Του Κωνσταντίνου Σ Γιάντσιου
Η Ελλάδα στο στόχαστρο από το 1821 μέχρι σήμερα
Από την Επανάσταση κιόλας, ο Καποδίστριας μιλούσε για μια Μεγάλη Ελλάδα. Οι Άγγλοι όμως, και οι «σύμμαχοι» ακόμη και μετά την ναυμαχία του Ναβαρίνου, ήθελαν το αντίθετο: ένα μικρό, ελεγχόμενο κράτος, υποτελές το ίδιο και ο Σουλτάνος . Ωστόσο αυτό έγινε πραγματικότητα με την Συνθήκη της Αδριανούπολης 1829 μετά την ήττα της Τουρκίας, από την Ρωσία.
Η στρατηγική τους είναι διαχρονική: όσο πιο λίγοι είμαστε, τόσο πιο εύκολα μας ελέγχουν.
Η μετανάστευση, η φτώχεια, οι πόλεμοι, η χαμηλή γεννητικότητα, όλα οδηγούν στο ίδιο: η Ελλάδα να μη γίνει ποτέ η δύναμη που της αναλογεί ,βάση της έκτασης και πληθυσμού.
Γιατί αν η Ελλάδα είχε 30–40 εκατομμύρια πληθυσμό, θα μπορούσε να ελέγχει το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, τα Δαρδανέλια, ακόμη και τον δρόμο προς το Σουέζ. Θα γινόταν το κλειδί της Μεσογείου, και αυτό δεν το θέλουν οι ξένοι, δεν θα είχε αξία το Γιβραλτάρ αν άλλος έλεγχε το Σουέζ ...!
Σήμερα, η ίδια πολιτική συνεχίζεται με άλλο τρόπο:
πολιτικοί «της αρεσκείας τους» εκτελούν πιστά ξένα συμφέροντα, αφήνοντας στην άκρη τα ελληνικά. Γι’ αυτό κλείσανε οι βιομηχανίες μας, ΧΡΩΠΗ, ΙΖΟΛΑ, ΕΣΚΙΜΟ , ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΊΚΗ, και άλλες, διαλύθηκε η αγροτική παραγωγή, χαρίσαμε την αυτάρκεια και εξαρτηθήκαμε από εισαγωγές.
Η ναυτιλία μας γλύτωσε λόγω έδρας, στο εξωτερικό. !
Η Ελλάδα είναι πλούσια γη. Μπορεί να θρέψει τον λαό της και να σταθεί δυνατή. Κι όμως, την κρατούν φτωχή, μικρή, ελεγχόμενη.
Το συμπέρασμα είναι σκληρό αλλά αληθινό:
Δεν μείναμε λίγοι τυχαία. Έτσι μας θέλουν. Βλέπε δημογραφικό.!
Με εκτίμηση Κωνσταντίνος Σ Γιάντσιος πρώην αντιδήμαρχος Ανατολικού Ολύμπου
