Την προηγούμενη Τετάρτη πραγματοποιήθηκε μετά από πολλές εβδομάδες τακτική συνεδρίαση του Δημ. Συμβουλίου Δίου – Ολύμπου. Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση αρκετών ζητημάτων τους τελευταίους δύο μήνες, αρκετά από τα οποία θέσαμε στην ενδιαφέρουσα προ ημερησίας συζήτηση που προηγήθηκε.
Πρώτο ζήτημα που έθεσα ήταν το γεγονός ότι εδώ και πολλούς μήνες ο συνδημότης μας κ. Αθ. Μέγας, επίσημα με πρωτοκολλημένη αίτησή του προς τη δημοτική αρχή Δίου – Ολύμπου και την τοπική κοινότητα Λιτοχώρου, απηύθυνε ερώτημα σχετικά με την ύπαρξη ή μη ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δήμου στο εξωκκλήσι του Αγ. Ιωάννη και τον περιβάλλοντα χώρο. Ο ίδιος εδώ και δεκαετίες ενοικιάζει τον χώρο και διατηρεί επιχείρηση (ξενώνας – χώρος εστίασης). Θέλει λοιπόν να ξέρει που θα πρέπει να αποδίδει το ετήσιο μίσθωμα. Στο τόσο εύλογο ερώτημά του εδώ και μήνες δεν έχει πάρει απάντηση. Αδιαφορία ή αδυναμία της δημοτικής αρχής να απαντήσει γραπτά στην αίτηση – ερώτηση του συνδημότη μας, όπως όφειλε να είχε κάνει προ πολλού; Ούτε το δικό μου προ ημερησίας ερώτημα απαντήθηκε στη συνεδρίαση. Ας ελπίσουμε ότι θα δοθεί εντός των επόμενων ημερών οριστική απάντηση, όπως προβλέπεται από τον νόμο!
Το δεύτερο ζήτημα που – για πολλοστή φορά – έθιξα, ήταν αυτό του βιολογικού καθαρισμού νότιας Πιερίας. Συγκεκριμένα ρώτησα εάν απαγορεύεται τελικά ή όχι η εκροή λυμάτων (υγρών αποβλήτων) στην θάλασσα μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού, κάτι που «έπαιξε» αρκετά στα τοπικά Μ.Μ.Ε. τους τελευταίους μήνες και συνεχίζει επίμονα να υποστηρίζει ο πρώην αντιδήμαρχος Αν. Ολύμπου κ. Κ. Γιάντσιος. Ο δημαρχεύων κ. Φαρμάκης αντί απάντησης προσκάλεσε όλους τους δημ. συμβούλους να συμμετέχουν την επόμενη ημέρα στην έκτακτη σύσκεψη στα γραφεία της Δ.Ε.Υ.ΑΝ.Ο. για να δοθούν απαντήσεις στα όποια ερωτήματα από τον κ. Καρκανιά (εργολάβο του έργου).
Εδώ και περίπου δέκα ημέρες, έγινε γνωστό πως η Ελλάδα και η Ελβετία βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της διακρατικής συμφωνίας, η οποία προβλέπει την άρση του τραπεζικού απορρήτου, προκειμένου να φορολογηθούν τα κεφάλαια που έχουν κατατεθεί στις ελβετικές τράπεζες από Έλληνες ιδιώτες. Η Ελλάδα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να μιμηθεί το παράδειγμα των Η.Π.Α. και της Γερμανίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνήσεις των δύο χωρών κατάφεραν να εντοπίσουν τους λογαριασμούς των πολιτών τους, ώστε και να φορολογηθούν αλλά και σε ένα μεγάλο ποσοστό να επαναπατριστούν.
