ ὁλοκληρωμένο ἀπὸ
κάθε ἄποψη δημιούργημα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἂν
ἀφαιρεθεῖ κάτι, χάνει τὴν λάμψη του, καὶ ἂν
τοῦ προστεθεῖ ὁτιδήποτε, χάνει τὴν φωτεινό-
τητά του. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες μαθηματικοί,
ἀπὸ τὸν καιρὸ ἀκόμα τοῦ Πυθαγόρα, συνέδε-
σαν τὴν ἔννοια τῆς τελειότητας μὲ αὐτὴν τοῦ
τέλειου ἀριθμοῦ. Ἡ ὁποία διατυπώθηκε ὡς
ἑξῆς: «κάθε ἀριθμός» σὲ σχέση μὲ τὸ ἄθροι-
σμα τῶν μικρότερων διαιρετῶν, ἢ τῶν μερῶν
του, μπορεῖ νὰ εἶναι μεγαλύτερος, ἴσος, ἢ
μικρότερος».