Είχε χειρουργήσει και τον Κίρο Γκλιγκόρωφ, μετά την απόπειρα δολοφονίας του.Απρόσμενα «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 63 ετών ο διακεκριμένος νευροχειρουργός, Χρήστος Αντωνιάδης.
Ο εκλιπών γεννήθηκε στην Ξηρολίμνη Κοζάνης, ενώ σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Χειρουργούσε στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο. Η κηδεία του θα γίνει...
αύριο, στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Είχε γράψει τους στίχους για πολλά τραγούδια στην ποντιακή διάλεκτο, ενώ σε συνέντευξη του πριν από λίγες μέρες είχε αναφερθεί στην μετάφραση της «Μήδειας» στα ποντιακά, που του πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει.
Κίνητρο του, όπως είχε τονίσει, ήταν να μεταφερθούν, μέσω της Μήδειας, οι «αρχαίες μαγικές λέξεις», τα λεκτικά στοιχεία, δηλαδή, που άντεξαν στους αιώνες και διαφυλάχτηκαν στην ποντιακή διάλεκτο, μία μορφή λόγου που διατηρήθηκε λόγω της απομόνωσης του ποντιακού πληθυσμού για 2700 χρόνια.
«Λένε ότι, στις κρίσιμες στιγμές ενός πολιτισμού, η πρώτη γενιά επιβιώνει, η δεύτερη κουράζεται και η τρίτη ψάχνει. Ανήκω στην τρίτη γενιά και είμαι βαθιά συγκινημένος από όσα πέρασαν οι Πόντιοι. Ήρθαν ρημαγμένοι, οικονομικά τραυματισμένοι και εξαθλιωμένοι. Το μόνο που κατόρθωσαν να 'κουβαλήσουν' ήταν η γλώσσα τους, το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του ανθρώπου, που τον διαφοροποιεί από τα ζώα. Σε αυτήν, αλλά και σε όλες τις γλώσσες, πρέπει να υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον γιατί χωρίς αυτά εξαφανίζεται και το έλλειμμα είναι κυρίως κοινωνικό», είχε επισημάνει.
Πόντος και Χρήστος Αντωνιάδης
Το όνομα Χρήστος Αντωνιάδης στη συνείδηση των Ποντίων είναι συνδυασμένο με πέντε – έξι τραγούδια τουλάχιστον και με μία περίοπτη θέση ανάμεσα στις κορυφαίες μορφές της ποντιακής λογοτεχνίας.
Η πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Κατάθεση Ψυχής», που μελοποιήθηκε από τον αείμνηστο Χρήστο Χρυσανθόπουλο και ερμηνεύτηκε από μεγάλους τραγουδιστές του ποντιακού χώρου με πρώτο τον Στέλιο Καζαντζίδη, μονοπωλεί κατά μία έννοια τα ενδιαφέροντα στο χώρο της ποντιακής μουσικής τα τελευταία είκοσι χρόνια από την
Για την δίκη του Σωκράτη έχουν γραφή πολλές μονογραφίες. Η πρώτη χρονικά γράφεται το 388 π.Χ.1από τον Πλάτωνα: «Απολογία Σωκράτους». Γενικά γίνεται δεκτό από τους ιστορικούς ότι αυτή η απολογία περιλαμβάνει τους τρεις λόγους του Σωκράτη, όπως αυτός τους εκφώνησε στην πραγματικότητα. Αργότερα, το 360 π.Χ.2, ο Ξενοφών γράφει και αυτός την «Απολογία Σωκράτους». Η τρίτη χρονικά Απολογία Σωκράτους γράφεται το 344 μ.Χ. από τον Σοφιστή Λιβάνιο στην Αντιόχεια. Κύρια πηγή3 για την παρούσα έρευνα αποτελεί η Απολογία Σωκράτους του Πλάτωνα, όχι γιατί είναι η χρονικά πρώτη, άλλα διότι ο Πλάτων ήταν στην δίκη παρών. Αντίθετα τότε, το 399 π.Χ., ο Ξενοφών απουσιάζει σε εκστρατεία στην Μικρά Ασία και συγγράφει την Απολογία Σωκράτους 39 χρόνια μετά την δίκη βάσει αφηγήσεων. Ως πηγές για την δίκη χρησιμοποιούνται όμως και οι γενικές πηγές, δηλαδή τα αντικείμενα, τα έγγραφα, οι πάπυροι και οι επιγραφές που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικές με το πώς διεξαγόταν η ποινική ή αστική δίκη στην Αθήνα.
Ο νέος βασιλιάς Κρόνος με την Βασίλισσα του τη Ρέα γεννοβολούν τους θεούς : Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άρη, Ποσειδώνα και Δία, τον Θεό των Θεών. Βλέποντας το πάθημα του πατέρα του ο Κρόνος δεν τους πετάει στον Τάρταρο φοβούμενος μην πάθει τα ίδια και του γυρίσει κανένας γιός μετο δρεπάνι και του τα.... φάει, μόλις γένναγε η Ρέα την φώναζε να του τα τυλίξει σε φασκιές, άνοιγε διάπλατα την θεϊκή στοματάρα του και τα κατάπινε. Ό,τι πάθαινε η Γαία τα πάθαινε και η κορούλα της η Ρέα. Άμα ξανάμεινε έγκυος πήγε να συμβουλευτεί τους γονείς της. Ο απόμαχος πατέρας της, της λέει, "θα σου πω εγώ τι θα κάνεις, όταν έρθει η ώρα σου, θα πας να ξεγεννήσεις στην Κρήτη κρυφά και...". Η Ρέα άκουσε τον πατέρα της, γέννησε αγοράκι, τύλιξε μια κοτρόνα στα γεννοφάσκια αφού έκρυψε το βρέφος και δίνει στον Κρόνο να καταπιεί την κοτρόνα. Αυτός σαν χαζός σύζυγος καταπίνει τη κοτρόνα και λέει "καλά που τον κατάπια, αυτός θα' βγαίνε σκληρός". Η μοίρα λοιπόν δεν νικιέται ούτε από τους Θεούς, έτσι λέει ο μύθος.
_edited-3.jpg)
