Τη δεκαετία του 1930, ο ανθρωπολόγος Εβανς-Πρίτσαρντ διαπίστωσε κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον καθώς μελετούσε την αφρικανική φυλή Αζάντε και την εξουσία που ασκούσε το μαντείο τους.
Οι Αζάντε αντιλαμβάνονται εξίσου καλά με εμάς, έγραφε ο Βρετανός ανθρωπολόγος, ότι
η αποτυχία των χρησμών του μαντείου τους να προφητεύουν σωστά απαιτεί μια εξήγηση.
Ομως είναι σε τέτοιον βαθμό παγιδευμένοι στις μυστικιστικές έννοιες που χρησιμοποιεί το μαντείο, ώστε χρησιμοποιούν τις ίδιες, ή συναφείς, μυστικιστικές έννοιες για να εξηγήσουν την... προβλεπτική αποτυχία του μαντείου.
Η αντίφαση ανάμεσα στα γεγονότα και στις προφητείες του μαντείου εξηγείται από το ίδιο μαντείο κάνοντας χρήση των ίδιων μυστικιστικών εννοιών. Συνεπώς η απήχηση και εξουσία του μαντείου δεν πλήττεται όταν οι χρησμοί του αποδεικνύονται ανόητοι!