Η Εστία είναι η Θεά της Οικίας ή η ίδια η ιδέα του `Aσβεστου Πυρός. Κατά τον Όμηρο η Εστία, «ιστίη» όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια, είναι αντικείμενο θρησκευτικού σεβασμού, την οποία επικαλούνται ως μάρτυρα των όρκων μαζί με το Δία, όσοι δε, τίθενται υπό την προστασία της είναι απαραβίαστοι.
Στη Θεογονία του Ησίοδου και στους Ομηρικούς Ύμνους εμφανίζεται περιβεβλημένη με ανθρωπομορφικό χαρακτήρα. Αναφέρεται ως θυγατέρα του Κρόνου και της Ρέας και ως πρώτο τέκνο αυτών. Αργότερα, οι ποιητές τιμούσαν σε αυτή την πρωτότοκη, την πρεσβύτατη των θεοτήτων. Η έκφραση «Αφ' Εστίας» θυμίζει ότι η Εστία λάμβανε τις απαρχές όλων των θυσιών και πως στις ευωχίες οι πρώτες σπονδές γίνονταν προς τιμήν της.
Η Εστία, αδελφή του Διός, της Ήρας, της Δήμητρας, του `Αδου και του Ποσειδώνος, ένεκα της πρωτοτοκίας κατείχε την υψηλότερη θέση ανάμεσα σ' αυτές τις μεγάλες θεότητες και κατέκτησε από αυτούς την πρωτοκαθεδρία.
Οι αναφορές σ' αυτήν περιορίζονται σ' ένα μύθο που βρίσκουμε στον Ομηρικό Ύμνο για την Αφροδίτη, ο οποίος
Θυσία και σπονδή στους Εφέστιους Θεούς.
Πίνακας του Waterhouse, 1880.
|